Ilma Meijer schreef op zaterdag 25 juni 2011, 13:40:
> e m kraak schreef op zaterdag 25 juni 2011, 13:30:
>
>>
> Wat maakt mij tot wíe ik ben. Niet mijn lichaam maar mijn geest.
> Die zie je niet maar hij is er wel.
> Net zoals de wind. Je ziet het niet, je kunt het niet pakken, wel voelen.
> Dus waar blijft dan jouw wezen??
Ik wil naar de paardenhemel vol met mooie geile merries.
(als ik juist geïnformeerd ben is dat na die muur van de gereformeerden, rond de 7 tuinen van alla met de hoeris, dan rechtsaf...)
Eenmaal in een hemels paradijs kun je uiteraard alles zijn wat je maar bedenken kunt, dus verander ik me in een hengst en zoek mijn ex-aardse hengstenvrienden terug en zal ons hiernamaalse leven 1 groot feest blijven tot de jongste dag
Maar los van wensen, vrees ik dat "wezen" een synoniem voor een fase van bewustzijn, een hersenactiviteit, is. Als je dood gaat, gaat dat bewustzijn ook dood.
Warboel
