Hier is vooral heel veel water gevallen. Onze paarden staan Wijzo'n 8km verderop, en mijn ouders ook. Daar heeft het blijkbaar heel stevig geonweerd. Als mijn ouders ongerust zijn, wil dat namelijk al wat zeggen.
Pa is na het ergste zelfs naar de wei gereden om een kijkje te nemen, maar onze paarden stonden gezellig met z'n 3 in de stal.

Heerlijk hé, zo'n back up???

Wij zijn een uurtje later ook geweest, en 't is voor de verandering nat in mijn woestijnwei. Er stonden nu overal plassen . Ongelooflijk.

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

De eerste edities waren bij mijn weten op het voetbalveld in Heppen (deelgemeente van Leopoldsburg). Bij mijn weten had het niets met het leger te maken.

Als ukkiepuk keek ik - op weg naar moemoe en vava, die nog verder achterin woonde - met grote ogen naar al die "rare" mensen met die "rare" kleren en hun haar recht omhoog in alle kleuren. Wist ik veel dat dat een hanekam werd genoemd. Ik denk dat dat het moment is dat ik het woord "raar" heb gedefinieerd. Ik herinner me nog dat ik aan mijn mama vroeg wat dat allemaal was. Papa antwoordde: "Dat zijn allemaal mensen die raar doen om gelukkig te zijn, je moet er niet te hard naar kijken, ze zijn niet helemaal normaal." Eens bij oma hoorde ik de hele avond de muziek en deed mijn uiterste best om nog een glimp op te vangen. Tevergeefs...

Zo'n 15 jaar later werd het een jaarlijkse afspraak, eerst met 1 podium (waar is de tijd gebleven), later met een Marquee, enz... Sinds enkele jaren heb ik afgehaakt, wegens te groot en te snel.
Dit jaar is het eerste keer dat ik me écht zorgen gemaakt heb, enkele goede vriend(in)en en kinderen van goede kennissen waren er. Om 23.30u wist ik dat ze allen oké waren... Ik ben blij dat ik er niet was...

Lena