http://www1.omropfryslan.nl/83447/Ynset-skiep-tsjin-tiken.aspx

Er komt een onderzoek naar de inzet van schapen als tekenvangers op kampeerterreinen in Friesland.

Vraag ik me af; zijn schapen eigenlijk ook gevoelig voor Lyme?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Leuk om te zien!

Wat ik zelf heel handig vind is een heuptasje om de beloning in te doen. Daar haal je het gemakkelijker uit en het geeft minder troep in je zakken .

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Hoi Geertje,

Onze kleine Arco laat zich ook niet gemakkelijk pakken. Nu is hij qua kracht natuurlijk niet te vergelijken met een fjord, maar mocht hij willen, kan hij zich toch ook nog wel losrukken. Ik hoorde dat hij zijn vorige baas, die was gestruikeld en gevallen, ook door het weiland gesleept heeft.
Met Arco doen zich verschillende situaties voor en ook reageert hij verschillend op verschillende mensen. Mijn man bijvoorbeeld kan hem op het land helemaal niet benaderen, naar mij komt hij over het algemeen wel toe. Daar zit al een deel van het verschil; mijn man gaat naar Arco toe, ik laat Arco altijd naar me toekomen. Komt hij een keer niet, even goede vrienden, probeer ik het later nog wel een keer. Ik ga nooit achter hem aan, want dat haalt toch niets uit. En mocht het op dat moment écht nodig zijn dat hij van het land af komt, dan haal ik eerst de andere 2 paarden op en volgt hij vanzelf, of ik loop achter hem aan en drijf hem op die manier naar de plek waar ik hem wil hebben. Maar dat komt zelden voor, meestal komt hij gewoon naar me toe en beloon ik hem daarvoor met wat lekkers.
Omdat hij zich zo slecht liet pakken, had ik hem voortdurend een halstertje om. Tot hij daarmee aan een hek is blijven hangen en er misschien wel de hele nacht mee vast heeft gestaan. Dát wilde ik beslist niet nog eens mee maken. Dus het halster ging af en hij stond zonder halster op het land. En ik ben gewoon eens gaan proberen of ik hem er af kon halen zonder halster. Ben begonnen net als met halster; stukje het land op, naar hem kijken, wachten tot hij naar me toekomt, belonen. I.p.v. het touwtje vastklikken nu een plukje manen gepakt, gewoon opzij van zijn hals. Gewacht tot hij naar voren bewoog en dat beloond. Eerst iedere stap naar voor beloond, later meerdere stappen voor een beloning. En tot mijn eigen grote verbazing kon ik hem zo van het land halen. Maar ik verwachtte dat dat eenmalig zou zijn en dat het de volgende dag niet meer zou lukken. Niets was minder waar, Arco vindt het nu heel normaal dat ik hem op deze manier ophaal en is eigenlijk gemakkelijker dan aan zijn halster.
En nu ben ik hem weer aan het leren halster om en af doen. Gewoon bij de stal, voor hij het land op gaat. Hij komt samen met Lotte bij me kijken, ik doe Lotte een halster om en daarna Arco en laat ze meteen weer lopen. En vanmorgen liet hij het zelfs toe dat mijn man zijn halster daar om deed. (Overigens heeft Arco een hekel aan een halster wat je van voor af over zijn oren moet schuiven en accepteert hij een halster waarvan je het kopstuk achter de oren langs legt en dan vastgespt veel gemakkelijker.)

Wat bij Arco heel belangrijk is, is hem het gevoel geven dat hij een keus heeft. Wil hij niet, dan dwing ik hem niet. Maar juist door die keus, wil hij over het algemeen wél! En daar wordt hij onmiddellijk voor beloond. Met wat lekkers of met zijn vrijheid. En verder is het belangrijk dat het gewoonte wordt en dat je hem niet alleen wilt pakken als je iets van hem "moet". Als ik mest aan het scheppen ben, zoek ik ook vaak even contact met hem. Of ik speel met hem, laat hem even rennen.

Ik denk dat ik vooral zou proberen om in alle vrijheid contact met je fjord te maken en daar vooral in het begin ook geen misbruik van maken. Laat hem naar je toe komen en beloon hem. Dat is het begin. Gun hem de vrijheid om te kiezen. En kijk daarna of je hem stapje voor stapje voor je kunt winnen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ans Jondral schreef op vrijdag 16 september 2011, 15:13:

Brandnetelblad, Zoethoutwortel, Gentiaanwortel, Fenegriekzaad, Venkelzaad, Karwijzaad, Anijszaad, Jeneverbes.

Als dit mengsel goed helpt zou je per ingrediënt kunnen opzoeken of het al dan niet schadelijk is voor een drachtig paard en het dan zelf samenstellen. Het meeste is bij een doorsnee natuurwinkel of bij een toko wel verkrijgbaar. Om de opname te verbeteren zou je het kunnen weken of malen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Wat voor hoestsiroop is het? Weet je wat er in zit?
Vaak zit er zoethoutwortel in hoestsiropen. Bij mensen die daar gevoelig voor zijn kan dit verhoogde bloeddruk en oedeem (o.a. in de benen) geven door de aanwezigheid van glycyrrhizine.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Trudy schreef op woensdag 28 september 2011, 21:01:

Dank je, Trudy! Ik ga eerst de tip van Frans nog proberen en bevalt dat niet, neem ik contact met je op.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Frans Veldman schreef op woensdag 28 september 2011, 21:48:


Dat is een goede tip! Ga ik eens proberen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Froukje heb ik hier op het land in laten slapen. Ze kreeg eerst een injectie waardoor ze rustig werd en omviel en vervolgens ging er een enorme spuit met, ik meen, blauwe vloeistof aan het infuus, wat dodelijk was. Bij Froukje leek de naald niet helemaal goed te zitten, want het heeft behoorlijk lang geduurd tot ze dood was en de da heeft er nog een extra blauwe spuit voor gebruikt. Ik heb er geen idee van of ze zich al dan niet bewust was van wat er gebeurde.
Mijn man heeft Jolah zo'n 20 jaar terug naar het slachthuis gebracht. Hij mocht haar zelf naar binnen brengen en erbij blijven tot ze geschoten was. Volgens hem heeft Jolah echt helemaal niets in de gaten gehad. Ze wandelde zonder enig probleem met hem mee en was weg voor ze er erg in had.

Inmiddels heb ik in de loop der jaren meerdere honden moeten laten inslapen. Dit ging ook altijd eerst met een verdovende injectie gevolgd door een dodelijke. Dit is altijd zonder enige strijd gegaan. Alleen de laatste hond, Boy, had een zo sterk hart dat het na de tweede injectie nog bijna een kwartier geklopt heeft, steeds trager en trager. Volgens de da merkte hij daar niets meer van en dat geloof ik dan maar.

Ik weet niet zo goed wat ik het mooiste vind. In ieder geval vind ik het wel het prettigst als het thuis gebeurd, zodat de andere dieren en ook mensen afscheid kunnen nemen.

Eén hond en één paard zijn hier zonder ingrijpen van een da overleden. De hond vermoedelijk aan een hersenbloeding. Zij kon niet meer overeind komen, raakte in een soort coma; ik heb ongeveer een half uur met haar in mijn armen gezeten voor ze haar laatste adem uitblies. Ik heb niet de indruk dat ze nog wist dat ik er was, ze heeft nergens meer op gereageerd.
Het paard zakte 's nachts voor mijn ogen in zijn box in elkaar, toen ik al een hele dag met hem geknokt had tegen de koliek. Hij had zichtbaar ontzettend veel pijn. Toen de da uiteindelijk arriveerde, was hij al dood. In dat laatste geval had ik wel graag zelf een mogelijkheid gehad om het dier een handje te helpen en de doodstrijd te verkorten.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)