e m kraak schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 2:12:


Beste Egon,

Ik snap het zeker, en ik ontken niet dat er een wezenlijk verschil is tussen de hoofdzakelijk op R- gebaseerde methode van Parelli en het pure R+ clickeren. Dat weet ik sinds jij al die jaren geleden de on line Skinner cursus promootte, en nog meer na de lessen van Conrad. Ik streef er dan ook naar zo veel mogelijk R+ te gebruiken, en ben er mij van bewust wanneer ik R- of zelfs P+ gebruik. Ik denk dat ik goed begrijp wat vermijdingsleren is, en poisoned cues enz. en naar mijn beleving hoef je dat met Parelli niet te hebben.
Ik wil helemaal niemand hier op het forum overhalen om Parelli te gaan doen. Bijna iedereen hier is al lang bezig met nadenken en bewust worden en rekening houden met het paard. Als iemand toch op zoek zou zijn naar hulp om nog meer leuke dingen met je paard te kunnen doen dan zou ik zeggen 'kijk ook eens rond bij Parelli'.
Als je clickert zou ik zeggen: doe zo voort! Gebruik evt. het stappenplan van Parelli als je het wiel niet opnieuw wil uitvinden qua logische opbouw van oefeningen.

Voor mezelf, zoals ik al schreef maak ik momenteel de keuze wel nog R- te gebruiken. En dat komt voor een groot deel door wat ik met mijn paarden wil doen. Ik heb er hier één die op pensioen is, ik doe met hem als we nog eens spelen overwegend R+, want hij hoeft van mij niets. http://youtu.be/V1AivDDsmR4
Even goed komt Huppel frequenter en sneller naar mij toerennen op de wei dan Cesar.
Ik denk niet dat jonge en avontuurlijke Huppel het leuker zou vinden als ik mijn verwachtingen bijstelde, haar hier thuis liet, nergens meenam, er niet mee buiten ging, enz. Lolita, ja, die zou dat denk ik aan haar 20 jaar wel stilaan apprecieren. Toch mag ook zij nog niet op pensioen van mij, en de redenen zijn uiteraard egoistisch. Ik wil namelijk graag paardrijden, en Huppel is daar momenteel nog te jong voor. Ik wil graag meer leren over paarden trainen, en met Lolita sta ik het verst, ik kan van haar nog heel veel leren, dus ga ik daarmee door.

Je ziet het, met mijn ogen open maak ik keuzes die (in mijn beleving althans) beperkte afbreuk doen aan het plezier van mijn paarden. Ik doe veel meer afbreuk aan hun plezier door ze uberhaupt in gevangenschap te houden, in een kudde van slechts drie, waarin ze geen keuze gehad hebben. Op een postzegelweitje in de Benelux. En zo komen we weer bij de vraag die in dit forum ook af en toe terug bovendrijft, moet je hier wel paarden willen houden?

Als je dan toch paarden in de mensenwereld binnenbrengt heb je wel de verantwoordelijkheid om ze te leren er mee om te gaan. Als de wereld waarin ik Huppel heb laten geboren worden er één is met trailers, omheiningen, halsters, touwen, en al mijn dromen van wat ik met haar zou willen doen dan moet ik er ook voor zorgen dat ze dat alles begrijpt. En op dit moment kan ik dat in onvoldoende mate, met onvoldoende veiligheid voor mezelf, als ik me beperkt tot R+

Ik besef dat jij graag zou hebben dat iedereen zo precies en helder als jij wist waar ze mee bezig waren, en wat de gevolgen zijn, maar dat lijkt me jammer genoeg utopisch. Wat wel haalbaar is, is dat we met z'n allen ons inzetten om het zo goed mogelijk te doen voor het paard. Dat doet ieder onvermijdelijk op zijn manier. Het is goed om te blijven nadenken over wat we doen, wat mij overdreven lijkt is als door onderlinge discussie we naar de mensen die wél nog moeten overtuigd worden dat een paard geen fiets is een zodanig verdeeld front presenteren dat we geen boodschap kunnen uitdragen.

In jouw ogen is het verschil tussen Parelli en Clickeren het verschil tussen 100% R- en 100% R+. In mijn realiteit ligt dat onderscheid veel vager, kijk maar naar het filmpje van Alexandra Kurland dat net nog geplaatst werd, met halsters en zwepen en gelijkaardige oefeningen die je op Parellifilmpjes ook ziet. Een clickertrainster die schrijft dat ze het paard leert achteruitgaan door druk op de borst. Clickerpaarden die nog steeds halsters en hoofdstellen nodig hebben. Parelli-instructeurs die een bridge gebruiken.


Met vriendelijke groeten,
Nathalie

http://youtu.be/AJ2AxgcAQp0

... en ook met een ezel, gangenpaarden, snoezig veulentje, en een vliegtuigje. En een hond.
Voor elk wat wils dus!

Beste Jacqueline,

Heel veel sterkte gewenst voor jou én voor Player. Ik heb de laatste tijd niet zo gevolgd dus weet niet echt wat je met Carmen al allemaal doorstaan had, maar ik lees dat ze bij jou helemaal weer zichzelf kon zijn, dat cadeau heb je haar toch kunnen geven. Hoe gaat het met Player? Ik herinner me wel hoeveel moeite je hebt gedaan om een geschikte vriendin voor haar te vinden...

Liefs,
Nathalie

muriel schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 10:08:


Net zo heb ik het gezien in de Pyrenneeen (Franse kant). De kudde Merens was 'ergens op de berg', en als ze nodig waren voor een trektocht werd de zoon des huizes (een getrainde loper) uitgestuurd voor een 'paardvindexpeditie' die één à twee dagen kon duren. Daar op trektocht in het hooggebergte heb ik ook kuddes gezien van paarden die voor het vlees werden gehouden. Een paardnatuurlijker bestaan dan zij had ik nog nergens gezien. Mensen kwamen er nauwelijks aan te pas - enkel jammer van hun einde...

Prachtige vakantie lijkt me dat!

En ik ben grote fan van filmpjes... a picture says more than a 1000 words - en zeker als het bewegend beeld is!

e m kraak schreef op zondag 21 augustus 2011, 18:31:


Egon, dat heb je zeker. Ik kan nu zo uit het hoofd wel wat schrijven al maar zou eigenlijk de betreffende dvd eens moeten herbekijken, wat met niet meteen gaat lukken, ik ben niet thuis.

Dus, mijn herinnering (per definitie niet correct, en alleszins ziet iedereen iets anders): De dvd's in kwestie zijn beeldmateriaal van een cursus die ik geloof in 2003? oid is gegeven in Colorado. Toen was het horsenality concept er nog net niet zoals het er nu is. Ik vermeld dit omdat het zou kunnen dat de aanpak nu anders zou zijn.
Het ging om een LBI paard die uitgeblust in de roundpen rondsjokte. Voor zover ik me dus herinner ging het er juist om dat gewoon fases opdrijven niet aangewezen was, dat het paard dan wel vooruit zou gaan maar de mens nog minder leuk zou vinden. Dus moest je interessant worden. Ik meen me dus te herinneren dat het de bedoeling was meer speels te worden, paard bijna besluipen, kort iets doen wat hij niet verwachtte (dat was dus hem nét raken met het uiteinde van het touwtje onder de buik) en dan meteen weer weg. Eigenlijk kwam het er op neer veel meer energie en intentie te hebben, en fysiek veel minder te doen, maar wel iets te doen dat het paard ook niet zomaar zou negeren. Ik heb het persoonlijk niet opgevat als een aanmoediging om mijn paard op gevoelige plaatsen te gaan slaan, heb het ook nooit gehoord toen ik zelf live de cursus in kwestie ben gaan volgen in Colorado (werd toen niet meer door Linda les gegeven maar het curriculum wel door haar en Pat samengesteld). Of ik het zelf zo zou doen met een LBI paard is iets anders, en eerlijk gezegd toen Linda op de laatste UK demoronde een demo had specifiek met een LBI heeft ze het enkel superzacht aangepakt, enkel fase 1, interessant worden voor je paard en snoepjes gebruikt (polo mints natuurlijk, in Engeland nietwaar).

Excuus voor de late reactie!
Nathalie