joop schreef op maandag 22 augustus 2011, 9:27:


De mijne was er zo een die bij de Bodt terecht kwam. Met dit verschil: hij stond al levenslang 24/7 buiten met een kameraad, voldoende beweging, geen stalstress en hij was toch scheef!
De verbeterde rijtechniek is echt het enige dat de kreupelheid, veroorzaakt door zijn rechtshandigheid, heeft opgeheven.

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 10:29:

Wat sowieso helpt, is de korte kant oprekken dmv targetoefeningen. Laat het paard een plukje gras uit je hand nemen vanaf diverse plekken op verschillende hoogtes waardoor hij zijn hals oprekt.
Om een groter deel van het lijf te buigen laat je het paard 'ubertreten' langs een rand (fietspad, hoefslag, afrastering). Zet paard in een kleiner dan 90 graden hoek met zijn neus richting de rand. Jij staat in de driehoek die daardoor ontstaat. Je vraagt het paard voorwaarts/zijwaarts te gaan waarbij hij zowel voor- als achterbenen moet kruisen. Als het paard dit nog niet snapt, maak je de hoek zodanig klein dat hij meer voorwaarts dan zijwaarts stapt, dat houdt ook de gang erin. Langzaam maar zeker vergroot je de hoek, zodat het paard verder moet overstappen wat meer bekkenbeweging oplevert. Zorg dat je zelf rechtdoor blijft lopen en niet afwachtend naar het paard toe draait. Prachtige oefening om laterale spieren op te rekken.
Laat hem volledig vrij in zijn hoofdhouding. Geen AR dus!

Later kun je deze oefening ook doen met langeteugelen, waardoor je ook de stelling (en dus het niet vallen op de bolle schouder want dat willen ze) kunt beïnvloeden. Daardoor is je rek-opbrengst nog groter.

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:53:


Nou, de enige eis die ik stelde was dat hij niet kreupel liep.
Als ik hem op zijn eigen boerenfluitjes laat hobbelen, raakt hij langzaam maar zeker onregelmatig en uiteindelijk kreupel. Als zijn spieren verstijfd zijn (bv na regen en wind), zet hij zich vast in zijn comfi houding en neigt dan al naar onregelmatig gaan. Dat wil ik niet!

Toen Buck kreupel werd, was boshobbelden onze voornaamste activiteit, we hebben een endurance-achtergrond. Het is juist door dat stofzuigerend vrijblijvend boshobbelen gekomen dat hij kreupel werd. Dressuur vond ik altijd een noodzakelijk kwaad en voor mutsen en niet leuk, maar de situatie toen heeft mij duidelijk gemaakt hoe belangrijk het is. Na 8 maanden zinloos kliniek-gedoe kreeg 1 dressuurtraining van Antoine mijn paard namelijk weer rad.
Weet je, als je dat met eigen ogen hebt gezien en je hebt er 8 maanden onoplosbare kreupelheid op zitten, dan gooi je je vooroordelen overboord, neem je les bij zo'n man en dan ga je gewoon dressuren! Nu kan ik het niet eens meer uitschakelen, ik wil een recht paard onder me dat van achteruit beweegt. Omdat ik weet hoe het kan ontsporen als je er geen aandacht aan schenkt. Preventief dus.
Ik zie dressuur niet als doel, maar als middel. Ik ben geen dressuurruiter, maar ik zie wel wat goede dressuur kan doen. Het geeft je een soepeler, draagkrachtiger, symmetrischer, wendbaarder buitenpaard. Dát is mijn doel.

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:07:

Dat was een ander paard dan waar ik het nu over heb. In een andere context en tijd.
Buiten dat, vraag ik met rijden altijd meer dan gewoon lopen in de natuur. Zie mijn eerdere post aan Sandra.
Wat ik wil aanduiden, is dat "gewoon buiten leven met voldoende beweging en geen stalstress" geen garantie zijn voor een recht paard, zoals Joop schreef.

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:50:

Het is Anja Beran.


Het klinkt alsof je de gymnastiek (op de grond) allemaal teveel gedoe vindt. En een legitimatie zoekt om dat allemaal niet te hoeven doen. Dat is prima.
Aan de andere kant meen ik ook te lezen dat je weinig rijdt, maar voornamelijk ernaast wandelt. Ik zou dan het nuttige met het aangename verenigen en aan dat gewandel wat gymnastiek toevoegen. Maar ik ben gevormd door mijn historie, dus mijn mening is gekleurd en niet zaligmakend!
Toch, los daarvan zou ik liever een buitenrit maken op een soepel recht paard dat van achteruit heeft leren bewegen dan op een paard dat weinig weet heeft van draagkracht. Niet voor mezelf, maar voor het paard.
En wat is nodig... tja. Ik vind het wél nodig, maar een ander niet.

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 23 augustus 2011, 15:27:


Goed plan!

Inderdaad is de ruiter veel te zwaar. Dit samen met eventueel een slecht passend zadel kan tot rugproblemen leiden met reacties als hoofd omhoog en rug wegdrukken zoals op de vierde foto. Er ligt al een schapenbontje onder het zadel, dus de problemen spelen wellicht al langer?
Je schrijft dat ze later met haar neus over de grond ging, hoe kwam dat?

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 25 augustus 2011, 12:55:


Als het in een sessie zo goed verbetert, zou je denken dat het oplosbaar is. Ik zit ook nog te denken aan verregaande stijfheid wegens misschien spierbevangen? Suikers? Krijgt ze krachtvoer erbij?

Dat snap ik.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 25 augustus 2011, 13:25:


Ja dat kan, maar is niet te zeggen. Het hangt ervan af hoe lang, hoe erg, hoe vaak etc. Is er al artrose gevormd of staan slechts de banden, pezen, spieren in de verkeerde stand onder druk.
Dat zij door jou te rijden is naar een moment waarbij ze de hals durft te laten vallen, stemt optimistisch en doet vermoeden dat het om foute spieraanspanning gaat.


Onderschat de genezende (en vernietigende) kracht van training niet! Misschien kun je Cindy een keer laten aanrukken, die heeft een heel scala aan osteo- en trainingsopties tot haar beschikking.