Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 2 september 2011, 14:59:


Dank je
Ik denk dat ze zich een ongeluk gaat verschieten als er ineens zoiets langs aan haar kont hangt wat ook nog beweegt...

Elk paard heeft recht op een staart

joop schreef op zaterdag 3 september 2011, 11:03:





veel creatieve ideeën hier Had ook al gedacht er gewoon een vliegenmepper aan te hangen

Ik zat eigenlijk ook wel te denken in de richtting van een lichtgewicht niet te lange en zware staart....Op deze site staan veel mogelijkheden:
http://www.paardenextensions.nl/
De wisselstaart op de link van Joop is alleen geschikt om staarten voller te maken of bij minstens een volledige staartwortel. Er is nog een andere manier die de staart "pimpt" van boven tot beneden, of ze daar genoeg staartwortel voor heeft valt nog te bezien. Weet ook niet of dat niet gaat irriteren als je die laat zitten vooral in de zomer.
Je kunt er ook kant en klare extensions kopen die dan met een warme tang moet worden ingezet, en ja ik heb een slachtoffer gevonden die ze wil komen zetten....En een halfjaarlijks onderhoud wil komen doen. Nu maar hopen dat ze betaalbaar is ...Er moet alleen nog beoordeeld worden of ze genoeg haren heeft om de extensions aan te bevestigen.
Alle gulle kandidaat staarten donors bedankt maar denk dat ik voor één kleur staart ga gaan, saai, ik weet het....(alhoewel misschien worden we wel trendsetters als we voor verschillende kleuren gaan )


Elk paard heeft recht op een staart

Gewoon superknap, Nathalie!

Elk paard heeft recht op een staart

Gisteren was het een week geleden dat de osteo erbij is geweest.
Vandaag mocht ik haar "voelen" onder zadel. Had een zadel op proef dat bijna perfect lag - dat "bijna" perfect bleek tijdens het rijden toen het zadel toch wat naar beneden richting schoft ging, had maar anderhalve tussenruimte tussen schoft en zadelboog.
Bij het passen op de blote rug konden er 4 vingers tussen, sloot het mooi aan overal en viel perfect. Dus niet slecht maar ben bang dat de kussen wat platter zullen worden in de loop van maanden en dat het zadel dan daadwerkelik te laag komt.. Het is een goedkoop zadel van de Decathlon, een synthetisch Thorowgood Sigma. Straks komt er een zadelmaker met een Wintec 500 om te passen, kijken hoe dat gaat gaan.

Wat betreft Nazyra.....had eigenlijk moeten filmen, wat een verschil met vorige week. Ze was een totaal ander paard.
Ze heeft geen enkele keer (!) met haar hoofd gegooid, er is geen blauwe ogen gevaar geweest. Ze voelde als een normaal paard met soepele verende passen, en ze voelde jonger dan Player ipv ouder (zoals vorige week) Nog stijf in haar lijf natuurlijk maar dat is dan ook alles.
Ze is echt leuk. Zowel Player als ik zijn erg blij met haar

Elk paard heeft recht op een staart

met anderhalve bedoel ik anderhalve VINGER ruimte tussen schoft en zadelboog.

Elk paard heeft recht op een staart

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 september 2011, 17:26:


Jammer genoeg kun je zo'n zadel niet bijvullen zeiden ze me in de winkel.
Ja , twee paarden nu, mischhien ga ik op zoek naar een bijrijder of hoe heet zo iemand, een halve stal, of halve wei in dit geval Weet het nog niet want ga veel te veeleisend zijn natuurlijk..

Elk paard heeft recht op een staart

De 28e september krijgt Nazyra een heuse staart
Zal foto's 'voor' en 'na' maken!

Elk paard heeft recht op een staart

Traviata, de Konik die twee weken bij mij heeft gestaan was meer mensenhandelingvreemd. Paardenstaal verstond ze maar mensen taal was haar absoluut vreemd. Ik moest de eerste dage al mijn bewegingen naar haar toe in slow motion uitvoeren, anders was ze weg. Ze moest goed kunnen zien wat je deed. Ik kon haar een halster aandoen en zelfs vliegenfrennekes en na twee weken was ik zo ver dat ik haar kon aanraken op rug, flanken en heel vluchtig kont en staart. Aan haar bene mocht ik niet komen. Haar voorbenen liet ze me op den duur toe tot aan haar knie maar niet lager. Als ik haar achterbenen probeerde aan te raken, haalde ze uit.
Als ik haar hoef wilde nemen, was het blinde paniek (Eén keer geprobeerd)
Wel was ze heel lief en als ik met eten en hooi bezig was, stond ze mee in het voerkot als ik even niet oplette. Ze was heel nieuwsgierig en leergierig. ze kon me zo aanzien met een vragende blik in haar ogen wat ik nu wilde en of ze het goed deed. (Heb wat simpel grondwerk met haar gedaan, telkens 5 minuten tot ze aangaf dat het genoeg was)
Grappig dat er zo veel verschillen zijn.

Elk paard heeft recht op een staart

Capg schreef op zaterdag 10 september 2011, 8:44:


Altijd leuk om meer over haar te horen!
Ze is nu terug bij Sandra, ze heeft Player een paar weken gezelschap gehouden na de dood van Carmen.
Ze is een hele lieve eigenwijze madam die aan de ene kant van de duvel niet bang was - zelfs niet van mensen - maar zich aan de andere kant niet wilde laten aanraken. Dat vertrouwde ze niet helemaal en was daar heel wantrouwend in.
Jij bent degene die haar van de slacht heeft gered, Capg? Hoe was ze bij jou?

Elk paard heeft recht op een staart

Gisteren zijn we, dat wil zeggen ik met Player en mijn buurjongen Yannick op Nazyra nara het bos gegaan. Nazyra was zo leuk in de piste dat we er alle vertrouwen in hadden. We hadden één probleempje want we hadden geen hoofdstel. Ik heb een bitloos besteld op het internet maar dat is nog niet gearriveerd en ik gebruikte dat van Player dat ikl dan wat moest verstellen. Maar...geen nood, Nazyra heeft zo een zalig zacht halstertje met zachte bontjes ingelegd, we hebben dat rond de neus wat kleiner gemaakt zodat het mooi aanpaste, teugels eraan en weg waren we.
genieten!
geen enkel probleem, ze was lekker vooruit maar zo super braaf en ontspannen. Player trouwens idem dito of ze al járen samen op stap gaan.
Toen we terug kwamen was onze achterbuurvrouw (waar ik ze van heb gekocht) in shock dat we al met haar naat het bos waren gegaan. Ik heb toen fijntjes (met een big smile ) naar het halster gewezen en toen wist ze het helemaal niet meer...
Ze vallen daar van de ene verbazing in de andere over Nazyra. Iedereen die Nazyra kende had ons op het hart gedrukt dat een bit echt wel nodig was in het bos omdat ze niet te houden was anders.
Ze beginnen geloof ik een beetje spijt te hebben dat ze haar hebben weggedaan, nu ze zien hoe het ook kan.....maar.... te laat, ze is van mij nu

Elk paard heeft recht op een staart

Super verhaal.

Elk paard heeft recht op een staart

Nils Vellinga schreef op maandag 12 september 2011, 10:10:


Absolúút kicken en echt genieten gewoon.
Ben heel erg blij met haar.
Ik mis Carmen ontzettend maar merk ook dat ik ergens opgelucht ben dat er een einde aan heel haar lijdensweg en aan mijn zorgen is gekomen.
Een wat dubbel gevoel dat ik zo kan genieten van Nazyra.
Maar ook heerlijk.

Elk paard heeft recht op een staart

Eline Horemans schreef op woensdag 14 september 2011, 9:59:

Ik zal jullie besparen van alle problemen

Dat is een harde dobber om zoiets te horen te krijgen. Wat is er voorgesteld als behandeling? Is er iets te doen om haar problemen wat te verlichten?

Elk paard heeft recht op een staart

Wat ee verhaal, Monique. Heb het ademloos gelezen. wat kruipen ze toch in ons , onze paarden, onze dieren.
Super hoe je ermee bent omgegaan, zowel met Indy als met jezelf daarna, zo sterk.
Op nu naar vele zorgeloze jaren met Lily en Kim!!

Elk paard heeft recht op een staart

Capg schreef op zondag 18 september 2011, 7:31:


Het verbaast me dat je een zadel op Traviata hebt gelegd, dat is in mijn hoofd niet opgekomen om dat te doen. Ze was wel heel eigen en heel nieuwsgierig, stond overal met haar nesu bovenop maar was heel schuchter en bang als het om aanrakingen ging. Haar benen liet ze niet aanraken, haar hoeven waren veel te lang en torenhoog, ze liep letterlijk op hakken. Ze panikeerde totaal als je een voet even optilde.
Als ze bij me was gebleven had het een lange weg geweest om haar volledig vertrouwen te winnen alvorens er een zadel op te leggen. Wel heb ik haar aan een lang touw gehad en pekeken of ze iets kende van commando's aan een longe. Het resultaat waren twee grote vraagtekenen in haar ogen.
Vind het erg om te horen dat Traviata (ook bij mij was haar naam Vieke )haar eerste contact met de mensen met een handelaar was, geen wonder haar wantrouwen....
Haar veulen, Floke, is op 3 maanden verkocht. Erg jammer zo jong. Het was een heel lief dier met een enorm vertrouwen en geen enkele angst van mensen.
Ik weet niet aan wie ze is verkocht, Sandra van de Paardenphone heeft die gegevens wel.
Heb wel spijt dat ik haar heb laten gaan, maar drie paarden is wel wat teveel voor me en heb gekozen voor een arabiertje....

Elk paard heeft recht op een staart