Een paar jaar geleden was er ook een transporteur die individuele (internationale) transporten aanbood, waarbij je (als ik het me goed herinner) voortdurend op de hoogte kon blijven. Heb even gegoogled, maar kan de betreffende aanbieder niet meer vinden.

Dat transport was natuurlijk wel duurder dan een groepstransport, maar ik vond het zo'n rotidee dat ze onderweg (mijn pony kwam uit Schotland) tig keer zouden moeten stoppen en overnachten om allemaal paarden af te leveren en op te halen, dat ik dat er wel voor over gehad zou hebben. Uiteindelijk was er gelukkig een instructeur die met een lege trailer uit de UK kwam en mijn pony wilde meenemen .

Fem schreef op dinsdag 27 september 2011, 18:14:


Ik heb een jaar of 10 geleden stage gelopen bij een paardenmelkerij, en daar gebruikten ze volgens mij hoofdzakelijk New Forest-pony's. Weet niet of de veulens ingeschreven werden bij het stamboek, maar als ik het me goed herinner hadden zij voor dit ras gekozen omdat er dan een goede markt zou zijn voor de veulens, aangezien er doorgaans vrij veel vraag is naar leuke gebruiks-/sportpony's voor kinderen.

De veulens en merries stonden 's nachts samen, en overdag gescheiden in naast elkaar gelegen grote loopstallen. De veulens moesten bij de merries blijven, omdat paarden blijkbaar hun melk over het algemeen alleen laten schieten als hun veulen in de buurt is. De merries werden individueel gemolken en volgens mij stond hun veulen er dan bij.

Toen was het in elk geval een vrij extensief bedrijf, en qua huisvesting hadden de merries het een stuk beter dan het gemiddelde pensionstalpaard. Maar feit blijft dat het een bedrijf is dat per jaar een hoop veulens fokt als 'bijproduct'. Op dat bedrijf hadden ze in de periode dat ik er was net een eigen hengst gekocht, dus waarschijnlijk zal er niet heel zorgvuldig per merrie een aparte hengst worden uitgekozen op basis van de eigenschappen die verbeterd moeten worden...

Maria Delavega schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 21:36:


Ik denk dat het deze zijn (had de link vorig jaar opgeslagen): http://ruiterplezier.nl/nl/dept_73.html (even omlaag scrollen naar 'Rope-O-Cut').

Dit zijn de draden die wij hebben gebruikt:

Permanente buitenomheining: http://www.gallaghereurope.com/nederland/getpage.asp?i=70&artnr=053858

(iets goedkopere variant is http://www.horizont.nl/shop/40/koord/383/permanent-koord-equiwire.html)

Binnenomheining: http://www.gallaghereurope.com/nederland/getpage.asp?i=70&artnr=057993

Ik heb het zoutblok altijd gewoon op de grond liggen en mijn merrie gebruikt meestal ook haar tanden en hoeven om dat ding te bewerken. Ze vermorst zo wel wat, maar het meeste afgeschraapte zout krijgt ze volgens mij toch wel binnen. Het is gewoon zo'n grote witte KNZ-steen, dus ik denk dan maar dat ze het wel nodig zal hebben en maak me er niet druk om.

Als je het zonde vindt dat ze door de brute behandeling van de steen veel vermorsen, zou je de steen in een bak kunnen leggen (met een afdakje erboven, anders smelt 'ie zo weg..).

In de Levende Have van oktober staat een artikel over hoefbevangenheid, waarin nou eens niet speciaal beslag wordt aangeraden, maar alleen een bekapping en (indien nodig) hoefschoenen! .

In het stuk staat een soort subartikel met de kop "Tinker herstelt dankzij hoefschoenen", geschreven door iemand die haar tinker met behulp van hoefschoenen er weer bovenop gekregen heeft. Hierin staat: "Conclusie: als deze zeer makkelijk aan- en uit te trekken schoenen - groot voordeel ten opzichte van hoefijzers - niet hadden bestaan, was mijn Tinkermerrie er niet meer geweest".

En in het hoofdartikel staan de volgende punten in het rijtje "Behandeling acute hoefbevangenheid":
"- laat de hoefverzorger het paard bekappen"
"- doe het paard eventueel hoefschoenen aan"

Toch leuk, vond ik

Ans Jondral schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 22:31:


Het feit dat iemand 'zeker weet waar hij/zij mee bezig is' zegt in veel gevallen niet zo veel. Alle veeartsen (ook bij vooraanstaande klinieken...) die aanraden hoefbevangen paarden te laten inslapen weten immers ook heel zeker dat dat de enige juiste oplossing is...

Volgens mij is niemand hier tegen het laten ingrijpen door veeartsen, maar het minste dat je kunt verlangen lijkt me toch wel dat een veearts goed onderbouwd kan uitleggen waarom hij/zij een bepaalde behandeling voorschrijft of voorstelt. Het zou enorm fijn zijn als je alle experts die ergens voor gestudeerd hebben klakkeloos zou kunnen geloven, maar helaas werkt het niet zo. Daarbij komt ook nog dat veel van de informatie die artsen krijgen afkomstig is van niet de meest objectieve bronnen. Genoeg redenen dus om met een wat kritische houding na te gaan of een voorgesteld behandelplan echt wel zo zinvol is als het op het eerste gezicht misschien lijkt.

Bij mijn merrie duurde het wel een aantal uur voordat ze er een beetje mee kon eten. Ze stond toen in een wei waarin het gras vrij lang was, waardoor ze het eigenlijk alleen maar platduwde met haar masker. Ze was ook wat te gefrustreerd om snel uit te kunnen vogelen hoe ze het moest aanpakken.

Haar zoon had het wel snel door (is sowieso wat rustiger in zijn hoofd en ook een minder obsessieve eter ).

Vorig jaar heeft een van mijn pony's het ook gehad. Bijna alle paarden in een bepaald perceel stonden toen opeens met schuim op de mond. De hoeveelheid schuim/kwijl verschilde per paard en volgens mij waren er ook paarden waar niets aan te zien was. Het ging inderdaad vanzelf over toen ze verweid waren.

Volgens mij hadden zij het vroeger in het jaar, ergens in september/oktober.

Zoe Veurman schreef op woensdag 9 november 2011, 12:10:


Als je dat nog niet gedaan hebt, zou je eens op

http://paddockparadijs.blogspot.com/

en

http://paddockparadijs.actieforum.com/

kunnen kijken.

Via het forum (onderste link) kun je ook bekijken hoe andere mensen vrij kleine percelen hebben ingedeeld.

Groetjes,

Wieteke

Kirsten Van Camp schreef op donderdag 17 november 2011, 10:32:


http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/voeding.cgi

Een paddock paradise is inderdaad ideaal om je pony's meer te laten bewegen en verveling tegen te gaan. Een mooie Nederlandstalige site over dit principe vind je hier: http://www.paddockparadijs.nl/ Je kunt daar ook informatie vinden over slowfeeders. Ook zou je het bijbehorende forum eens kunnen bezoeken: http://paddockparadijs.actieforum.com/ Ik heb daar heel veel tips gevonden.

Ik heb de grote netten van Nicky's Keet ( http://www.nickyskeet.nl/epages/00125804.sf/nl_NL/?ObjectPath=/Shops/00125804/Products/hooi2 ) en vind die erg fijn. Er kan lekker veel in (met 10 kg graszaadhooi heb je nog aardig wat ruimte over in het net) en de prijs is erg prettig.

Voor mijn pony's gebruik ik er twee over elkaar. Met de prijs van deze netten is dat prima te doen.

cindybijl schreef op woensdag 30 november 2011, 9:51:


Die ziet er ook handig uit (al vermoed ik dat de mazen geen 3 maar 30 mm zullen zijn ).

Op het PP-forum werd deze site getipt voor degenen die zelf een net of kussen in elkaar willen knutselen: http://www.huck.nl/safety/category/169/ Daar kun je zelf de maaswijdte en touwdikte kiezen (er wordt wel een meerprijs berekend voor een kleine afname).

cindybijl schreef op dinsdag 6 december 2011, 17:12:

knip

Ik heb vandaag 8 m2 aan paddockroosters gewoon los op de grond bij de hooibak gelegd om mijn pony's uit de blubber te houden (niet fijn, zo veel regen op Walcherse klei...).

Als de blubber niet al te diep is, zou je die roosters ook gewoon in de blubber kunnen leggen. De roosters zijn 4 cm dik en zijn met elkaar te verbinden, zodat ze op hun plaats blijven en niet omhoog komen als er een paard met 1 hoef op gaat staan. Ik heb getwijfeld of ik de voerbak zou verzetten (en de roosters zonder opvulling op het drassige, maar nog niet vertrapte, gras zou leggen) of de roosters in de diepe blub rond de oude voerplaats zou leggen. Als ik ze in de blubber zou leggen, zouden de hoeven nog wel in de blubber staan, maar de huid boven de hoef zou dan gewoon droog blijven.

Wij hadden ook al een pad van deze roosters liggen, en dat werkt heel goed (filmpje van de aanleg op de website van de dealer: http://www.pac-horseware.nl/component/content/article/51-aanleg-looppad-en-voederplaats.html ) . Er komt wel een dun laagje blubber/water op met dit extreme weer, maar de paarden zakken in elk geval niet weg in de ondergrond.

Dit zijn de roosters die wij hebben: http://www.pac-horseware.nl/progrid-r.html
Ze zijn niet echt goedkoop (ong. EUR 12,25 per m2), maar wel goed geschikt als tijdelijke oplossing. Op ons land geld een maximum aan de oppervlakte die je mag verharden, dus bestraten was voor ons pad geen optie.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 17 december 2011, 22:37:


Dat is inderdaad wel de beste manier om een pad te maken, en ook de standaardmanier. Als ik ooit nog een ligplaats of een vierkante paddock/hangplek maak, zou ik het ook gewoon zo doen. Voor een lang pad van maar 1m breed leek het me alleen nogal bewerkelijk om het op die manier te doen, en van de gemeente mag je ook niet zo maar zand storten of iets anders waardoor het pad echt een pad zou lijken (het weiland ligt precies aan de weg en de handhavers zijn bij ons in de buurt altijd erg actief). Vandaar dat wij gewoon de plaggen er weer op hebben gelegd.

Doordat de roosters natuurlijk ook ruimte innemen, lag er dus eigenlijk meer klei op de roosters dan er in zou kunnen zakken. Nu de wei de laatste dagen in een vloeibare drab is veranderd, ben ik dus het teveel aan bagger van de roosters aan het afschrapen, zodat er weer een vlak pad ontstaat. Als je nu over de roosters loopt, komt er wel met elke stap wat vloeibare blub naar boven, maar het is nu ook wel heel bizar nat (de wei staat voor een groot deel bank...). Als ik het hele pad op deze manier vlak heb gemaakt, wil ik het komend voorjaar inzaaien met graszaad. Fijn voor de paarden en een prettiger gezicht voor de buurt . Op plaatsen waar al gras groeit in de roosters, blijft dat zelfs met dit weer heel. De wortels zijn door de roosters mooi beschermd tegen vertrapping.

De roosters zelf liggen trouwens nog goed op hun plek. Het zijn tegels van 50x50 cm, die geleverd worden per 1m2 (dus 4 tegels aan elkaar). Doordat ze aan elkaar vast zitten, kunnen ze wel iets omhoog en omlaag bewegen ten opzichte van elkaar, maar niet verschuiven of een eind wegzakken. Bij ons zitten er wel een paar hobbels in het pad, maar die zitten op plaatsen waar het kraantje iets teveel ondergrond had afgegraven.

Deze natte winter is wel echt de vuurdoop voor het pad, maar vooralsnog werkt het goed. Maar als er geen speciale eisen gesteld zouden worden aan landbouwgrond, had ik uiteraard gewoon voor een stenen pad gekozen (hihi - dat doet me eraan denken dat ik nog de discussie ben aangegaan met de leverancier toen hij zei dat op steen de hoeven te veel zouden slijten ).