Maria Delavega schreef
> Het veilige gevoel van die groep had ik ook, in het doorgaan, weg van de
> stal. Ik dacht, waarom hebben die nu in godsnaam een bit in? Ze volgden
> gewoon het koppaard. In het terugkeren veranderde plots het gedrag van
> houden dat een paard dat niet gewoon is om
bitloos te rijden en geen
> enkele training vooraf krijgt, een risico blijft. Het is maar zo eerlijk
> tegenover de mensen en de paarden zelf om geen stoere praat te verkopen,
> want achteraf is het toch altijd paardmans die het gedaan heeft.
Je voelde zelf al dat het paard richting thuis aan de kletter wilde.
Wel of geen bit doet daar helemaal niks aan af want je neemt er het verlangen van dat paard niet mee weg. In feite probeer je hem met een stuk ijzer tegen te houden. Lijkt mij niet ontspannen rijden (zowel vor de ruiter als het paard zelf).
Veel belangrijker is training, communicatie. Het paard léren dat er
nooit richting huis gegaloppeerd wordt (tenminste niet zolang het paard niet 100 % te vertrouwen is hierin). Het paard leren dat hij moet stoppen wanneer de ruiter dat vraagt. Of daar nou een bit in gaat of niet.
Paarden die aan de kletter willen, hun kans afwachten als jij je net bukt om onder een tak door te gaan, die het veld in rennen richting huis, eventueel weg van hun groep (ook een belangrijke) zijn
niet veilig voor beginners/toeristen/lessers om een buitenrit op te maken. Die zijn gewoon niet 100 % aan de hulpen. Zo'n maar half getraind paard zou bij mij no way niet mee mogen met de lessers, te onveilig. Dat heeft niks met bit rijden te maken maar alles met training.
Vind ik dus echt onverantwoord....
Groet, Pien
Warboel
