Ik heb een geluk bij een (zeer jammerlijk) ongeluk, dat mijn merrie met zeer veel zorg ontvangen, behandeld en geopereerd geweest is vandaag.
Ik weet nog steeds niet hoe de electrische draad die voor de 2m hoge afrastering is losgekomen, maar feit is dat mensen kwamen kijken naar een boom die omgewaaid was op de hoge afrastering. Toen ik thuis kwam trof ik 1 van m'n merrie's aan met een zware wonde aan het been, het vel hing naar beneden. In allerijl naar de dierenkliniek geweest en daar heeft ze de eerste zorgen gehad.
Ik heb nog geen nieuws van de operatie, maar ben al blij dat ze uit narcose ontwaakt is....
Het wordt een lange revalidatie en ik hoop heel erg dat ze weer 100% in orde zal komen, dan neem ik het gruwelijk dure kostenplaatje er met een glimlach bij...

Ze hebben juist gebeld. Alles komt gelukkig weer in orde, er is enkel nu een stuk van 3cm die terug moet toegroeien omdat er geen vel genoeg was om dicht te naaien. Zal dus enkel littekentje worden, maar de pezen zijn in orde. Daar had ik het meest schrik voor dat die zouden getoucheerd zijn.
Ik doe al de dikke electrische draad weg rondom en steek er een heel fijne electrische draad op, dat zo iets nooit meer gebeurd...

@Tineke, heel fijne draad breekt, maar misschien is het ook niet veilig, ik weet het niet. Ik merk dat je vooral àltijd electriciteit moet aanleggen (ik had het afgelegd voor de persoon die naar de boom kwam kijken die op de omheining was gevallen omdat ik moest gaan werken) en zeker paaltjes nemen die snel de grond uitgaan en niet verankerd zijn.
Ze is nu tweemaal geopereerd geweest, moet nog voor 4 weken de tweede gips aanhouden. Door de gips kan de wonde mooi helen en heeft de buigpees de tijd om te versterken want die moet nu de functie van de voorste pees overnemen.
Het waren voor mij verschrikkelijke dagen, ben er echt ziek van geweest. Waren juist zo'n vreselijk drukke dagen en alles kwam op elkaar. Ik heb haar operatie gezien toen ze haar voor de tweede maal verdoofden om de eerste gips te verwijderen en een nieuwe aan te doen. Ik ben blij dat ik gezien heb dat het mooi aan het genezen is, maar je eigen paard met z'n vier benen de lucht in zien gaan om op de operatietafel gelegd te worden was voor mij echt vreselijk (de wonde was erg plat, alleen nog een stuk van 5 op 3 waar geen vlees voor was en waar nu bindweefsel op komt). De gips was de duurste optie, volgens mijn zus is Gent één van de weinige klinieken die dit toepast. Zonder de gips zou ze helemaal niet meer als rijpaard kunnen dienen, want dan groeit er veel meer wild vlees op en kan de pees wellicht niet herstellen. Ik hoef niet met haar te rijden, maar ik wou gewoon voor haar dat alles weer in orde zou komen. Ik voel me nu ergens opgeluchter en heb er weer wat vertrouwen in.
Mijn andere paard krijgt helaas weer problemen van het gras. Ik vind het erg spijtig, wou zo graag geloven dat ik ze niet meer op de paddock hoefde te steken, maar zoals elk jaar krijgt ze eind september enorm veel last (enorm harde spieren in de achterhand en zeer stijfjes bewegen in de achterhand). Ik heb ze weer op de paddock gelaten. Deze week had ze kolieken nadat ik ze uit de weide wou halen, ze smeet haar de hele tijd neer in de weide en wou 's avonds niet eten (waar ze normaal gezien zo goed in is). Ik ging met haar gaan stappen op de baan (was rond twaalf uur 's nachts dat ik het gezien had) en ze mestte normaal, maar stopte en boog door haar knieën. rond 2 uur 's nachts lag ze neer, maar leek ok en rond 5 uur 's morgens stond ze vrolijk op haar eten te wachten . Hoefde gelukkig geen veearts te bellen.
Nu zit ze weer meeste van de tijd op de paddock, haar spieren zijn veel meer ontspannen en ze oogt veel frisser (ze is enorm sloom als ze op het gras zit).
Ik kan het nog altijd niet geloven dat een paard zo'n last heeft gewoon van gras, terwijl de andere er helemaal niets van weten....zelfs haar zus niet...

Wieteke schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:02:


Bedankt om dit te delen, ik ga er naar op zoek. Mijn schoonbroer had een band ontworpen, die eruit ziet als hout maar uit plastiek bestaat, maar nu voor mij veel te duur. Het is vooral belangerijk dat er electriciteit op de draden zit, dan komen ze er minder snel aan, want ik heb al gezien dat ze het gewoon direct wéten of horen dat er electr. op zit.
De behandeling die mijn paard nu gekregen heeft kost inderdaad ook een vermogen en ik vermoed dat het dezelfde is als het paard op die pensionstal. De veearts die thuis gekomen was had me gewaarschuwd en stelde me voor de keuze, ze zei dat ik moest beseffen dat dit heel duur zou worden en een herstelperiode die veel zorgen vroeg. Maar wat moet ik doen? Ik kon haar toch niet aan haar lot overlaten, ik ben tenslotte verantwoordelijk voor haar. Ik hoop gewoon dat ik niet nog meer tegenslagen zal krijgen, zodat ik deze rekening zal kunnen afbetalen...

Koen Theys schreef op vrijdag 16 september 2011, 23:22:


Koen, kun je me het merk zeggen van dat toestelletje aub?

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 22:02:


Neen, die persoon heeft haar tijdelijk geholpen, maar zonder enig wetenschappelijk onderzoek had ze gezegd dat dit paard haar vertelde dat ze geen problemen had met het gras. Ik ben zo dom geweest om haar te geloven, want aanvankelijk was ze enorm verbeterd door de manipulatie technieken die deze persoon heeft toegepast. Het was nog tijdens de maand augustus, ik weet niet of je je herinnert dat ik ze vorige jaar in augustus ook vol op het gras gezeten heeft zonder problemen.

Ik heb nog drie andere jonge paarden, die kerngezond zijn (behalve nu die ene die moet genezen van de wonde), maar die persoon zei me dat het paard die problemen heeft met de stijve spieren, mij spiegelt en daardoor ziek wordt (ik weet dat dit paard en ik een diepe band hebben omdat we beide erg gevoelig zijn en zelfde klinische problemen hebben, alleen is het bij mij geen allergie aan gras ). Deze persoon heeft een reading gedaan, ik schrok ervan want ik wist niet dat ze op deze manier te werk gingen, ik wil daar niet mee te maken hebben omdat ik daar niet in geloof, ik heb ze enkel laten komen omdat ze al een hele reeks paarden erdoor hebben geholpen op wetenschappelijk verantwoorde manier, waarvoor mijn respect.
Toen deze persoon begon aan de reading zonk ik even door de grond want dit had ik echt niet verwacht. Als het slecht ging met mij zei deze persoon (bvb door de toestand met m'n andere paard), dan zou het slecht gaan met het paard die niet tegen het gras kan.
Er zijn paar zeer persoonlijke zaken boven gehaald (ik vroeg me af hoe ze dat wisten, maar hier op dit forum staat veel te lezen besef ik nu ...) en toen ik zag dat het paard inderdaad beter was na de behandeling, ben ik zo dom geweest om daarin te geloven. Ik had voor de tweede keer (de eerste keer was op dit forum dat iemand me zei dat ik beter geen paarden hield) te horen gekregen dat ik de oorzaak was van het leed die mijn paard door maakte. serieus, ik ben in een enorm diep gat gevallen, want ik geloofde het aanvankelijk, omdat het paard geen problemen leek te hebben van het gras in augustus.
Ik durfde mijn paard niet meer aan te raken, ik bleef zo ver mogelijk uit haar buurt. Ik kon niet meer werken met mijn paarden, want wat een slecht mens was ik niet als een paard ziek wordt door mij..... kortom, ik voelde mij klote zoals ik me nog maar weinig gevoeld had in mijn leven en dit is iets wat ik zelfs mijn ergste vijand niet wil aandoen.
Ik vertel dit, omdat ik nu weet dat het geen waar is, bewijs is dat het septembergras haar weer ziek maakt en ze weer veel beter wordt als ze er van af is.
Ik vertel dit ook, omdat ik weet dat mensen die natuurlijk met paarden bezig zijn mekaar allemaal wel in meer of mindere mate kennen. Er zijn hier zeer pijnlijke zaken te lezen, die maar steeds blijven gebruikt worden om mij verdriet aan te doen. Gelezen woorden slepen de geschiedenis mee en houden deze levendig, waardoor iemand altijd maar altijd door gestigmatiseerd blijft worden. paarden worden door verkeerde diagnoses in levensgevaar gebracht, bewijs zijn de kolieken die ze gekregen heeft nadat ik ze uit het gras wou halen zaterdag.
Ik ben nu uit de zeer diepe put waarin ik enkele weken geleden gesukkeld ben en geloof slechts in 1 zaak, dat je in jezelf moet geloven,(en in je iegen intuïtie), want niemand anders dat voor je zal doen. Ik hoop dat deze heksenjacht op een dag zal ophouden.
Bij deze was dit mijn laatste post hier op het forum, omdat ik nu besef hoe gevaarlijk het is om op internet te 'praten' en hoe handig mensen ervan misbruik maken.

Sorry dat ik dit vertel, maar ik heb zo immens diep gezeten dat ik het even kwijt wil. Ik heb het door en wil dit verstandelijk een plaats geven om terug recht te krabbelen na al dit leed van de voorbije periode.

Wieteke schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 22:49:


Ik waardeer dit enrom, bedankt voor al deze informatie!

Hey Tineke,
Neen zeker niet op jou bedoeld. Wie het schoentje past, trekke het aan zou ik zeggen...
Ik mail je privé als dat ok is voor jou.

Bedankt Marlies, maar ik durf, uitgezonderd dit topic, niets meer op internet zetten. Ik heb mijn naam ingetyped en die is gelinkt met dit profiel. Ik ben bang voor de gevolgen (bvb werk en bazen en dergelijke....), die ook nu de twijfel doen zaaien over wie me een hak probeert te zetten. Ik heb die persoon zelf ook nagetrokken en zag de naam van de persoon die m'n paard behandeld heeft, onder de vermelding van de site PN en een naam van iemand die hier ook zeer veel post. In al m'n verdriet heb ik misschien overhaaste conclusie's getrokken en verdenk ik misschien de verkeerde personen, maar er kwamen woorden terug die me aan iets specifiek deden denken. Die persoon heeft mensen gecontacteerd over mij, dat weet ik, die heeft het zelf gezegd.
Nu, wat die persoon gedaan heeft met mijn paard was fantastisch, maar die mag de schuld niet op mij schuiven want ik doe al wat ik kan voor dat paardje.
Het is gezonder zonder internet voor mij, ik probeer inderdaad terug m'n evenwicht te vinden na de zoveelste tegenslag, but hey, komt wel in orde allemaal zoals altijd.

@Peet, is dat jouw website? Jaar geleden zette ik hier advertentie van m'n eerste ontwerp, ik vind je neusriem wel heel erg goed lijken op de mijne...
http://www.permicavallo.nl/terreno.php#
http://www.mijnalbum.nl/Album=M4YNLXXZ
Laat jij ze maken?

Vind je ze goed werken jouw terrano kaptoom? Ik persoonlijk vind het onaangenaam werken met zo'n brede neusriem met kussen eronder, m'n minst goeie ontwerp tot nu toe. Heb hem zelf geprobeerd en meteen aan de kant gelegd, ook al had ik er veel werk in gestoken. Om te longeren ca va nog, maar voor grondwerk is hij absoluut niet geschikt. Communicatie is vaag en onduidelijk door brede neusriem en paarden zijn er zwaar op. Voor grondwerk moet je iets veel duidelijker hebben die toch zacht is voor de neus, dat je niet veel druk moet gebruiken als je iets voor eerst aanleert doordat je duidelijk overkomt.

Thx voor je antwoord Peet, zal inderdaad puur toeval zijn. Ik had er nog geen gezien omdat ik enkel nog maar rechte modellen neusriem gezien had. Misschien is ie van mij dan iets te breed. Leder met kussen onder vond ik bij al m'n paarden niet zo leuk. Ik heb nu een stuk of zeven verschillende neusriemen gemaakt in allerlei diktes en met ijzer en zonder ijzer en alles eens ten gronde getest en guess what, beste werkte nog m'n doodsimpele touwhalster bij het rijden ....
Misschien omdat ze er zo mee opgeleerd zijn. Heb ook niet het gevoel dat het touwhalster zooo sterk inwerkt (tenminste als je zelf met finesse werkt), ik kan gewoon veel fijner werken en met lichtere druk. Ik borduur daar nu verder op om een iets technischere te maken dan het touwhalster, die toch zacht is voor de neus, om met dubbele longe te werken en te rijden (om niet zoals bij Parelli te moeten overgaan op bit en geen ijzeren kaptoom te moeten gebruiken...)

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 19 juli 2012, 10:31:


Ik mail je PB Tineke

Ik heb ook niet graag veel aanspannends rond m'n lijf, kan me voorstellen paardlief ook niet. Parelli touwhalster is maar een licht loshangend stringske, (in het Nederlands weet ik niet hoe dat noemt, een reetvetertje ?) en dat voelt luchtiger aan dan al dat leder rond het hoofd. Ze zijn het nu ook al doodgewoon en misschien vinden ze het niet leuk dat ik het hoofdstel dicht gesp zodat het hun hoofd meer omsluit.
Als je een touwhalster niet gebruikt hangt het er meest van de tijd losjes bij en dat vinden ze fijn. Ook kan je heel goed werken met de one rein stop met touwhalster, sidepull reageert ze blijkbaar minder op...Vooral sidepull met hele zacht neusriem gebruik ik nooit meer, daar zijn ze zwaar op vooral op buitenritten :http://www.mijnalbum.nl/Album=LKQ4KMLU
Touwhalster is simpel eenvoudig zonder veel gedoe, maar weinig technisch.
Toch wil ik geen zaken die gaan snoeren als je eraan trekt, zeker niet rondom het hoofd. Gewoon signaaltje en hup los als de reactie er is, met de ringetjes op de juiste plaats. Ik heb ondertussen al m'n droomhoofdstel ontworpen en ben tot nu toe erg tevreden met de reactie van paardmans. Er gaan bij mij ook riempjes over het hoofd, maar stropt niet toe.
Ik heb me nog niet verdiept in wat jij gemaakt had, maar ga het even bekijken, is de libra wellicht? Vraag me nu gewoon af of die ergens iets kan toesnoeren zoals bij kruislings het geval is.

Jawel, Parelli gaat wel over op bitje na touwhalster voor de verdere opleiding, je moet het even nakijken . Hij heeft er ook een speciaal tuigje voor ontworpen......The cradle bridle, zou een vriendelijk bithoofdstel zijn, ondertussen ervaringen gehoord dat het best een gemeen ding is op de neus:
parellinaturalhorsetraining.com/product.jsf?catId=42" target=_blank>http://shop.parellinaturalhorsetraining.com/product.jsf?catId=42

Ik longeer ook in vrijheid, meer combi Voest/Irwin/Hempf, maar lange teugelen moet ik paard kunnen sturen, ben geen krak zoals jij , ik weet echt niet hoe ik aan dat rechtricht werk zou moeten beginnen anders en buitenritten maken zonder hoofdstelletje...