Ilona Kooistra schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 14:30:

@Christel: in een van de nieuwsbrieven van Karen Rohlf (instructrice die dressuur combineert met o.a. Parelli) stond een stukje over de verschillende beschrijvingen van gewichtshulpen voor zijgangen. Heb het even opgezocht en geplakt. De directe link is http://issuu.com/dressagenaturally/docs/may2011newsletter?mode=a_p

"Q: Hi Karen, I wonder if you could
clear something up for me.
When performing lateral movements
I see you are moving your
weight slightly with a feel and focus
into the direction of travel. All
the top level dressage riders I
have seen teach the horse to
move into their weight shift like
that. Why does Pat teach the opposite
by leaning out? Its interesting
that you can achieve the same
thing by completely different body
mechanics, but in truth what are
the differences either way may
produce in the horses movement?
Many many thanks
Rebecca

A: Hi Rebecca,
Great question.... In order to flow
with quality of gait in lateral work
the rider needs to sit in the same
direction as the horse...
But teaching people how to do that
can be tricky, especially if they are
also teaching the horse at the
same time. The exaggerated positions
the Parellis teach do get the
pelvis sort of going in the correct
direction.... If you lean left, it points
your seat bones to the right.... The
trouble is it puts your weight to the
left. I think of the Parelli position as
an exaggeration to teach and for
teaching I only need a step or
two.... Once I get that then it is my
responsibility to stack my body up
over my pelvis.... My pelvis goes,
the horse goes, then we all go together!
The exaggerated position will not
be useful when you want to sustain
movement with a quality of
gait.
Often in dressage-land when riders
are told to sit 'to the right' (or
what ever the direction of travel is)
they try to lean over to the right
which can push the pelvis to the
left!... So the exaggerated Parelli
postiion at least helps get the seat
sort of heading in the right direction...
but it needs to be refined
very quickly if you do it. (Oh if only
riding were easy!)
so if you know the intention then
you can use it and know when to
stop using it and refine it...
I hope this helps!!
Karen"

@Nathalie: Oeps, niet zo netjes om eerst off-topic te reageren en dan pas jou te feliciteren

Gefeliciteerd dus met deze prestatie! Erg leuk om te zien hoe blij je het hele filmpje kijkt .

Helemaal bij een kleinschalige opzet denk ik dat je moet oppassen dat je je niet verkijkt op je kosten om zoiets te realiseren. Hier in Walcheren (Zeeland) liggen pensionstalprijzen meestal rond de 200 euro, iets meer als er een binnenbak is. De meeste paardeneigenaren vinden dat toch al een flink bedrag om elke maand te betalen, maar als je dan kijkt naar het uurloon en de kosten voor hooi, stro, vervanging van materialen e.d. per dag, zit er volgens mij erg weinig marge op. Vaak zijn die stallen van mensen die hooi en stro van eigen land kunnen gebruiken. Als je dat ook nog allemaal moet aankopen, zal het volgens mij niet meevallen om er zelf nog iets aan over te houden.

Ik heb zelf een weiland waar ook 2 paarden van iemand anders in staan, maar als je dan berekent wat je extra kwijt bent aan tijd en materialen (meer kapotlopen van de wei dus vaker bijzaaien, vaker vervangen van prikpaaltjes etc.), kom je in de periodes dat je hooi moet voeren (moet in ons geval allemaal worden aangekocht) toch al aardig in de richting van de pensionprijzen, en dat zonder alle faciliteiten. De grond is hier in de omgeving nou eenmaal best prijzig, en de aanleg van een paddock paradise heeft ook veel gekost. Als je op zandgrond zit, zul je waarschijnlijk al wat minder geld kwijt zijn om (een deel van) je wei 'winterproof' te maken, dus daar zou ik wel rekening mee houden bij het zoeken van een locatie. Ik vind het voor mijn pony's en mijzelf leuk om ze in een groter groepje te houden, maar als het een deel van je inkomen moet uitmaken, vraag ik me af of je aan een klein aantal pensionpaarden genoeg zal hebben.

Maar goed, als iemand hier in de omgeving een aantal jaar geleden zo'n project had opgezet, had ik er heel graag gebruik van gemaakt.

Christel Provaas schreef op woensdag 7 september 2011, 19:25:


Inderdaad, dat is ook de enige situaties waarin ik mijn pony's heb zien rillen. Mijn merrie komt uit Schotland, en was dus wel wat kou gewend. Maar met wind + regen of hagel heeft ze het echt niet breed. En een paar km van de Zeeuwse kust heb je nou eenmaal vrij vaak veel wind... Je ziet dan ook echt dat de haren tegen de groeirichting in worden geblazen (doordat ze toch met hun kont naar de wind gaan staan), waardoor de regen er tussen kan komen.

Wij hebben geen schuilstal, maar gelukkig wel buren met een rij hoge bomen en groenblijvende struiken op de erfgrens, precies op de plaats waar meestal de wind vandaan komt. De laatste dagen staan de paarden heel veel in de luwte van die bomen, terwijl ze er tot vorige week bijna nooit stonden.

Bij storm zou mijn oudste pony denk ik ook niet in een schuilstal durven te staan. Durft jouw paard wel bij de stal in de buurt te komen? Als ze de stal als windbreker kunnen gebruiken, scheelt dat denk ik ook al flink tegen de kou.

Is bijv. een wilgenschutting anders geen optie, of wil je per se dat je paard onder dak kan?

Jeetje, dat is schrikken! Fijn dat het goed gaat komen met haar.

Vond het ook erg lastig om het materiaal voor de afrastering te kiezen. Onze wei grenst aan een weg, dus aan de ene kant wil je dan de paarden per se binnen de draad houden, maar aan de andere kant heb je liever draad dat breekt dan draad dat in noodsituaties de benen kan beschadigen.

Bij de buitenomheining van onze wei hebben wij daarom gekozen voor staaldraad met een dikke kunstof coating. Puur staaldraad schijnt ook nog wel lelijke brand-/snijwonden te kunnen veroorzaken. Het nadeel van die gecoate permanentkabel is wel dat het erg duur is. Maar net toen we aan het twijfelen waren welk materiaal we wilden gebruiken, ging op de pensionstal waar we toen stonden een jong paard door de draad, en haar been was heel erg beschadigd. Dat paardje heeft tijden in het gips gestaan en het is nog een wonder dat ze er volgens de arts helemaal van zou herstellen. De behandeling heeft ook een vermogen gekost, dus toen hebben we toch maar voor de duurdere afrastering gekozen.
Het plaatsen van permanentkabel is trouwens ook een flinke klus, maar voor een permanente afrastering vind ik het ideaal.

Er zijn trouwens ook schrikdraadkoorden die gevlochten zijn i.p.v. getwijnd, en daardoor minder snijden. Je voelt zelf duidelijk verschil als je het door je handen laat glijden.

Voor mij zou het ook het belangrijkste zijn dat de pony's in hun vertrouwde omgeving kunnen overlijden. Mijn eerste pony heb ik in een kliniek laten inslapen (toen na onderzoek bleek dat er geen kans op een pijnvrij leven als weide-ornament in zat), en ik vind het nog steeds een rotidee dat hij zijn laatste uren daar heeft moeten doorbrengen.

Waarschijnlijk zou ik gewoon de Rendac laten komen, en dan proberen de pony vlak bij de weg te laten inslapen, zodat ze niet meer naar de straatkant versleept hoeft te worden. Maar dat zou puur voor mijn idee zijn.

Ik hoop ooit nog een keer iemand te vinden aan wie ik de pony's en het land (als dat eenmaal is afbetaald ) zou kunnen nalaten in de overtuiging dat ze gewoon kunnen leven op de manier die ze nu gewend zijn. Nu zou ik geen idee hebben wie voor ze zou kunnen zorgen. Gelukkig is de kans groot dat ik ze met gemak overleef...

Oja, van die ethische bezwaren wat betreft het 'weggooien' van het vlees heb ik niet zo'n last. Dan zou ik sowieso geen dieren (of hobby's, of nieuwe kleren etc.) moeten hebben, want met het geld dat ik daar nu aan besteed, zou ik veel meer monden kunnen voeden dan met het vlees van mijn pony's.