Monique Meijer schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:14:
> Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 12:35:
>
>> Dan begrijpt men misschien waarom er zelfs nog geen stok in het veld komt
>> te staan, ze krijgen van mij geen stok meer te zien. Zelfs mijn
>> winterwandel stok niet. Ik glibber en slide wel door die wei hoor.
>
> Ik heb Lily wel bewust met stokken geconfronteerd.
Ja, zou ik ook doen. Het enge moet juist niet meer eng worden. Je weet inderdaad nooit wat je onderweg tegen kan komen.
>Mijn Liltje stond te trillen van angst en probeerde zich te verstoppen als ik in beeld
> te krijgen, trillen als een rietje en dan ook nog dat vreemde piepen van
> haar erbij. Gaat gewoon door merg en been.

Ik wil eigenlijk niet
> eens weten wat er met haar uitgespookt is.
Nee, moet je eigenlijk niet aan denken brrr. Ik sleep ook altijd van alles mee over de wei of over het erf om te kijken hoe de nieuwe reageren op verschillende voorwerpen. De plastieke bladerhark was wel zeer in trek. Maarliefst 50 vingers die je lekker op je rug krabben hahaha. Kwam erachter dat je daar fantastisch mee kan krabben, het voelt ook wel lekker op je eigen rug hihi. De 'vingers' geven genoeg mee om volledig paardenergonomische krabtool te hebben
>
> Ik loop nog steeds met allerlei stokken rond en raak Lily overal aan, leg
> mijn zweep over haar rug, steek hem tussen haar benen door en wapper door
> haar staart. Er wordt gewoon niet gestraft met stokken, die zijn er om
> vliegen weg te jaren, als verlengstuk van mijn arm, om even lekker te
> krabben, dat heeft ze nu eindelijk door. De volgende stap is een stokje
> onderweg meenemen, eerst tijdens een wandeling, om steekvliegen van haar
> kont te halen, daarna terwijl ik erop zit.
We hebben hier niet zo veel steekspul meer tijdens ritten, maar ik heb wel es nagedacht hoe je een soort van uittrekbaar ding maakt waarmee je tijdens de rit de buik (of hoofd) van je paard muggenvrij kan maken (en in je broekzak past). Soort handje dat dan de bocht om gaat aan een antenne

Kromme takken met nog wat blad eraan werden aangevreten, "oh lekker, dank je"
>
> Er zijn hier veel mensen die met van alles en nog wat wapperen als je even
> een gesprekje onderweg hebt. Ik heb al eens gehad dat er met een bezem
> richting mond gewezen werd: he, dat paard heeft geen bit in. Of even met
> een bezem over de hoeven vegen: wat een grote smakkers. Vreemde gewoonte,
> maar schijnbaar heel normaal in dit dorp en ook niet met verkeerde
> bedoelingen. Bij een paard als Lily echter erg moeilijk in het begin.
Na ja, dat heb ik echt nog nooit mee gemaakt. Bizar om met een bezem zo te wijzen. Zie het al voor me "hé je hebt geen bril op", en flats, een bezem in je gezicht hahaha...
Hoe gaat dat tegenwoordig? Nog een hevige reactie of al een stuk minder?