e m kraak schreef op vrijdag 24 juni 2011, 15:07:


True true

Volgens mij komt religie (naast een handig middel om de meute eronder te houden) ook voort uit het gevoel van de veiligheid van een groep (safety in numbers). Niet iedereen is religieus, maar bijna iedereen ter wereld behoort in meer of mindere mate tot een groep van (wederom meer of minder) gelijkgestemden. Dat kan het Christendom of ander -dom zijn, maar ook bv de schaatsvereniging, of het paardnatuurlijk forum, of men kan in een kudde paarden leven, of gezellig met stemmen in je hoofd.


Het hoeft niet persé het beste voor je te zijn, maar ik denk dat het behoren tot een groep voor bijna iedereen aanlokkelijk is. Zie hoe vele slachtoffers van bv huiselijk geweld daar toch blijven, of koorknaapjes bij de kerk.


Ik ben jammergenoeg bang dat mensen nooit zullen stoppen elkaar lastig te vallen. Voor je het weet is het andere groepje groter en is jouw veiligheid in het geding.

Arabesk schreef op zaterdag 25 juni 2011, 14:35:


Lijkt mij persoonlijk niet meteen een non issue. Dat het ene slecht is betekend m.i. niet dat het andere dan maar voor lief gelaten moet worden.

Soms hoop ik wel eens (maar dat is erg rancuneus van me) dat er wel een God bestaat. Ik kan me levendig zo een hemelpoort scene voorstellen: Ah, dus u dacht de hemel in te mogen omdat u netjes de handjes vouwde voor het eten? Laat mij eens in het grote boek kijken: U vertelde jongetjes en meisjes dat ze geen sex mochten hebben voordat ze daar een officieel papiertje voor hadden want dat zou vies zijn, maar ze mochten wel naar de oorlog met een mooi geweer in hun armen?! Meneer de president, slaap zacht. Maar niet in een hemelbed, helaas pindakaas.

Het lijkt mij wel een idee om het geloof een ietsje pietsje aan te passen (is vaak genoeg gedaan). Als het concept van hemel en hel misschien aangepast kan worden? Hel en doemenis en vagevuur is misschien een ietwat abstract idee, en ook makkelijk te omzeilen door te geloven dat je het zelf bij het rechte eind hebt. Maar als iedereen (dus ook de niet ‘gelovigen’) nou eens zou geloven dat je na de dood zal worden geconfronteerd met alles wat je zelf teweeg heb gebracht. Dat je elke emotie zou voelen die je veroorzaakt hebt. Dus de angst en pijn van alle beesten die je hebt laten lijden; de honger/ pijn etc. van alle mensen die geleden hebben door een oorlog waar je bij leven achter gestaan; om het kort te houden: alle emoties van alle wezens die je op wat voor manier dan ook te min of ronduit pijn gedaan hebt. Zou dat misschien niet beter werken?
Het mooie eraan is dat je dus ook alle goede dingen zal voelen die je hebt veroorzaakt, liefde, begrip, respect, waardering etc. etc.
Ieder voor zich. Dus ook meteen geen last meer van peer pressure van je religie/ politieke beweging/ wat voor groepering dan ook. Je kan dan nog steeds een heilig boek ofzo lezen, maar hebt dan mi meer motivatie om voor jezelf opmaken of dat wel de juiste weg is.

Bvd

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 25 juni 2011, 14:03:


voor de tweede zin, 1 dag per jaar zou inderdaad wel karig wezen. Maar 'alleen maar dingen die je leuk vind'? Dan ben ik stikjaloers!

gefeliciteerd overigens nog!

Grappig dat het zo verschilt per paard.
Denk dat het verschil toch meer aan de vliegen etc ligt dan aan de zon/ hitte. De mijne komt op het moment noooooit in de stal, ook bijna nooit onder een boom, maar vorige zomer in ander veld vond ik hem er soms wel. Misschien zaten daar meer vliegen / andere vliegen? Wespennest in z'n schuilstal deerde hem weer niets, die heb ik dan ook laten hangen want wespen schijnen weer ander vliegspul te voorkomen.

Vannochtend tijdens wandeling trouwens een onweersbui met soms flinke klappen, en Paddy leek het niet eens door te hebben?! Rare beesten ...