joop schreef op zondag 18 september 2011, 10:13:


Ik weet het deels wel. Ze blijkt overgevoelig voor suiker en zetmeel, mogelijk ook een aantal chemische stoffen die in haar omgeving kunnen voorkomen ( in voer-medicatie etc...) En eens haar lichaam overbelast raakt reageert ze op zowat alles, zelfs op de zon. Ik bekijk het een beetje als een drempel die bereikt wordt en dan ontspoort haar lichaam. Elk paard zal dat wel hebben, maar bij haar ligt die heel laag. Ze is dus niet ziek, alleen 'gevoelig'.
Het is dus een kwestie van proberen te zorgen dat ze niet overbelast raakt.
En dat houdt dan in dat ik haar in de meeste gecontroleerde en constante omgeving probeer te houden. En dat kan ik niet op de weide bij mijn andere paarden. Daar zijn te veel variabelen en mogelijke elementen die haar lichaam van slag kunnen brengen. + Dat onze andere paarden onbeperkt gras ter beschikking hebben in het zomer seizoen. (En in de winter ook vaak nog)
Op de locatie waar ze nu staat, is dat beter te controleren.
Paardlief staat er momenteel dan ook super goed bij.

Dit is uiteraard een theorie, maar die wordt wel hoe langer hoe meer bewezen.
Bijvoorbeeld deze lente nog toen ze bij de hengstenhouder stond. Daar is (ondanks mijn instructies daar veel aandacht voor te hebben) jammer genoeg een fout gebeurd met het voer. Paard was toen helemaal jeukloos en dekenloos daarheen gegaan. (Wat voor een zogenaamde eczemer al opvallend genoeg was, dit voorjaar bij dat weer.) Nadat er een week of 2 fout gevoerd is, is de bom bij paard dan ook gebarsten. Ze kreeg hele erge jeuk waar zelfs een deken niet tegen hielp en ze kon niet tegen de zon. (En dat heb ik niet verteld, ook al wist ik dat al. Maar dat waren ook de observaties van de mensen daar.) Het beestje was helemaal van slag. Ze zijn daarna dan wel op haar voer gaan letten en hebben haar weken uit de zon gehouden. En de resultaten waren er ook naar.
Ze is de zomer daarna ook zo goed als jeukloos door gekomen.
Net zoals vorig jaar eigenlijk.
Met dat hoesten is het eigenlijk hetzelfde.

Misschien dat ik haar terug in eigen beheer zou kunnen nemen als ik haar dezelfde omstandigheden zou kunnen bieden. (Geen gras, genoeg ruimte om binnen staan als ze op de zon reageert, en gezelschap dat het goed doet in dezelfde situatie.)
Maar ik heb momenteel zelf naast haar alleen nog mijn oude opvangpony. Die het net het beste doet op de weide met onbeperkt gras. Die teert weg op hooi.
En ik zou op termijn toch ook echt nog graag een nieuw rijpaard hebben, en kan daarnaast niet onbeperkt paarden erbij nemen. 3 is toch wel de max.

Ik hoop uiteraard op een gezond veulen.
En dat moet volgens mij ook wel mogelijk zijn.
Maar dan is het dus niet alleen in mijn merrie haar voordeel dat ik haar zo gezond mogelijk kan houden het komende jaar.

joop schreef op zondag 18 september 2011, 14:29:


Moest ik er van overtuigd zijn dat het een gevalletje 'slechte genen' is dan, zou ik het helemaal eens zijn met jou. Maar dat geloof ik niet. Haar hele leven en familie zijn ook bekend bij mij.
Ik meen te weten waar het mis is beginnen gaan en daar kan het paard zelf weinig aan doen. En ze heeft ook gewoon een hoop pech gehad.
En er is nog een vader ook natuurlijk. En dat is een gezonde jonge stevige kerel.

Daarnaast is helemaal niet gezegd dat mijn paard en haar veulen op stal komen te staan.
Er zijn wel wat mogelijkheden op dat vlak. Mijn zus haar merrie verwacht ook weer een veulen, een maand na de mijne.
En ergens verwacht ik dat ze misschien wel op de wei kan als ze melk geeft. (Dat hoor ik toch van veel mensen met eczeemmerries.) En er zijn nog andere opties.
Ze staat momenteel op een behoorlijk goed uitgeruste fokkerij van een kennis. En die accommodatie biedt wel wat mogelijkheden.
Eerst was afgesproken dat ze daar alleen heen zou gaan om te bevallen, maar de dingen zijn nu zo gelopen dat ze daar al permanent staat sinds juni.
Des te beter eigenlijk...

Aafke schreef op zondag 18 september 2011, 15:41:


Ha, bedankt!
Ik ga mailen naar de fabrikant om te vragen of dit mag voor een drachtige merrie.

Hoi Eva,

Daar zal ze wel op gaan, ben ik ondertussen achter.

Ze is al weg geweest hoor en terug ook al weer. Deze mensen hebben haar vervoerd:
http://www.horse-transport.nl/
Met zo'n reuzending als op hun homepage staat.
Ik heb het geluk niet al te ver van Brussel te wonen en dat dat bedrijf toevallig gevestigd is in de buurt van het dorp waar Tempête heen moest. Anders is dat waarschijnlijk ook niet te betalen. Maar nu wilden ze haar wel meenemen als ze plek vrij hadden en in de buurt passeerden.
We hebben Charly uiteindelijk ook met hen heen en weer gestuurd. (Terwijl we die ook best zelf zouden kunnen vervoeren.)
Maar het heeft zo zijn voor en z'n nadelen.
Het is makkelijk uiteraard om gewoon je paard te overhandigen en zelf thuis te blijven. En voor dat geld konden we zelf niet rijden.
T'is ook erg comfortabel reizen voor de paarden.
Maar het is allemaal wel erg krap gepland. (Met wat pech bellen ze pas een uur van tevoren dat het paard klaar moet staan.) En je moet er niet mee inzitten dat je misschien tijdelijk (=enkele uren tot enkele dagen) niet precies weet waar je paard uithangt.
Pête is een nacht 'vermist' geweest. (Niet echt natuurlijk maar zowel ik als de bestemming wisten niet precies waar ze was.) En Charly heeft op de terugweg meerdere dagen op dat transportbedrijf gestaan omdat haar transport afgestemd werd op een transport uit Australië en daar waren douaneproblemen mee.

Dus wel leuk om te weten dat er ook een alternatief is wat een beetje beter te doen is qua planning etc...

Pête hebben ze overgings teruggebracht met zo'n B-vrachtwagentje waar ze ook zijwaarts op moest en dan achterwaarts stond. (Privé-transport voor de dame )
Ik was erg verbaasd om dat ding de oprit op te zien rijden want ik was helemaal niet zeker dat ze op zoiets op zou gaan. Maar schijnbaar dus wel.
Volgens de chauffeur was ze niet lastig geweest met laden. Hij had een beetje staan klungelen omdat ze wat aarzelde en hij alleen was met laden, zei hij. Maar volgens hem liep ze er daarna gewoon op.
Ze stond ook erg relax. Hij had die schotten al open gezet toen hij opeens iets anders ging doen. En paard bleef gewoon staan koekeloeren en deed geen pogingen om er zelf af te lopen tot hij haar kwam halen. (Ikke dubbel verbaasd. )

Over trailers denk ze trouwens nog steeds hetzelfde.
Ik kan haar ondertussen wel laden zoals Eddy Modde het doet en ze blijft ook al langer staan. Maar die stang erachter is nog steeds een brug te ver.

Groetjes
Ans

Monique Meijer schreef op zondag 25 september 2011, 7:59:


Een oefening in "loslaten".
Het hielp alleszins wel dat mij gezegd werd, dat dit volkomen normaal was en dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. (Bestemmingsadres is vaste klant bij hun.)
Anders was ik misschien nog iets meer de neurotische eigenaar geweest.
Je moet dat er blijkbaar bijnemen.
Beide paarden zijn overgings telkens vrolijk en in uitstekende gezondheid afgeleverd, met uitleg van wat ze gedronken/gegeten hadden en hoe de reis verlopen was.
De paarden hebben er dus zelf niks van te lijden en worden goed verzorgd.

En ik heb Pête 3 maanden moeten missen waarin ik haar 3 keer gezien heb.
Charly is deze keer een dikke 2 maanden weg geweest.
Dus "loslaten" was in deze sowieso al het kernwoord.

Monique Meijer schreef op zondag 25 september 2011, 9:16:


T'is alleen een communicatie-kwestie hé.
Paard heeft een nacht bij hun op het bedrijf gestaan en is de middag daarop afgeleverd.
Dus in principe niks aan de hand. Er is alleen niemand op het idee te gekomen om eventjes een berichtje te sturen hoe of wat.

Zeg mensen, lezen hé.
Blijkbaar toch erg moeilijk voor sommigen?
Natuurlijk wisten zij zelf wél waar dat paard was. Alleen was ik daar niet van op de hoogte.
Ze zijn haar tegen de vooravond komen halen en waarschijnlijk was het te laat om haar nog af te gaan leveren en hebben ze haar bij hun op stal gezet en de volgende dag gebracht wanneer ze tijd hadden.
En ik had toch echt begrepen dat dit een redelijk normale gang van zaken was.
Dus het stelt alleen je zenuwen als eigenaar op de proef, meer wilde ik daar niet mee zeggen. Gewoon om aan te geven dat ondanks dat ik erg tevreden was van hun snelle en professionele service, dit misschien niet zo geschikt is voor neurotische eigenaren. (Zoals ikzelf) Want dan zit je jezelfs s'nachts wel af te vragen waar je paard mogelijk uit kan hangen.
Dan is Eva haar nieuwe trailer op dat vlak een beter alternatief.