Ik begrijp je helemaal Nele.. (ik zit mee in het bestuur van vzw Horsetopia). We richten ons voornamelijk op manegepaarden omdat die al helemaal geen kans maken eenmaal kapot, want een manege moet zijn bedrijf draaiende houden. Maar we krijgen ook bijna dagelijks aanvragen van mensen die van hun paard afwillen, vaak beginnen ze hun email dan met de zin "ik weet dat jullie voor manegepaarden zijn, maar" en dan één of ander zielig verhaaltje dat hun allerliefste schatje van 5 jaar ataxie heeft, er niks meer mee kan gedaan worden, en of wij het dan niet willen hebben? En het is een grote lieverd hoor.
Alle paarden zijn altijd de beste, liefste, mooiste vriendjes van de hele wereld, tot ze stuk gaan, dan mogen ze weg. Soms vraag ik mij af of deze mensen écht zo "dom" zijn, of verwachten ze nu echt dat iemand die géén band heeft met het paard, zit te wachten op een kapot paard? Zij hebben notabene altijd plezier gehad van het dier, tijd om iets terug te doen lijkt me.
Warboel
