Hartelijk bedankt voor de verrassende, maar heldere uitleg.

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

Hallo,

Onze merrie is net terug drachtig. Ze was de laatste maand minder actief is en ze ziet er niet 100% uit (vaag maar toch...). Ze heeft dit 2 jaar geleden nog zo eens gehad en toen had ze wormen.
Ik heb dus bloed laten nemen en zoals ik verwacht had heeft ze wormen.
Onze DA raadt aan om te wachten met ontwormen tot de 2de drachtcontrole (= een dikke maand na de bevruchting), dit zou op 18 augustus zijn. Ze stelde Equest voor. In een cursus EHBO voor paarden heb ik ooit geleerd dat je best de eerste 3 maanden na de bevruchting niet ontwormd.

Wat denken jullie hierover? Wat zouden jullie doen?
(Hoe schadelijk zijn die wormen nu voor haar (18 aug lijkt nu nog heel ver weg)? Hoe schadelijk zijn ontwormingen voor de vrucht?) Met andere woorden: is het kiezen tussen de pest of de cholera, of loopt het zo'n vaart niet?

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

PS: de DA raadde nu ook aan om toch wat krachtvoer (vb. gerstemix) bij te voeren zodat ze zeker geen tekorten zou krijgen. Alle andere bloedwaarden waren wel normaal, maar omwille van die mindere activiteit, uitzicht en dracht wil ze liever geen risico nemen.
Zelf wil ik eerst op zijn minst het resultaat van het ontwormen afwachten. Bij de vorige dracht heeft ze -behalve bietenpulp in de winter- ook niks bijgehad.

Nu ja, de kit is intussen al wel besteld, dus nog wat geduld hebben zeker... heb ik soms wel wat weinig van , vooral nu.
't Is dat mevrouw toch wel weer ergens last van heeft, idem als de vorige keer. Dat was de eerste keer dat ik wormen zag, je weet wel: van die "schattige rooie" en van die "lange witte" . Over het algemeen maak ik me weinig zorgen over wormen, maar nu met die drachtigheid die ook wel wat voeten in de aarde had...

En ja, de weides proper houden... beter dan we nu doen gaat echt niet hoor! Meestal dagelijks, op vrije dagen 2x/dag. Een mens doet zo zijn best en dan komen die etters weer opduiken... Daar word IK dan weer moedeloos van.

Groetjes, Lena
(Grandioos bitloos )

joop schreef op vrijdag 5 augustus 2011, 10:37:


Zeg het maar hoor...


Ja, vooral bij mensen...

Lena
(grandioos bitloos )

't Zijn en blijven toch verrassende dieren hé! Heerlijk verhaal.

Lena,
(Grandioos bitloos )

De resultaten van het Woud geven aan dat alles onder de 50 epg zit en dat ze dus niet moet ontwormd worden. (blijkbaar weer veel te veel zorgen gemaakt )
Blijft de vraag waar die antilichamen van de bloeduitslag vandaan komen. Volgende week komt dus mijn DA. Iemand suggesties van wat ik haar moet vragen/laten nakijken?
Pav lijkt de laatste week wel weer terug wat actiever.

Lena
(grandioos wormloos )

Heerlijk hé!

Nils, in elk geval van harte beterschap ermee. Ik ken iemand die er meer dan een jaar werkonbekwaam van geweest is en nog steeds niet 100% de oude is...

Coralie schreef op dinsdag 16 augustus 2011, 12:30:

Ik wist niet dat dat bestond. Ik vraag het morgen aan de DA

Van zulke berichten word je altijd stil.
Onze deelneming.

Lena

Sandra van Bommel schreef op woensdag 17 augustus 2011, 21:16:


Niks onnozel, mijn eerste tochtje alleen was nog veel kleiner en korter. Met mijn jongeling zijn het ook nog maar steeds kleine tochtjes op bekend terrein. En dan vinden Frodo en ik onszelf ook keikgoed.
Join the club.

Groetjes, Lena (grandioos bitloos )

De DA (een vervangster die nauw met mijn eigen DA samenwerkt) is net geweest. Er klopte een klein hartje in de buik van Pavana.

Ik legde de resultaten van de wormeitelling voor en de DA heeft de ontworming terug mee naar huis genomen! Ze was aangenaam verrast dat ik openstond voor mestonderzoek. Ze willen ergens in het najaar een lezing geven over wormen, resistentie en dat soort dingen, want - zo zei ze - er is de laatste jaren op gebied van wormenbeleid veel onderzoek geweest en het roer moet dringend omgegooid worden. Maar veel klanten staan er blijkbaar nog niet voor open en ze hebben wel wat weerstand als ze het aanbrengen.

Zelf doen ze geen onderzoek (tijdgebrek) maar zijn ze beginnen samenwerken met een labo hier in België waar ze goede resultaten mee hebben. In het vervolg mag ik de meststalen bij haar binnendoen. Dit gaat me blijkbaar ook goedkoper uitkomen.

Over de stijging van de eosinofielen kon ze niet veel vertellen, kan zijn dat het nog iets is van een tijdje geleden, ik kon misschien eens een psylliumkuur geven. Ze vond ook dat ik me eigenlijk niet te veel zorgen moest maken. Dat heb ik nu ook minder: mevrouw is zowieso al weer wat actiever dan enkele weken terug en ik vind haar er ook beter uitzien, hoewel ik niet kan zeggen wàt er nu beter is.

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

Christel Provaas schreef op donderdag 18 augustus 2011, 17:50:


Ik weet het niet, misschien wel.

Hier is vooral heel veel water gevallen. Onze paarden staan Wijzo'n 8km verderop, en mijn ouders ook. Daar heeft het blijkbaar heel stevig geonweerd. Als mijn ouders ongerust zijn, wil dat namelijk al wat zeggen.
Pa is na het ergste zelfs naar de wei gereden om een kijkje te nemen, maar onze paarden stonden gezellig met z'n 3 in de stal.

Heerlijk hé, zo'n back up???

Wij zijn een uurtje later ook geweest, en 't is voor de verandering nat in mijn woestijnwei. Er stonden nu overal plassen . Ongelooflijk.

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

De eerste edities waren bij mijn weten op het voetbalveld in Heppen (deelgemeente van Leopoldsburg). Bij mijn weten had het niets met het leger te maken.

Als ukkiepuk keek ik - op weg naar moemoe en vava, die nog verder achterin woonde - met grote ogen naar al die "rare" mensen met die "rare" kleren en hun haar recht omhoog in alle kleuren. Wist ik veel dat dat een hanekam werd genoemd. Ik denk dat dat het moment is dat ik het woord "raar" heb gedefinieerd. Ik herinner me nog dat ik aan mijn mama vroeg wat dat allemaal was. Papa antwoordde: "Dat zijn allemaal mensen die raar doen om gelukkig te zijn, je moet er niet te hard naar kijken, ze zijn niet helemaal normaal." Eens bij oma hoorde ik de hele avond de muziek en deed mijn uiterste best om nog een glimp op te vangen. Tevergeefs...

Zo'n 15 jaar later werd het een jaarlijkse afspraak, eerst met 1 podium (waar is de tijd gebleven), later met een Marquee, enz... Sinds enkele jaren heb ik afgehaakt, wegens te groot en te snel.
Dit jaar is het eerste keer dat ik me écht zorgen gemaakt heb, enkele goede vriend(in)en en kinderen van goede kennissen waren er. Om 23.30u wist ik dat ze allen oké waren... Ik ben blij dat ik er niet was...

Lena