jennet schreef op zondag 12 juni 2011, 20:38:


Bedankt Piet voor de tip. Dat is een goed idee!

@Jennet, vreselijk is het niet , integendeel, het is best interessant hoe Chris de merrie leert om niet door zijn lijnen te gaan. Hij leert het paard niet door je lijnen te lopen (want ze weten verdomd goed dat die er zijn, alleen wat minder voor jezelf als je je daar niet bewust van bent), van schouders en navel. Dat is puur paardentaal. Dat maakt dat ik op buitenwandeling aan de hand met een jong paard een handvat heb om mee te werken. Zo heb ik Ridade heel erg goed haar vertrouwen kunnen winnen. Je bent kordaat, weet waar de lijnen zijn en het paard begint zich comfortabel te voelen omdat hij voelt dat je weet waar je mee bezig bent. Van zodra dat ze bvb de schouderlijn overschrijdt, laat je dat merken door ze er terug achter te zetten, desnoods achteruit te gaan. Van zodra ze wat schrikkerig naar iets wegkijken en tegen je inbuigen, reageren en terug door de focus oefeningen de aandacht op je vragen.
Het zijn alle 4 paarden met zeer veel bloed, ergens moet ik er appel insteken of het zou weleens een keertje verkeerd kunnen aflopen als ze te schrikkerig zouden zijn op buitentochten.
Parelli, Chris en clickeren zijn bij mijn paarden nu dé handvaten, bij de ene gebruik ik wat meer van het een dan het andere naargelang ze er goed op reageren.

De merrie in dit filmpje is een introvert type, maar ze is ook dominant, hevig. In de weide is ze soms wat lomp en als ze schrikt van iets dat achter haar gebeurt, dan zou ze weleens tegen je aan durven te lopen (doet ze met iedereen, of het bewust is of niet, het is levensgevaarlijk als ik haar dat niet afleer).
Dat is voor mij een punt om in te pikken. Deze merrie moet eerst op een zeer kalme manier leren dat ik haar begeleider ben, dat ik een persoonlijke ruimte heb waar ze niet ongevraagd mag inkomen waar we ook zijn of doen (wat ze bvb zo graag doet als ik met hooi rond loop om te verdelen) en dat ze tijdens het wandelen of werken niet door mijn lijnen mag gaan (niet voorbij m'n schouders, niet inbuigen tegen mijn lichaam in zodat ze me ahw wegduwt met de schouder, enz...).
Probeer maar eens op te stijgen op een jong paard nadat je juist aangesingeld hebt. Die staat bvb naar de uitgang van de paddock te kijken en heeft lak aan wat jij aan het doen bent. Dan probeer jij op de gespannen rug te kruipen, op een paard dat helemaal geen aandacht heeft voor wat je doet en dan ben je verwonderd dat hij er bij de eerste paar stappen vandoor gaat naar de uitgang en je er eventueel probeert af te gooien. eerst aandacht op de begeleider, rust creeëren en de bovenlijn ontspannen met het hoofd laag (het doel waar Chris in dit filmpje naartoe werkt, zie tweede deel als ik het me ooit zal lukken om het up te loaden, waarbij de merrie haar hoofd naar Chris toebuigt, nek en rug ontspant)
Met deze techniek word je je bewust van zo'n cruciale fouten die je maakt, helaas ook fouten die ik in het verleden gemaakt heb omdat ik me er niet bewust van was dat elke seconde van gedrag en aandacht van belang is. Ook bij oudere paarden waarvan je denkt, die kan lezen en schrijven...

Christel Provaas schreef op zondag 12 juni 2011, 22:55:


Daar ben ik zeker niet akkoord mee. De rust is een ontspanning van jouw lichaam, een afwezigheid van impulsen die je doorstuurt naar je paard door hoofdzakelijk lichaamstaal. Als je je houding laat zakken, omdat het paard deed wat je vroeg, dan is dat voor het paard een beloning, anders kom je erg verwarrend over en op den duur hebben ze lak aan wat je te vertellen hebt.
Ik vond het frappant hoe erg mijn merrie daarop reageert. Vergeet ik bvb mijn schouders te zakken en zijn die nog een ietsiepietsie gespannen (besef ik dan niet maar zie het aan haar reactie), dan heeft ze het gezien.

Ja, eerlijk gezegd is me dat ook opgevallen. Daar hebben jullie volkomen gelijk in. Ik zag het pas toen ik het filmpje bekeek omdat m'n aandacht toen teveel bij de theorie was.
Hij leek wat hautain/kort, ook naar mij toe. Ik schrok van de intonatie van z'n stem toen hij tegen me zei: step back.... ga daar nu geen punt van maken...moet ook wel moeilijk zijn voor hem. Hij heeft ons een fantastische middag bezorgd en we hebben allemaal enorm veel bijgeleerd. Heb onderhand al geleerd dat mensen die goed met paarden kunnen werken zich soms van een andere soort wanen dan wij mensen , neem dat allemaal met wat korreltjes zout...
Mocht je't willen zien: hier is de rest:
http://www.youtube.com/watch?v=_VYbvzbWk8k

joop schreef op maandag 13 juni 2011, 11:31:


Niemand is perfect, alhoewel we dat graag zouden geloven. Alles heeft een positieve en een negatieve kant, weeg het op de weegschaal en besluit voor jezelf wat ervan over blijft. Hoe je er zelf tegenaan kijkt speelt ook een rol, voor sommige is niets goed behalve dat wat zij zelf doen, maar hoe objectief is dan dan ...
Ik heb deze clinic nergens het gevoel dat hij hardhandig was, alleen kordaat en wellicht beetje afgestompt op bepaalde momenten. Mijn demo vond ik ook wat minder dan de rest, misschien omdat ik maar voor een semi private les betaald had, daar hangt ook veel van af bij die mannen.........
Toch vond ik het leerrijk en heb ik er lessen uit getrokken.
Als je dan dat ziet:
http://www.youtube.com/watch?v=3M8ERbYbu_4
dan vind ik het super leerrijk. Wellicht weer teveel zweep en druk naar jullie goesting, maar elk zijn gedacht daarover natuurlijk.
Het gaat hem nu enkel over dit paardje, die als een gek de piste binnen kwam, redelijk gevaarlijk ook zoals het uitsloeg, alles deed om bij de uitgang, maar uiteindelijk toch de kant van haar begeleider koos. Prachtig om te zien. Voor mij hoeft hij zeker niet op te houden, integendeel.

Amai, jullie mogen denken wat jullie willen, maar heb deze avond een gigantisch moment gehad
Una'tje wou niet over een plas, met iemand die soms mee gaat met de paarden te wandelen. Hij was al een eeuwigheid aan het proberen en ik wou hem niet storen om hem niet te beledigen, want ben blij dat hij meegaat. Toen ik toch voorzichtig vroeg om Una even over te nemen, zette ik haar recht over de plas, belette dat ze over m'n lijnen kwam subtiel zodat ze zelf niet teveel kracht gebruikt om erover te gaan, draaide m'n navel weg van haar hoofd richting drivebuttom aan haar flanken en hield zeer lichte druk aan, tot ik ook maar de miniemste reactie kreeg. Ik hield zeer lichte druk, loste in gradatie van mind weight body en in een mum van tijd was ze erover, zonder zweep of zonder trekken...
Ik denk dat ik het begin te snappen , maar vooral blijven opletten en me niet verliezen in dat ene, misschien toevallige succesmoment...

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 juni 2011, 14:26:


Ik heb er ook wel bepaalde zaken kunnen uithalen, maar ik denk net hetzelfde als jij. Hij heeft het op een bepaald moment over narcisten in 1 van z'n laatste boeken, maar ik vind dat hijzelf veel narciste-gedrag vertoont...

marianne laenen schreef op maandag 13 juni 2011, 14:18:


Veel leer ik door zelf te ondervinden. Met vier jonge paardjes leer je af en toe wel wat bij.... Ik had interesse naar jossy, maar in Julie Verstraete heb ik een zeer goeie trainer. Ze is ook absoluut niet duur, woont niet ver en helpt me verder met de Irwin, Parelli en andere technieken.
Ik heb enkel les gevolgd van Chris omdat die lijnen bij mij 't beste werken en omdat hij toch in de manege een dorp verder kwam lesgeven, maar dat is absoluut eenmalig.

Coralie schreef op maandag 13 juni 2011, 22:25:


Thx meid, ik ben er ook erg veel mee...

...er zullen er wel nog stiekem kijken die kritiek hebben, iets wat van mij komt is klassiek al negatief . Interessant toch dat kuddegedrag

jennet schreef op maandag 13 juni 2011, 23:30:


Jij hebt een bijzondere gave, jij weet dat ik het paard niet rondgeleid heb terwijl ik dat wel gedaan heb en jij kent vanuit jezelf al het concept van de lijnen. Sterk, daar ben ik jaloers op...ik begrijp het nu nog maar pas...maar ben nu eenmaal zo vlug van begrip niet. Never mind, nu snap ik het, da's het bijzonderste

Coralie schreef op dinsdag 14 juni 2011, 12:12:


Thx, ik weet niet wie je bent, maar het doet gewoon goed om te lezen . Ik probeer elke dag aan mezelf te werken, maar heb er veel werk mee , moet leren wat minder alles persoonlijk op te pakken en wat beredeneerder te zijn... . In feite hele interessante mensen hier die deze site zo interessant maken, daarom kom ik ook altijd terug...

Ik zit ook wat met dat probleem...hebben jullie foto's van jullie indeling?

Peet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 19:19:


Peet, ik begrijp je reactie. Echter, het is enkel paardetaal die hij spreekt, dat doen paardjes ook onder elkaar.
Dit paardje staat onderaan de rang in de kudde, niet omdat ze niet slim of sterk is, ze is de allergrootste en is super intelligent, maar omdat ze conflicten uit de weg wil gaan.
Naar vreemden toe is ze enorm terughoudend. Niet aan m'n lijfje komen aub of ik klop je weg (heeft ze al met een paar mensen gedaan).
Naar mij toe is ze super lief, soms beetje manipulatief-lief omdat ze weet dat ik haar bescherm to de andere paarden en ik ga haar dikwijls apart zet met lekker hooi zodat ze niet steeds weggejaagd wordt en ze weet dat ik haar met vertrouwen door enge dingen geleid heb in het verleden. Ze blijft zeer defensief tov anderen over haar lichaam (wat normaal is, maar onvermijdelijk als er veearts of hoefsmid moet komen). Ik weet wel waarom ik haar meegenomen heb naar de clinic, omdat je met dit paard niet zomaar gelijk wat doet.
Chris forceert deze merrie nergens, hij maakt haar alleen duidelijk dat hij in die omgeving de leider is en dat ze niet door zijn lijnen mag lopen (de theorie erachter is wel te vinden op internet). Dat, uit eigen veiligheid en die van het paard en dat concept wou hij me aanbieden tijdens de demo.
Het is veel om uit te leggen en ik probeer zo kort mogelijk mijn visie te geven, maar hij maakt het paard duidelijk op de circel, dat ze zich rond hem moet buigen en niet naar buiten kijken waardoor ze met haar lichaam (schouder of achterhand) ahw de begeleider wegduwt.. Hij wijst op haar singelpunt, omdat dit het punt is waarmee ze hol wordt rond je en je zo de focus van het paard op jezelf krijgt waardoor het paard zich inbuigt naar je toe ipv je weg te duwen met z'n lichaam. Zo van: rustig maar, ik zorg wel voor je, laat die omgeving maar voor wat het is, bij mij ben je veilig en ik waak over je. Dat doe je niet door bruusk te trekken, maar het paard uit te nodigen en hier dus te kriebelen aan het singelpunt net zolang tot ze zelf besluit van zich te ontspannen.
Deze merrie accepteert dat niet zomaar en daardoor duurt alles redelijk lang. Een trainster van Chris die bij me komt lesgeven, heeft meest moeite gehad met deze merrie. De merrie heeft in begin weinig respect voor de lijnen, ze bleef maar uitdagen en door de lijnen lopen terwijl een ander dat sneller respecteerde en ik weet niet of ik het woord koppig mag gebruiken voor een paard, maar dat is ze wel, uit zelfbehoud denk ik. Ergens in de video zie ik Chris z'n ogen wat wegdraaien: zo van: amai dat duurt hier lang, koppig ding, maar dat is echt m'n Una zoals ze is. Ze leert snel, maar zij heeft ook haar redenen om niet de lijnen van Chris te respecteren. Ze ziet hem niet onmiddellijk als haar leider, laat zich niet snel overdonderen door zijn verpletterend charisma en dat deden meeste andere paarden wel. Zelf is ze goed in het manipuleren om haar zinnetje te krijgen, maar ze laat zich niet snel door andere manipuleren omdat ze zo slim is
Dit is slechts mijn visie, kan ook zijn dat ik de bal mis sla, maar zo voel ik het aan...