Marlies Sanders schreef op maandag 29 augustus 2011, 13:18:


Ik ben ooit geswitcht omdat ik wel moest: Mijn vorige paard had een gat in de tong precies waar het bit zou komen te liggen. Anders was ik daar niet eens aan begonnen, denk ik. Waarom ook, gaat toch prima?

Zo kreeg ik ook de opmerking: Je hebt nu een gezond paard, dan kun je nu ook met bit gaan rijden. Wat een opmerking....

Ik heb haar er inderdaad toe gedwongen en ik vind dat is mijn goed recht. Op mijn paard wordt volgens mijn regels gereden en anders niet. Lily krijgt nooit weer een bit in. Het zou niet eens kunnen, dan zou haar ene hengsttand getrokken moeten worden. Wat een onzin, een gezonde tand trekken omdat de ruiter er last van zou hebben. Dat ding gaat er pas uit als Lily er last van heeft.

Monique

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 30 augustus 2011, 11:20:


Nee, dat valt ook niet mee. Dit kon ik nog net opbrengen. Anderen zijn niet eens zover gekomen om op Lily te mogen zitten, dat was aardig snel bekeken. Voor de gein aan haar snor trekken en dan bulderen van het lachen kan ik helemaal niet waarderen. "Als die draaft heb je zeker gaten in de grond". "Als ik daar opzit scheur ik uit m'n broek". Liltje is nu eenmaal geen elegant rijpaard, maar een harig trekpaard met een halve snor in de winter. Voor de gein even op die mamoet voor een geinige foto of om te laten zien wie de baas is, gaat hier niemand op Lily zitten.

Tot dusver voelt het goed bij de buurvrouw, ze heeft ervaren dat het anders kan, was hevig onder de indruk. Het enige wat denk ik nog problemen op kan leveren is de snelheid. Ik kan moeilijk lichtrijden met mijn knie. Een paar keer opstaan lukt, dan gaat mijn knie op slot en tja.... ziet er dan fraai uit. Daarom heeft Lily geleerd een basissnelheid aan te houden.

Mijn buurvrouw haar pony was een racemonster, die schoot er gelijk vandoor, zij aan de teugels hangen om te voorkomen dat hij in gallop zou gaan, ik zie het voor me...... Lily haar basissnelheid vond ze wel erg langzaam en ik betrapte haar er een paar keer op dat ze haar sneller wilde laten gaan, gewoon uit gewoonte, bang dat Lily terug zou vallen in stap. Het heeft veel moeite gekost Lily een basissnelheid bij te brengen, ze schoot er in het begin steeds als een speer vandoor, altijd haast haast haast, snel snel voordat je klappen krijgt, geen druk meer? dan abrupt stoppen voordat er aan de teugels gerukt wordt. (ze is met een zweep als "ondersteuning" gereden...... wat kunnen mensen het toch mooi brengen.... ). Vandaar dat ik niet wil dat ze drijft. Valt Lily terug, kun je haar gewoon weer met een klik op snelheid brengen.

Ik ben benieuwd hoe het volgende keer gaat. Ik ben streng.....
Als mijn buurvrouw een keer aan de snelheid gewend is, zal ze merken hoe ontspannen het is en dat je ook nog normaal een gesprek kunt voeren. Maar het is aan Lily. Zij geeft aan of ze het goed vindt dat de buurvrouw op haar zit, vindt ze er niets aan dan houden we er mee op.

Monique

Fem schreef op dinsdag 30 augustus 2011, 13:50:


Mijn buurvrouw is verder niet verkeerd, gaat erg lief en rechtvaardig met dieren om. Helaas wat vastgeroest in haar manier van rijden. Vandaar dat ik het met haar nog wel wilde proberen. Ik ben ook een zeikerd hoor, als het om mijn dieren gaat....

Goh.....Dat nauwelijks nog durven bewegen komt me bekend voor... Maar mijn buurvrouw heeft de tanden opelkaar gezet en doorgezet. Ze weet hoe belangrijk Liltje voor me is en dat het een voorrecht is dat ZIJ erop mag.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 31 augustus 2011, 15:39:


Lijkt me wel handig wassen, zo'n afneembare staart....

Martina schreef op vrijdag 2 september 2011, 19:37:


Ik kan hem ook niet zien.....

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 3 september 2011, 19:01:


Prachtig om te zien!

Monique

Afgelopen zaterdag ben ik voor de tweede keer met mijn buurvrouw op pad geweest. We hebben nu een grotere ronde gemaakt. Het eerste gedeelte heb ik weer gereden en haar steeds weer laten zien wat de bedoeling is. Halverwege hebben we gewisseld. Mijn buurvrouw was super gemotiveerd om alles goed te doen. Liltje luistert normaal erg goed, let je echter niet op of geef je een commando halfgebakken, begint ze te testen. Dat heeft mijn buurvrouw zaterdag een paar keer ondervonden. De eerste keer dat ze wilde draven was de "klik" niet goed. Liltje bleef lekker doorstappen en reageerde nergens op. Heel goed, zo heeft ze het geleerd, immers. Ik heb niets gezegd en dacht, eens kijken wat de buurvrouw nu doet. Ze begon te mompelen, moeilijk te kijken, toen kwam er een duidelijke klik uit en Liltje draafde braaf aan. Een gelukzalige blik in de ogen van de buurvrouw.

Aan het eind van de weg aangekomen terug naar stap met "walk", geen probleem, Liltje reageerde onmiddellijk met een bijna gelanceerde buurvrouw....

Toen moest de drukke weg tussen Diele en Brual overgestoken worden. De buurvrouw moest Lily laten stoppen. Dat ging helemaal niet goed: "HO" "RUK". Even een gesprekje gevoerd over haar kinderen: hoe vraagt ze haar zoontjes ergens mee op te houden. Eh... ik vraag het ze? En wanneer pas je hardere maatregelen toe? Eh.... als ze niet luisteren? Geef je ze de gelegenheid te reageren? Eh.... ja natuurlijk?

Ach... en waarom krijgt Lily geen gelegenheid te reageren? Fase twee en drie tegelijk! Waar is fase een? Een erg moeilijk gezicht..... Eh....vergeten?

Dus maar even herhaald:
Fase 1: gaan zitten
Fase 2: "HO", desnoods met "LILY, HO"
Fase 3: wat druk op de teugels tot ze stopt en weer los laten

Blijkt dat ze eigenlijk geen idee heeft HOE je een paard op zit kunt stoppen. GRRR.... waarom ZEG je dat dan niet?! Ze wilde niet dom overkomen. Jemig..... dat is toch niet dom?! Ik vind het dom als iemand niet VRAAGT!

Buurvrouw gerustgesteld en er even over gepraat wat ze niet begreep. Na een paar keer stappen en stoppen kon ze tenminste op "HO" zonder de teugels Liltje stoppen. Het gaan zitten was een ramp met de meest komische acrobatische toeren. We gaan volgende keer eerst maar even op het stoepje oefenen. Wellicht kan ze gewoon niet gaan zitten ivm haar bekkenbreuk, dan is "HO" zonder teugels natuurlijk ook prima.

Verder ging het prima, ik moest haar er af en toe nog aan herinneren dat het geen enkel nut heeft de teugels aan te trekken bij iets engs. Als Liltje weg wil, dan is ze weg, teugels of niet, bit of niet. Het is zaak haar zoveel zekerheid te bieden dat ze bij je blijft. En daar hoort NIET bij dat je Liltje aait als er iets engs is of haar laat kijken. Het is gewoon zaak het engs te benoemen, zeggen dat het niets is, haar hoofd weer recht en vragen de weg te vervolgen. Mijn buurvrouw wil haar er bijna wel langs DRAGEN. Op zich erg lief, maar in Liltje haar geval funest. De drie-seconden-regel ingevoerd: Liltje mag drie seconden ergens naar kijken, dan hoofd weer recht en door. Zij voelt nog het niet aan wanneer Liltje begint met iets "eng" te vinden, dan maar zo. Werkt overigens prima.

Al met al een fijne rit, Liltje heeft genoten, ze draaft graag en kijkt met glanzende ogen en gespitste oren om zich heen. Iedereen tevreden en uitkijkend naar de volgende rit.

Monique

Martina schreef op maandag 5 september 2011, 11:50:


Zo heb ik eens van iemand bitloos les gehad, toen Indy zo ziek was. Even wat afleiding is dan soms niet verkeerd....

En ja.... wat voor afleiding. Achteraf bezien was het precies hetzelfde als op de manege, neus volgt kont, er zat alleen geen bit in de mond. Er werd gereden met ontzettend veel druk op de teugels, ik werd bij elke stap gewoon uit het zadel gewipt, vreselijk. Gewicht/benen/stem werd helemaal niets mee gedaan, wilde paard niet lopen, kreeg paard een mep met de zweep. Paarden over hindernissen heenslaan, kinderen die constant slaan..... Daar ben ik dus snel weer mee gestopt. Ik schaamde me gewoon daar tussen te rijden. Veel paarden hadden hun nek vastzitten en liepen helemaal scheef, maar daar mocht je niets van zeggen. Krijg je naar je hoofd geslingerd: "Ben je nu ook al dierenarts?!"

Dit was gewoon paarden misbruiken...


Lily is gelukkig heel consequent geworden. Klopt het commando niet, doet ze niets. En dat moet ook, mijn knie wil soms niet meewerken en floept ineens uit de stijgbeugel tegen haar buik aan. Dan moet ze natuurlijk niet denken: he, we gaan galopperen. Ik ben blij dat ze op harde aanrakingen niet meer reageert, ze reageert alleen op zachte aanrakingen, gecombineerd met stem of alleen op stem. En dat heeft heel wat hoofdbrekens gekost om haar zover te krijgen. Vandaar dat ik er ook zo bovenop zit dat de buurvrouw niet gelijk met harde (voor haar normale) maatregelen komt. Voor Lily toch veeeeel prettiger.

Ik heb ook liever dat iemand mij vraagt iets te doen, dan tegen mij te brullen en mij te schoppen.

Zoals het nu lijkt, was de buurvrouw een goede greep. Nu maar hopen dat ze niet aan zelfoverschatting gaat lijden en dat ze moet gaan showen bij bekenden hoe goed ze Liltje onder controle heeft. Nou ja..... dan is het dus afstappen en wegwezen.

Dit heb ik een keer met een buurmeisje gehad die af en toe op Indy kwam rijden toen ze nog gezond was. Een erg leuk kind, zeer bereid te leren. Op een dag kwam ze met twee vriendinnen lang toen ze kwam rijden. Wat ze nooit eerder gedaan heeft en waar mijn mond van open viel: Indy tussen de oren slaan met de teugels en JAAAAAA brullen. Indy bleef gelukkig als een rots staan met een vragende blik in de ogen. Ook op haar gewapper met de teugels volgde gelukkig geen reactie. Wat bleek? Ze had vreselijk zitten opscheppen tegen haar twee vriendinnen dat HAAR paard een COJBOJ paard was. En ja, dan moet je dus zo rijden. KOTS....

Meisje in de nek gegrepen en er af geplukt, vriendinnen even verteld hoe de vork in de steel zat en van mijn erf afgetrapt. De volgende dag verscheen het meisje weer, of ze op Indy mocht rijden. Wat een idee... Indy mishandelen om voor haar vriendinnen te glanzen en vervolgens gewoon door willen gaan alsof er niets aan de hand was? Nee dus, wegwezen.

Vandaar dat ik erg oplettend ben. Dit was een keer en nooit weer!

Monique

Buurkinderen hebben vorig jaar eindelijk na lang zeuren en veel tranen een pony gekregen. Ze zaten vanaf het moment dat het beest de trailer uitkwam dagelijks meerdere malen op de pony met telkens een andere uitdossing en kapsel. (De pony bedoel ik.... ). Dit jaar heb ik ze er nog niet op gezien, volgens mij is de lol er al weer af. Mijn buurvrouw woont er pal naast, wellicht kan ik haar op het idee brengen dat zij de pony wat beweging kan geven.

Ze heeft er al eens opgezeten toen de kinderen problemen met de pony hadden. Hij wilde alleen linksaf, niet rechtsaf. Bleek gewoon stijf te zijn achteraf.

Wie weet kunnen we ook eens samen te paard onderweg en kan het "stalen ros" thuisblijven.

Monique