Kim haar manen vervilten ook snel. Als ik ze niet een keer per week even doorkam, vormen zich kleine "matjes" onder de manen. Kim haar manen invlechten doe ik niet. De vlechten blijven niet langs de hals liggen maar gaan net als bij Pipi Langkous opzij staan. Geen gezicht.

Monique

Gisteren zijn we fijn met Lily en Kim op pad geweest. De kinderverjaardag in onze straat was wel een uitdaging voor Lily. Kim liep er gewoon langs, wel even kijken naar al dat gekrioel, maar niet de moeite waard. Lily liep eerst ook gewoon door, maar plotseling voelde ik haar verstarren: ze bleef als een blok staan en begon te trillen. Een jongetje met een brede glimlach kwam zwaaiend met een takje naar Kim toe en vroeg of hij haar mocht aaien. Lily had alleen oog voor het takje, begon te piepen en onrustig te trippelen, ze wilde het liefst omkeren. Ik kon haar gelukkig gerust stellen en ze bleef staan, wachtend totdat het kereltje klaar was met aaien (Kim haar staart en achterbenen werden geaaid, want de voorkant is eng, daar zitten tanden... ) Met Kim kun je dit doen, maar ik heb het kereltje wel even uitgelegd dat dat eigenlijk niet de bedoeling is. Zijn vader vond het volgens mij maar onzin, want onze paarden zijn "lief"......

Het kereltje wilde Lily niet aaien, die vond hij te groot. Lily vond het al lang wel best dat hij op afstand bleef. Toen verscheen nog een kereltje op een driewieler luid brullend "Auch aaaaiijjjjjj". Zijn moeder kon nog net voorkomen dat hij zo tegen de achterbenen van Lily aanreed. Ik vond het zo langzaam genoeg, de rest van de kinderen zwermde onze kant op met de hoop dat er ritjes gemaakt konden worden. Liever maar weer verder, ik wilde graag nog een stukje verder met onze dames en niet eindigen op een kinderverjaardag. Dit was een goede les voor Lily. Zien dat Kim geaaid wordt door een kind met een stokje, terwijl zij er niets om geeft en er is niets met haar zelf gebeurd. Over een paar dagen wil ik een buurmeisje met stokje vragen mij te helpen met Lily, zodat ze ziet dat de combinatie kind + stokje niet automatisch slaag betekent.

Ons uitstapje is verder lekker ontspannen verlopen. Lily heeft er steeds meer plezier in. Grote landbouwmachines zijn niet eng en worden nieuwsgierig bekeken. De Duitse versie van de spandoeken "Wij gaan weer naar school" worden volkomen genegeerd, we zijn er ook onderdoor gekomen, niets aan de hand. Rennende kinderen achter een heg zijn interessant maar niet eng. We hebben een heel stuk gedraafd, Klaas rende met Kim de ene keer voorop, dan weer achter ons aan. Lily draafde mooi rustig, ondertussen ontspannen om zich heen kijkend. Kim genoot ook, liep keurig mee, pastte haar tempo aan die van Klaas aan en deed voor de verandering geen kunstgreep (even in je achterwerk knijpen bijvoorbeeld met ondeugende oogjes).

Onderweg nog twee brommers tegengekomen. Lily laat ze nu gewoon passeren. De tweede brommer dacht erg galant te zijn: uitzetten, wachten tot we bijna bij hem waren en dan zich zelf met roeiende bewegingen voortduwend langs de damens. Nou, dat vonden ze wel erg vreemd. Kim was er door gefascineerd en wilde er wel even achteraan. Lily wist niet hoe ze dit moest plaatsen en besloot er maar geen aandacht aan te besteden. Hij had beter gewoon langs kunnen rijden. Ach, hebben ze dat ook gezien.

Ik vond het wel heel erg hoe Lily op de combinatie kind + stokje reageerde. Wat hebben ze in hemelsnaam met haar uitgespookt op die kindermanege...

Monique

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 12:51:



Wat betreft Lily haar stokken angst: ik kan heel veel bij haar maken. Ik heb ook zo'n fijne hark en Lily heeft ontdekt dat daarmee krabben heerlijk is. Ik krab daarmee zelfs tussen haar oren en achterbenen. Ook als andere mensen ermee rondlopen / zwaaien kijkt ze nauwelijks meer, maar ik moet er wel bij zijn, anders trekt ze zich terug. In paniek ervan door gaat ze niet meer.

Ik stond er daarom echt van te kijken dat Lily zo extreem reageerde op dat kleine takje in de handen van dat jongetje. Kim had meer zoiets van "Is dat eetbaar?".

Zaterdag heb ik naar een erg leuk tafereeltje gekeken: Mijn moeder was bezig een plant die de bak in gewoekerd was eruit te trekken en Lily kwam heeeeel stilletjes naar haar toe lopen. Moeder had niets in de gaten, Lily stond pal achter haar met haar hoofd laag te kijken wat ze daar nu aan het doen was. Lily besloot in haar haar te snuffelen. Mijn moeder in de lucht aan het meppen en mopperen "rotvliegen". Lily bleef staan en snuffelde weer. Mijn moeder weer in de lucht meppen, had ze ineens Lily haar neus beet. Ze kijkt omhoog en valt van schrik achterover, zo tussen de benen van Lily. Die maakte van de gelegenheid gebruik even fijn met haar neus in het gezicht van mijn moeder te snuffelen. Ik heb dubbel gelegen. Een spartelende moeder die tussen de voorbenen van een nieuwsgierig snuffelend paard ligt. Kim ontbrak er eigenlijk nog aan.

Monique

Klaas gaat daar niet harder van rennen maar maakt wel fraaie sprongen.

Fem schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:37:


Dan zal hij ook wel het nodige meegemaakt hebben. Is ook niet leuk, opgesloten, geen kant op kunnen en al die handjes die aan je zitten.....

Ik ben blij dat ik Lily zover heb kunnen krijgen dat ze gewoon stil bleef staan. Eerder draaide ze om als haar iets teveel werd en ging het in ferme stap naar huis. Op hol slaan in stap: geen kans om eraf te vallen, maar niet te stoppen tot we bij huis waren. Ik heb er wel eens opgezeten met de armen over elkaar, er was toch niets tegen te doen. Zolang er geen auto o.i.d. in zicht was heb ik haar laten lopen en af en toe geprobeerd of er weer contact mogelijk was. Dit doet ze gelukkig niet meer.

Met Lily wil ik wel oefenen, ik vind het erg vervelend voor haar dat ze zo bang is voor een simpel takje in kinderhanden.

Monique

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:18:


Het kwam door de pen van de dierenarts. Toen de pen weg was, veranderde ze naar hem toe. Het gaat vooral om kleine stokjes in handen van vreemden die naar haar wijzen of die heen en weer bewogen worden. Mijn dierenarts ziet ze niet zo vaak, die is dus ook een vreemde. Lily heeft vooral problemen met mannen en kinderen. Vrouwen accepteert ze veel sneller.

Binnenkort gaan een buurvrouw en ik samen met Lily op pad: fiets mee en afwisselend rijden. Ze kan goed met paarden overweg, heeft zelf een paard gehad en Lily kent haar ook. Eens kijken hoe ze met een "saaie" tinker overweg kan, haar eigen paard was een racemonster. Ze verheugt zich er al op, eindelijk een gesprek kunnen voeren tijdens het rijden.


Ja jammer he..... Mijn dames staan te eten of te suffen als ik er met een camera aan kom. Heb ik dat ding net weggelegd moeten ze ineens wat raars doen. Nog een geluk dat ik ze ooit heb kunnen filmen toen ze gek deden in de sneeuw.




Nou, ik zou ook wel even schrikken als er zo'n groot paard plotseling achter me zou staan.

Monique

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 15:46:


Klaas zijn stokjes zijn leuk om mee te spelen.


Ambassador of love...

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 17:45:


Misschien maak ik kans op een helmcamera voor mijn 40e verjaardag volgend jaar....
Klaas eens lief aankijken, misschien mag ik hem nu al wel....

Monique

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 18:01:


Oh.... ja.....daar zeg je wat.....


Dat zou geen verkeerd idee zijn!

Monique

Nils Vellinga schreef op dinsdag 23 augustus 2011, 18:43:


Nils, waarom is een Tinker niets voor de vraagsteller?

Nils Vellinga schreef op donderdag 25 augustus 2011, 0:02:


"Omdat ze dat vroeg"...

Dat er in alle rassen prettige en minder prettige individuen zijn dat is logisch. Een Tinker is niet per definitie een beginnerspaard, toevallig omdat de meeste rustig van aard zijn en zich niet snel druk maken.

Nils, ik bedoel eigenlijk, spelen er specifieke problemen bij het ras Tinker, waardoor je haar een Tinker afraadt. Zoals bij Quarters die fraaie erfelijke ziektes spelen, o.a. Impressive en Poco Bueno, is dit ook het geval bij Tinkers?

Monique

Ans Jondral schreef op donderdag 25 augustus 2011, 10:21:


Wat bedoel je met "Alles wat je bij trekpaarden ook kan tegenkomen"?

Ans Jondral schreef op donderdag 25 augustus 2011, 12:07:


Ik ben gelukkig geen expert op het gebied van beeninfecties. Bij de vorige eigenaar heeft Lily twee jaar op een grotendeels modderig strontweiland gestaan, geen schuilmogelijkheid en een aantal balen hooi die tussen de paarden in de modder gepleurd waren. Geen spoor van mok, echter helaas wel een heel scala aan andere beestjes waarvoor ze behandeld is. Ze heeft in die twee jaar dat ik haar nu heb geen mok gehad.

Ik heb ooit een keer contact gehad met iemand die Tinkers fokt. Volgens haar zijn Tinkers nog een bonte mengeling van allerlei rassen, er is nog geen typische Tinker, daarvoor bestaat "het" ras te kort en daarom hebben ze nog weinig last van erfelijke aandoeningen zoals die bijvoorbeeld bij Quarters bestaan. Tinkers hebben volgens haar niet meer kans op mok dan andere paarden, echter hebben ze het een keer opgelopen, is het moeilijk te behandelen door het vele haar. En Tinkers zijn volgens haar absoluut geen koudbloeden, ze kunnen NIET op gras en hooi alleen leven zoals ponys en GEEN temperaturen onder 0 aan, want in Ierland/Engeland vriest het niet dus in de stal tijdens de winter of een deken op.

Die laatste opmerkingen heb ik maar met een korreltje zout genomen. Al met al een interessant gesprek, daarna werd het jammer genoeg een opdringerig verkooppraatje en ben ik afgehaakt.

Monique