Peter Donck schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 12:41:


Mmm..met souplesse alleen ga je er niet geraken vrees ik, eerder met genetisch zeer goed ontwikkelde reflexen die de wet van de traagheid en de zwaartekracht te slim af zijn...

filmpje van onze laatste trektocht, met wat muziek op dankzij de link van Peter
http://www.youtube.com/watch?v=fVF_4V60ubU&feature=uploademail

Ans Jondral schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 14:18:


Ach Ans, sommige mensen hebben internet nodig om hun frustratie's op bot te vieren, anders hadden ze er al lang de brui aan gegeven
Alternatiefjes die zich eenzaam terugtrekken omdat ze zich niet begrepen voelen en zich dan virtueel uitleven om alles aan te vallen wat niet in hun kraam past. Als zoemende insecten komen ze vervelend rond je oren fladderen in topics waar ze denken zich weer eens te kunnen ontladen van de negativiteit uit hun hersenen, die negativiteit kikken ze blijkbaar op, maar trop, c'est trop en dan maar ontladen balblabla .
Leven en laten leven, maar een grote virtuele vliegemepper of een negeerknop zou wel eens handig kunnen zijn PETS!

Is inderdaad een prachtig land, ondanks de vooroordelen die ik her en der opvang. Daarom plaatste ik ook de foto's en het filmpje

Arabesk schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 20:48:


Ja ik weet het, die lelijke dingen moeten eruit de volgende keer, bedoel je dat met heras hekwerken ?. Had geen tijd meer om 14 bitlozehoofdstelletjes te maken, maar in elk geval volgend jaar geen hekwerk meer. Ik heb constant de toeristen in de gaten gehouden ivm trekken in de mond. Ze moesten de teugels loslaten van mij en ik vrees dat er me sommige wat vervelend vonden...

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 18:24:


Thx, maar uit dat filmpje kun je nog niet weten hoe spannend en leuk het allemaal geweest is . 's Nachts alleen gezeten toen ik wakker werd, het kampvuur wat aangewakkerd tegen de wilde dieren en dan luisteren naar de stilte aan de rand van het donkere bos in de hoop een eenzame wolf te horen huilen, maar helaas de enige eenzame wolf was ik op dat moment, awoeoeoeoe . Ongelofelijk dat land....

Tot nu toe heb ik de paarden getraind met Parelli en clickermethode en wat Chris Irwin. Alles gaat goed, maar alleen gaan ze niet graag de baan op zonder hun vriendje erbij.
Eentje heeft dagelijks beweging nodig en ik vond niet altijd iemand om mee te gaan wandelen, alleen was ze onrustig en het was niet zo plezant, vooral niet omdat de andere paarden van uren ver blijven hinniken als er eentje alleen mee gaat en die eenling wil dan graag terug naar de histerische kudde-meiden in de weide.
Tegen alle advies in, ben ik toch beginnen longeren om meer beweging te kunnen geven. Beetje de Chris techniek, maar vooral de raad van Hempfling indachtig die ik gelezen had in z'n laatste boek, ging ik aan de slag.
In het begin voelde het vreselijk aan. Vele hadden me afgeraden om te longeren, zeker aan de enkele longe omdat het niet goed is voor de bespiering van het paard en het doodsaai zou zijn voor het paard. In het begin was het ellendig, ik vond het zelf mega saai en was bang dat ik haar zou forceren of verkeerde bespiering liet krijgen. Ze had zelf ook geen zin en draaide zich telkens (lenig en katterap als ze is) naar me toe. Na enkele dagen had ik de tecniek wat te pakken en was er goed bij met m'n hoofd, zodat ik ze zonder veel gedoe met 1 vingerwijzing terug naar de buitenkant stuurde (ik keek vooral naar haar schoft en ook naar haar voetjes zodat ik zag als ze weer iets van plan was of naar binnen wou wijken en niet op de hoeslag wou lopen dus). Ik zag het beetje als dansen en ging mezelf ook lichter en opstellen zoals een danspartner dat doet (in het begin voelde alles zo onwennig aan en ik kwam voor haar wellicht ook wat lomp over) en ging in gedachten mee in het cadans van haar hoefjes.
Deze week stond ik versteld. Ik wou haar uitstappen na het longeren, alleen op straat (ze is nog niet bereden, dus aan de hand). De eerste meter deed ze terug vervelend om terug te keren naar de kudde, 1 keertje aangepord en we zijn de hele toer alleen rond gegaan. ik stond versteld. Vandaag zijn we zelfs alleen naar het natuurpark geweest....over de enge brug en al, zonder trekken, een wandeling van drie uur lang. Komt dit nu door elke dag te longeren vraag ik me af?
Ik weet niet hoe dit plots zo goed gaat, maar ik heb een belangrijke les geleerd. Soms moet je gewoon je gevoel volgen. Ik ben blij dat ik niet ellenlang blijven door Parelliën en clickeren ben, het longeren heeft me veel meer opgebracht met dit paard en het is helemaal niet zo slecht als andere me proberen wijsmaken hebben. Ik denk dat ik meer op m'n eigen gevoel moet afgaan dan naar andere te luisteren...

Ik denk het ook, maar dat deed ik met de parelli oefeningen ook....
Nu, ben heel blij dat het zo goed gaat, ga me verder niet teveel vragen stellen

Aafke schreef op maandag 22 augustus 2011, 9:31:


Dat doe ik al met de oudste zus en heb het al gedaan met haar ook, maar ik kan nog niet achter haar aan lopen. De jongste kijkt dan van: wat doe je daar achter me? Ga er eerst wat les in nemen. Ik zou graag veel aan de dubbele teugel gaan wandelen, dus ik achteraan en zij vooraan alsof ik zou mennen. Schijnt dat ze daar veel zelfvertrouwen van krijgen. Ik heb er alleen weinig ervaring in en neem voor de beginstapjes graag wat lessen bij...vind ik eigenlijk nog het leukste, ik loop liever naast een paard dan dat ik erop zit, dan heb ik ook nog eens beweging