Lily heb ik nu twee jaar en al die tijd was het niet mogelijk haar vast te binden. Ze ging steigeren, hangen, trekken, rukken aan het touw, vreselijke paniek. Of ik moest haar met haar hoofd plat tegen de muur aan vastbinden, zoals ik het advies kreeg van een van de toenmalige verzorgers van Lily, heel goed om een jong paard te leren dat ze toch niet los kan komen.

Tot dusver heb ik Lily los laten staan en dat ging prima. Het is echter wel handig dat ze ook vastgebonden kan staan, mocht dat ooit nodig zijn.

Gisteravond voelde het goed en heb ik Lily voor het eerst "vastgebonden". Wat heet "vastgebonden".... ik heb voor de zekerheid het touw over het hek laten bungelen en met "HO STAY" haar laten weten dat ze daar moet blijven. Dat kan ze heel goed, ik kan dan zo bij haar weglopen, zonder dat ze me achterna loopt. Lily vond het wel wat spannend. Ze drukte haar neus tegen het touw en bleef met grote ogen stokstijf staan. Ik ben rustig aan het borstelen geweest en heb haar favoriete plekjes gekrabd.

Op een gegeven moment begon ze wat glazig te kijken en te gapen, een achterbeen ging op rust staan - wat een vooruitgang! Toen Lily op het idee kwam een vlieg te verjagen, stond ze op het punt in paniek te raken: het touw ging met een grote zwaai de lucht in en belandde precies op haar hoofd. Ze bleef toch staan en keek vragend naar mij. Ik heb het touw van haar hoofd gehaald met een "Liltje, wat doe je nu, blijf even staan", het touw weer over het hek gegooid en er was niets aan de hand.

Ik ben zo blij dat ze zo'n groot vertrouwen heeft gekregen. Nu nog een paar keer oefenen met een los touw en dan eens kijken of ik haar met een snelle-los-trek-knoop eventjes kan vastbinden.

Ik ben trots op mijn Liltje!

Monique

carolien2 schreef op donderdag 18 augustus 2011, 19:21:


Mijn westernzadel heb ik hier vandaan:

http://euro-horse.nl/eurohorse/

Ze komt voor rijden met een hele vrachtwagen vol zadels.
Erg kundig, rustig, niet opdringerig.

Monique

Nils Vellinga schreef op donderdag 18 augustus 2011, 20:54:


JAAAA, Nils, zo doe ik het wel!

Ik heb daar zo mijn redenen voor.


Bij Liltje kan IK qua vertrouwen gelukkig niets meer stuk maken.



Dank je wel, maar ik ben eerder trots op Lily, dat ze me zoveel vertrouwen geeft.

Piet schreef op donderdag 18 augustus 2011, 21:23:


Teveel, Piet, teveel.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 9:09:


Die leegte is inderdaad verschrikkelijk.

Een maand nadat ik afscheid moest nemen van Indy hield ik het niet meer uit, ik wist niet waar ik het moest zoeken. Toen kwam Lily en een maand later Kim. Een aantal mensen verwonderden zich hier over, een langere "rouwperiode" zou volgens hen "gepaster" geweest zijn. Indy was immers alles voor mij. Dat is ook zo, maar Indy heeft het fijn gehad bij ons ondanks al haar kwalen. Ik heb er 100% vrede mee, ik heb alles gedaan wat in mijn macht stond.

De opmerking "heb je zoveel geld dat je gelijk twee paarden kunt kopen" vond ik wel wat ergerlijk. Ja, Indy heeft altijd veel geld gekost, maar daarvoor heb ik me altijd doodgewerkt, gezorgd dat ik haar de nodige zorg kon bieden.

Door de dood van Indy heb ik twee paarden een beter leven kunnen geven, en dat is een fijn gevoel.

Monique