Christel Provaas schreef :>
> En Pien, ik verbaas me over je beslissing aangaande BD. Je hebt recent nog
> die TREC-oefening met haar gedaan, is er nadien iets gebeurd dan?
Nee, Christel, er is helemaal niks raars gebeurd.
Ja, ik reed Trec en we zouden net onze eerste wedstijd gaan rijden.
Eigenlijk had al jaren twijfels rondom BD's rug en bekken en ze is ook al vaak osteopatisch behandeld, (vastzittende lendewervels, heiligbeen, bekken) maar overigens nooit zo diepgaand als dat Cindy dat doet. BD is een heel temperamentvol paard dat voor me door het vuur gaat en niet snel iets laat zien als er iets mis is.
Maar toch altijd die jarenlange twijfels in mij, ze zakte wel eens door een achterbeen, had dan weer last van haar rug met poetsen de dag na een zware rit, had moeite haar rug te 'geven' dus drukte ze die weg. Altijd die neus in de lucht en niet omlaag willen. Dan in combinatie met het eeuwige zoeken naar een geschikt zadel voor haar moeilijke vorm Arabieren rug. Ook veel twijfels of ik niet te groot of te zwaar voor haar was, (ik ben 1.70, zij 1.48). Altijd weer die twijfels. Achteraf snap ik nu waarom!
Maar dan steeds weer iedereen die aangaf dat het tussen mijn oren zat, dat BD het zo goed deed met mij, dat we zo'n mooie combi waren anders zou ze zo niet voor me werken etcetera. En dan suste ik mezelf weer een tijdje, want ja, zo'n trouw paard als zij bestaan er niet veel en als ze niet zou kunnen dan zou ik dat wel merken. En weer dat knagende gevoel. 10 kilo afgevallen, zou het nu beter gaan. Ja het ging beter, dus weer een tijdje gesust.
Om de Trec wedstrijden te gaan starten had ik haar keurig de entingen laten geven, bloedonderzoek laten doen of ze gezond was (ja dus) en wilde ik haar ook osteopatisch laten nakijken omdat ze op dat moment net even niet lekker liep (ook weer iets wat niet te zien was maar wat ik wel voelde in haar eeuwige hupje op de linkerhand, ook gezien haar voorgeschiedenis met dat bekkengebeuren. Ze heeft 3 veulens gehad en kon elke keer daarna weer behandeld worden doordat het bekken vast zat.
En toen, eigenlijk onverwacht, gaf Cindy aan dat het helemaal niet zo goed met haar ging, dat ze alwéér van kop tot teen vastzat (zelfs haar tanden stonden scheef) en dat ik serieus moest overwegen of ik haar niet zou gaan terugtrekken uit het zware werk. Dus dat wat ik altijd al in mijn gedachten had, het was dan ook geen verrassing. Maar het was wel confronterend want we hadden het hier wel over mijn maatje (al 14 jaar) en werkpartner. Ik heb het er erg zwaar mee (gehad). 'Daar staat mijn paard, ze komt blij naar me toe om iets te gaan doen maar het is wel afgelopen....' Dat voelt zo k*t!!!!
OK, met aangepast werken, altijd alleen maar gymnastiseren, zouden we haar wel goed kunnen houden maar het zware werk (lange ritten in alle soorten terrein) zou niet goed voor haar zijn, dan zou ik haar naar de knoppen gaan rijden. Dus heb ik besloten haar dan helemaal niet meer te rijden om niet in dat stuk te komen met dit temperamentvolle en werkwillige paard van waarin wij beiden wíllen maar niet mógen. Hoe leg ik het mijn paard uit dat we geen rengalops meer mogen maken, niet meer de bossen mogen doorstuiteren etc. terwijl wij dat eigenlijk wel gewoon allebei heel graag willen.
BD blijft gewoon bij me, ze werkt nu met Evy die de opleiding Rechtrichten bij Marijke de Jong met haar doet. Dat is goed voor BD en fijn voor Evy want ze heeft een pracht van een project aan BD (hgeengemakkelijk overigens. Maar het gaat goed met haar en dat is het allerbelangrijkste. Cindy was hier vorige week en ze was verheugd te zien dat ze het zo goed doet (lange teugelwerk). Ik zie ook hoe ze nu loopt en dat wil ik gara zo houden dus er is niks in mij wat weer op haar wil rijden. Laat het maar, het is goed zo.
Aangezien we midden in het hoogseizoen zitten met veel ritten en ik geen werkpaard meer heb ben ik dus halsoverkop op zoek gegaan naar een nieuw paard voor mezelf. Ik hoop dat in Rubio te hebben gevonden.Ik heb weliswaar veel paarden maar de meesten zijn of te jong of het zijn lespaarden. Een goed leidpaard moet over veel kwaliteiten beschikken, sterk en stabiel zijn voorop willen, snel en wendbaar zijn, een handpaard kunnen begeleiden etc. Dat zie ik allemaal in Rubio want die kan dat.
De rest is Toekomst. Ik kan weer vooruit kijken. Ik vind het harstikke spannend met mijn nieuwe paard maar ben er tegelijkertijd nu ook wel klaar voor om iets nieuws te beginnen. Ik heb bewust voor een heel ander paard gekozen, (wel met een vergelijkbaar temperament en dezelfde gevoeligheid), zodat ik niet steeds weer in de vergelijking schiet. Ik denk dat dat eerlijk naar hem en naar mezelf toe is.
Ik moet nu afwachten, maandag rond 14.00 uur weet ik of hij goedgekeurd is en of hij mijn paard gaat worden. Wordt vervolgd dus....
Groet, Pien
Warboel
