Monique Meijer schreef op woensdag 17 augustus 2011, 16:18:


heel lief dat je dit zo schrijft.
Ik zit ook elke dag bij haar, aai haar, zeg haar hoeveel het me spijt dat ik haar niet heb kunnen helpen, hoeveel we haar missen. Ben ook opgelucht dat ze geen pijn meer heeft, dat het over mag zijn. Rust voor haar, in haar lijf en in mijn hoofd. Herinneringen en verdriet zitten daar nog maar dat zal zijn evenwicht wel vinden.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 augustus 2011, 19:57:


Dat is inderdaad nog niet eeder gebeurd.
Katrien vertelde me dat ze dat bij kleinere pony's niet doen omdat ze heel de boel beschadigen van binnen. Op haar arm zat inderdaad bloed van de gesprongen adertjes door het onderzoek.

Coralie schreef op woensdag 17 augustus 2011, 22:48:


Player is de kluts kwijt.
Ze gaat continu kijken of Carmen er nog ligt, staat er naar te staren, begrijpt ook niet dat ze niet komt eten. Bromhinnikt zacht tegen haar. Mijn hart breekt.
Ben al bezig met een ander paardje.
Kan dit niet aanzien.
Wil haar niet eenzaam zien.
Voor mij ook goed om mijn gedachten te verzetten en een leegte op te vullen. Niet dat Carmen vervangen kan worden, haar plaats in mijn hart en hoofd zijn van haar. Daar komt niets of niemand tussen. Zij is onvervangbaar.

Mijn zoon is nu op de wei en Rendac komt er juist aan.
Ze komen carmen halen.
Ze zal straks weg zijn als ik op de wei kom.
gelukkig is Thierry daar om Player op te vangen.

Carmen is weg en Player gaat door het Lint. Ze xilde voorkomen dat Carme werd meegenomen. Ze was bang van de vrachtwgen en de kraan maar wilde naar Carmen. Ze snapt er niets van. Carmen is weg en nu is ze in paniek aan het roepen en zoeken.
Het breekt mijn hart.
Ga zo er zo snel mogelijk naar toe. Moet werken tot 12h30.

Marlies Sanders schreef op donderdag 18 augustus 2011, 11:23:


Ze had wel door dat er iets niet klopte, in hoeverre ze het besefte, weet ik natuurlijk niet.
Ik had het idee dat Player meer aanvaardde dat Carmen daar lag te liggen dan dat er helemaal geen Carmen was. Ze bewoog wel niet meer en rook vreemd maar het bleef haar Carmen en ze was er nog, haar lichaam dan toch. Ze vond dat beter dan niets....

mijn zoon zit op pukkelpop; gelukkig ongedeerd

Coralie schreef op donderdag 18 augustus 2011, 21:31:


Morgen komt er bij Player ook een tijdelijk maatje. Eventueel kan ze ook blijven maar ik twijfel nog. Zal een topic openen want ik kan wel wat info en raad gebruiken. Het gaat om een 5 jarige Konikspony, een merrie.
Player was al rustiger gisteren, riep af en toe nog en ging nog naar de plek kijken en snuffelen waar ze gelegen had, maar was al meer berustend. Ik heb ook de kans om een witte arabier zonder staart (reen daarvan onbekend, vehalen lopen uiteen) een merrie van 12, 13 jaar. een felle bliksem te kopen. De Koniks is een tweede kans paard, de arabier komt van mijn achterpaardenbuur.

Dank jullie wel voor alle medeleven, is echt een fijne steun.
Carmen is weg en eigenlijk was ik opgelucht, het was zo confronterend haar te zien telkens...Het is heel leeg zonder haar, één paard is toch maar niets gedaan.

Wie kan mij hier meer vertellen over de Koniks?
Ik vind erg weinig info over deze pony's, behalve dat het natuurgrazers zijn en worden uitgezet in natuurgebieden.
Morgen komt er één als tijdelijk (eventueel definitief) maatje bij Player.
Het gaat om een 5-jarige merrie die nogal schuw is en niets kent. Alleen als je iets lekkers vast hebt, komt ze uit je hand eten en kun je ze aanraken. Voeten zijn nog nooit gedaan , zijn te lang maar is nog te doen. Ze is wel heel lief en en scht om te zien. het zijn supersterke beestjes.
Als ze blijft, is het de bedoeling dat ze uiteindelijk onder het zadel gaat en mee op boswandeling gaat en af en toe in de piste meeloopt. Is dit te doen?
Ze zal flink ontredderd zijn morgen want ze staat nu nog met haar veulen en de eigenaars komen die morgen halen (is 100 dagen oud ) de mama moeten ze niet hebben en is daarom bij de opvangorganisatie. Ik weet het fijne van dit verhaal nog niet maar dat komt nog. Weet nog niets over verleden van Traviata ( de mama dus)
Ze zou bereden worden door mijn buurjongen en eventueel door mezelf, ben niet groot.(1.62)

Iets anders waar ik wel wat meningen kan over gebruiken;
Mijn paardenachterbuur verkoopt haar witte staartloze arabier, de verkoop was eigenlijk al rond maar is afgesprongen. Nu Carmen er niet meer is, zou ze het wel fijn vinden moest ik haar arabier kopen, het is haar eerste paard en er erg aan gehecht. Zo zou zij in de buurt blijven en ze weet dat haar paard bij mij goed verzorgd zou zijn.
Maar....
Dit paardje heeft waar ze nu staat een heel fijn maatje en deze twee worden dan gesplitst, het sadistische lijkt mij dat ze elkaar nog kunnen zien, er staat een dubbele rij draden tussen hen dan met een smal padje ertussen, zullen misschien nog net neuze neuze kunnen doen. Mij lijkt het dat die twee wanhopig aan de draad gaan geplakt staan plus dat Player er ook niet veel aan gaat hebben.
Mijn tweede "maar" is dat ze een razendsnelle tante is in het bos en erg zenuwachtig. Ikheb Player om op te rijden dus mijn buurjongen (van 11) zou met haar "moeten" rijden) Niet dat hij ineens het bos moet induiken maar het zou leuk zijn om na een tijd dat toch te kunnen gaan doen. Ik kan haar ook wel eens rijden maar heb niet de tijd om twee paarden genoeg te rijden.
Vanmiddag ga ik ze wel eens proberen.
Wel leuk voor Player, een maatje van dezelfde grootte, om te groomen.... Als het arabiertje van haar vorig maatje af komt tenminste....

Goede raad???

Myriam schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 8:38:


Ja, vlieg er altijd in, dat i zo mijn manier om te verwerken.
Geen tijd om in een put weg te zakken.
Had na Luna ook al heel snel een ander hondje, Tinka.
Luna is Luna en ik mis haar ontzettend mar Tinka is Tinka en zij vult de leegte na Luna met haar eigenheid op. Een lach en een traan.
Zo voel ik het ook met Carmen.
Nog veel tranen maar ook weel zorgen om Player en voor haar vlieg ik er in. De rest komt wel.

Monique Meijer schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 10:42:


Ik begrijp je gewoon helemaal....
Die maand moet een hel geweest zijn....Die leegte is zo ondraaglijk...
Superpaardjes die Lily en Kim, ik lees je verhalen graag