Ik was even aan het twijfelen, maar zet het maar onder gedrag.
Sorry voor de lap tekst, maar dan is meteen de hele achtergrond duidelijk. Dat kan een beter inzicht geven. Evt. kun je alleen het laatste lezen, waar het probleem staat

Ik heb hier wel eens verteld over onze minishet Billy. Altijd een heel gevoelig ponytje geweest die zich nogal als een clown kon gedragen. Grote interesse in alle soorten trainingen en uitdagingen en vond alles prachtig.
Ik nam hem zelfs los mee op wandeling.

Vorig jaar sloeg het noodlot toe. Zijn hechte vriendje Tommy bleek een aangeboren afwijking in de gewrichten te hebben, die noodlottig werd bij het volwassen worden. De pony kon uiteindelijk bijna niet meer lopen en moest worden ingeslapen.
Billy liep in diezelfde tijd hoefbevangenheid op, in de strenge winter van toen
(bleek dat in die periode heel erg veel paarden HB kregen, vlgs d.a. hadden de barre omstandigheden ermee te maken. Gras was er toen nog niet. Geen spriet. Er lag een meter sneeuw)
Billy werd bekapt en op dieet gezet. Hij moest ook bewegen, maar het was een crime. Hij wilde niet. Niet alleen HB speelde hem parten, maar hij miste Tommy enorm. Die twee waren altijd samen.
Spelletjes en dergelijke wilde hij niet meer spelen.
In voorjaar kwam daar nog een keer zomereczeem bij en toen ik hem kon plaatsen op een verzorgadres als gezelschap van een pony met HB gevoeligheid in een magere wei, heb ik dat gedaan. En alles leek goed te gaan. Hij fleurde weer op.

In de winter was ik niet in de gelegenheid om hem te bezoeken en nam ik vaak tel.contact op. Alles ging perfect met hem. Maar toen ik hem een aantal weken eindelijk weer kon bezoeken, bleken zijn hoeven walgelijk lang en keek niemand meer naar hem of zijn vriendje om. Al maanden niet meer door ruzies tussen de exen waarvan de pony was.

Ik heb hem naar huis gehaald. Sil heel erg blij en de dames namen hem graag op in hun midden. Hij had wel een buikje, maar geen vetbultjes op bibs en nek etc. en om dat zo te houden, draagt hij tegenwoordig een grasmasker.
Lichamelijk lijkt hij ok.
Als de dames door de wei galoperen, houdt hij ze niet alleen bij, maar rent ze zelfs voorbij.

Omdat hij altijd clickertraining leuk vond, heb ik dat weer opgepakt. Maar hij lijkt niets meer leuk te vinden. Hij doet wat ik vraag, maar op een ongelooflijke matte manier. Hij beleeft er geen plezier meer aan. Wandelen is wel ok, maar beslist niet meer dan dat.
Hij maakt zo'n matte indruk en ik weet niet hoe het komt of wat ik eraan moet doen.
Hij heeft wel nog steeds erg graag aandacht. Maar de brutaliteit/speelsheid/levendigheid lijkt verdwenen.
Iemand suggesties?

Fem, ja twee merries. Grote paarden. Maar ik denk niet dat mijn echtgenoot akkoord gaat met het kopen van nog een paard.

Joop.... Hij treurde enorm om de dood van tommy. Eigenlijk is hij daarna nooit meer de oude geworden. Althans niet hier. Hoewel het natuurlijk gelijktijdig met zijn bevangenheid kwam... Maar hij en Tommy waren altijd samen.
Mogelijk mist hij nu de andere shet,maar die is dus van de mensen waar hij stond.
Van de ex vrouw om precies te zijn, die geen paard waard is (kijkt er totaal niet naar om)
Ze wil die pony niet verkopen (god weet waarom niet, want ze heeft er totaal sch** aan)
Bijkomend probleem is dat mijn man nog een paard niet ziet zitten. (als ik hen al zou kunnen overhalen... weet trouwens niet of het missen van die pony het grote probleem is... was nogal een bazig ding en ik had het gevoel dat ie daar al beetje depri was, maar weet het niet zeker)
Al helemaal geen HB pony.

Myriam... ik heb helemaal niets met bachbloesem. Wel een aantal keren geprobeerd op aandringen van anderen en omdat je open wil blijven voor alles, maar nog nooit resultaat bij gezien.

Allemaal bedankt voor het meedenken. Ik waardeer dat erg.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 augustus 2011, 20:05:


Hij is regelmatig gecontroleerd en ontwormd, maar het is misschien geen slecht idee om het nog een keer te doen. Je weet maar nooit...
Zal ik dus eens achteraan gaan.

ff dit topic nog een keertje opgraven.

Ik rijd inmiddels al regelmatig met mijn echtgenoot buiten, maar deze week heb ik twee kilometer met hälga gewandeld, alleen en over straat, en vandaag heb ik met Hälga in mijn uppie een buitenrit gemaakt.
We vonden het allebei best spannend, maar we zijn ook trots op onszelf.

Voor veel mensen hier misschien heel onnozel.
Maar Hälga en ik vinden onszelf keigoed

nils, je kunt hier niet zomaar ontwormen. Je bent verplicht om eerst een trekproef te doen, anders kun je niet eens aan een ontwormingsmiddel komen.
Dus 'zomaar' kan ik het niet eens doen, al zou ik het willen (wat niet zo is)
Maar ik kan mij voorstellen dat een trekproef geen kwaad kan

Bedankt allemaal voor de leuke reacties.
Voor veel mensen is een buitenritje (nota bene in stap) niets bijzonders, maar voor mij is het echt heel wat.
En als ik dat zo lees, zie ik dat veel meer mensen stapje voor stapje die weg opbouwen.
Leuk om te lezen!
Ik ben dus niet de enige.

Ik heb het overigens ook stap voor stap opgebouwd en heb eerst veel met haar op straat gelopen, eerst alleen poortje in en uit, daarna op straat gaan staan, daarna stukje lopen etc.
Toen ik wist dat het met leiden geen enkel probleem meer was (na die 2 km) durfde ik ook aan een bosrit te beginnen, met in mijn achterhoofd dat ik altijd kon afstappen als het niet ging omdat ik wist dat het aan de hand geen probleem was.
En dat gaf mij voldoende moed om zelfs een paar moeilijke momentjes, waarbij Hälga op de hakken wilde omdraaien omdat ze het ook spannend vond, goed het hoofd te bieden en te vertrouwen op mijn eigen rijervaring.

Het speelt mee dat Hälga gewoon een goudeerlijk en stabiel paard is. Tuurlijk had ze het ff moeilijk op twee spannende punten. Ze was tenslotte al maanden niet meer alleen buiten geweest en we waren eerder nog niet op deze manier op elkaar aangewezen. Maar ik kon toch steeds haar vertrouwen terug krijgen, gewoon door even rust te nemen en te wachten.
Maar als ze schrikt van iets, bevriest ze eigenlijk alleen maar even. (op die twee keer na dan, dat ze echt ff niet door durfde en rechtsomkeer wilde maken/weg wilde) Ze raakt niet in paniek en is cool in d'r hoofd. Goed voorwaarts, maar ook goed te controleren.
Gewoon paardje met gouden randje. Kan niet zeggen hoe blij ik met haar ben..

En vanaf hier wordt het vast alleen nog maar leuker....

Super. Blijkbaar heeft ze veel vertrouwen in je gekregen.

Ik weet heel erg goed hoe moeilijk dit voor een achterblijvend paard kan zijn. Silja heeft erg geleden onder de dood van Toontje en Billy mist nog steeds Tommy.
Je kunt dat leed niet wegnemen, maar wel verzachten door afleiding te bieden en een maatje.
Daarom vind ik het goed van je dat je daar al mee bezig bent.
Veel sterkte. Ik weet helaas maar al te goed wat je doormaakt.

trekproef= mestproef.
(heet hier zo.)'
Je moet dan mest verzamelen en opsturen naar gespecialiseerd lab... allemaal overheidswege geregeld.

ja, is ook goed. Er kan alleen worden ontwormd als in de mestproef duidelijk wordt dat er daadwerkelijk sprake is van een besmetting die om behandeling vraagd.

Nadeel... er zijn aardig wat kosten aan verbonden.

Maar goed.. begin me nu toch af te vragen of het toch niet meer psychisch is.
Gisteren met hem gewandeld. Doe ik vaker, maar nu er meer een spelletje van gemaakt. Niet zo ver, maar bergje op en af (hij klom altijd graag), klauteren, over boomstammetjes heen, af en toe pluk gras snaaien, zo nu en dan een heel simpel oefeningetje waarmee hij iets kon verdienen etc en daar leek hij toch iets van op te leven.

In de wei zoekt hij ook doorlopend contact, wil steeds bij me zijn.

Denk dat ik oefeningetjes en zo even achterwege laat of ga kijken waar hij zelf mee komt en verder gewoon tijd moet geven. Hij heeft in een jaar erg veel meegemaakt.
En ze zomereczeem is natuurlijk ook vermoeiend voor hem...

Ik ga hem tijd geven, spelletjes in het bos doen, en ben druk doende met het vinden van middelen die beter werken tegen de eczeem dan wat ik nu heb
(knotjesbestrijding en zorgen dat ie niet teveel eet en zalf)

Dan heb je hier nog een tweede geinteresseerde in dergelijk materiaal.
Ik heb natuurlijk materiaal van alexandra kurland en ook veel andere dingen bekeken, maar hoewel kurland beslist leerzaam materiaal heeft op clickergebied, loop ik bij haar een beetje spaak bij het buigwerk a la academisch trainen (te veel nadruk op halsbuiging), de nadruk op die 'mooie dressuurhouding' en idd bitgebruik.

Heb daar ook nog niet echt DE info over gevonden.

En nu we het er toch over hebben...
Hälga is zo scheef als een banaan.
Ik werk momenteel wel met wat stretchen met target, maar wat kan ik meer doen?
Werk ad hand zoals academisch dressuur ben ik niet zo weg van, gezien teveel nadruk op halsbuiging ligt en de rest van het lijf minder wordt aangesterkt

Met rijden eraan werken zie ik ook niet zitten, gezien ik daarbij nog veel andere vragen heb (zie boven)

Longeren... tja... doe ik wel met clickeren (zonder halster of touw) maar heb altijd het gevoel dat de paarden die rondjes lopen een beetje duf vinden. Ze doen het wel voor een click, maar echt enthousiast,... nou mwaahhhh

Lange teugel... ik heb natuurlijk geen rijbak met zijkanten... weet ook niet echt of dat het beste is?

Iets leuks om eraan te werken?