Wat een ingenieus ding.
En leuk zeg, een man en een zoon die zo meedenken voor je paardje!

Christel Provaas schreef op zondag 9 oktober 2011, 14:18:


Of een dubbele met aan 2 kanten een 'glijbaan' voor het hooi?

Wat ik aan de hengstenveulens hier ook merk, is dat je ze eigenlijk niet teveel mag aanhalen. En ook niet te schattig en lief moet gaan vinden.

Wij hadden hier deze zomer bijvoorbeeld weer het broertje van die van jouw. (Is van een kennis en liep samen met zijn even oude welsh-pony vriendje bij onze oudere ruin. Omdat de eigenaresse naast die 2 kleuters verder zelf alleen maar merries heeft. ) Die is nu ook 1,5. En de eigenaresse heeft daar vanaf dag 1 eigenlijk een punt van gemaakt dat hij niet zelf initiatief mocht nemen om mensen aan te raken met zijn neus/mond. Niet hardhandig maar door gewoon telkens zijn hoofd opzij te duwen als hij dat wel probeerde. Hij wordt ook niet gevoerd uit de hand.
Dat is nu een heel erg beleefd hengstje. Ook heel aanhankelijk aan zijn eigenaresse. (Als ze er iets tegen zegt dan murmult hij iets terug.) En hij wordt zeker graag gestreeld etc...
Maar die probeert zelfs niks. Die weet van dag 1 al dat er niet aan mensen geknoeid en geklooid mag worden.
Als onze merries hengstenveulens zouden hebben, gaan we het zelf net zo doen.
Gewoon geen reden geven om te veronderstellen dat je als mens een speelkameraadje bent.

Met Jamaica merkten we dat trouwens ook. Die is jammer genoeg maar 6 maanden oud geworden, maar die was wel al zeer jong meer 'hengst' dan bijvoorbeeld dat Ismir-veulentje met wie hij samen liep. Zelfs als hij een paar maanden oud was begon die al uitvoerig te testen en uit te proberen. Mijn zus heeft toen 1 keer eens heel duidelijk moeten maken dat hij erover ging en daarna was hij ook een stuk gereseveerder en beleefder tov mensen.
Verder een heel makkelijk veulen (Die kon met 3 maanden eigenlijk alles al wat je van een 3jarige zou verwachten) maar ook wel een beetje een bandiet. Zus heeft toen op een bepaalde moment ook haar voet neer gezet ivm het feit dat hij niet meer zomaar door iedereen mocht aangehaald worden. Want dat werkte zulk misplaats speelgedrag alleen maar in de hand.
Mocht hij ouder geworden zijn had hij waarschijnlijk nog wel dingetjes uitgeprobeerd.
Maar op de korte tijd dat we hem hebben gehad, hebben we toch ook wel bepaalde dingen geleerd voor de toekomst.

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 12:31:


Hij is een palomino. Moeders is 1m56 en Ismir is ook zoiets.
Het veulen is nu ongeveer een D-pony. Maar ik vermoed dat die ongeveer een kleine 1m60 zal worden. Tenminste als die niet opeens een groeispurt krijgt. De moeder komt zelf uit een stam met allemaal grote paarden maar is zelf kleiner dan haar familieleden. Maar genetisch gezien bestaat de kans dat ze groot fokt. De eigenaresse hoopt alleszins dat hij niet boven de 1m60 gaat.
Dit was een topic van zijn geboorte:
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=175&t=1292889&
Recentere foto's kan ik zelf niet zomaar online tonen, aangezien hij uiteraard niet van mij is.


Zijn moeder werd bijgevoerd en hij vond dat voer zelf ook erg lekker. En hij werd daar heel fanatiek en beschermend van. En hij kon heel verontwaardigd reageren als je iets probeerde te regelen op een manier die hem niet aanstond. En Jam was een paard dat dan al snel de confrontatie aanging. Stoere kerel was het. Erg open en meegaand, maar een sterk karakter.
Hij probeerde zijn eigen moeder bijvoorbeeld ook weg te schoppen van dat voer.
En voor één of andere gekke reden, wordt zulk gedrag bij veulens dus niet afgestraft door de moeder en andere familieleden. Die laten zich dus gewoon bijeen kloppen door die kleine mannen. Tussen moeder en kind komen we niet tussen, dus dat moeten ze zelf maar regelen.
Tov mensen was hij altijd correct. Zus ging ook heel nuchter met hem om. Als hij over de weg verhuisd moest worden, dan kreeg hij een halster om en moest hij aan de koord lopen, punt en geen ruimte voor discussie. Toen hij een wond had aan zijn voet, moest hij voetjes geven zodat het verzorgd kon worden. En tegenspraak werd niet getolereerd. En zodra hij de bedoeling van iets snapte en het vriendelijk maar direct gevraagd werd, was het altijd ok voor hem. Hij was eigenlijk met zijn 6 maanden al beter opgevoed dan onze merries. (Die kunnen zich net wat teveel permitteren ) Hij was trailermak, verkeersmak, gewend aan halster en meelopen aan de koord, gaf voetjes etc...
Maar op een dag probeerde hij dus ook mijn zus weg te jagen bij dat voer omdat ze hem vroeg om te wachten. Stond daar opeens een 3 maanden oud hengstenveulen die tegen haar op steigerde met maaiende voorbeentjes. Dat wil je dus niet.
Ze heeft hem toen meteen met een schreeuw een koord tegen zijn kont gegooid en hem weg gestuurd. En even duidelijk gemaakt dat het haar voer was en dat er alleen werd gegeten op haar uitnodiging. Daar was hij aardig van geschrokken. Hij heeft haar een dikke week nogal argwanend aangekeken. Maar hij had meteen wel de juiste tafelmanieren. Hij heeft dat ook niet meer geprobeerd.

In voorwerpen mocht hij trouwens bijten van ons. In mensen happen uiteraard niet. (Deed hij ook niet) Maar hem verbieden om voorwerpen met zijn mond te onderzoeken, kan je volgens mij ook niet verbieden. Is in mijn ogen normaal gedrag en kan je niet consequent in zijn, omdat je er niet altijd bij bent. Dat is dan toch alleen maar verwarrend? En die orale fase groeien ze vanzelf wel uit;


Gestorven aan koliek op 6 maanden

Frans Veldman schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 13:43:


Als ik je bericht lees, zeg je eigenlijk hetzelfde als ik bedoel.
Het gaat er gewoon om om meteen op een duidelijke manier te laten weten wat je wel/niet graag hebt.
En bij zo'n schattig klein veulentje vinden mensen het al snel leuk om ermee te knuffelen en te spelen. Als je bijvoorbeeld toestaat dat hij telkens met zijn lippen aan je zit te frullen is de stap naar bijten niet zo groot. Eigenlijk daag je zo'n hengstenveulen een beetje uit om het eens te proberen. Waarom zou je het dan zo verwarrend maken voor hem?
Ik vond die aanpak om meteen duidelijk te maken dat frunniken aan mensen niet is toegestaan, best een goede. De grens is meteen duidelijk.

Trudy schreef op woensdag 12 oktober 2011, 12:35:


Proficiat met je nieuwe paardje Trudy!
Is het geen mogelijkheid om gewoon bij je eerste idee van het 'niet' afspenen te blijven en pas zelf in te gaan grijpen, als je merkt dat het misschien toch niet helemaal loopt zoals je in gedachten hebt?

Op de stal waar mijn Pête tegenwoordig staat, worden de veulens blijkbaar ook 'niet' gespeend. (Tenzij de veulens verkocht zijn.)
Maar zo staat er bijvoorbeeld een Arabische merrie met een jaarling hengstenveulen in de kudde. Dat hengstje is nooit gespeend. En hij drink nog occasioneel. Maar langs de andere kant wordt zijn moeder wel soms uit de kudde gehaald als men iets met haar wil doen. En zowel moeder als zoon zitten daar niet mee in. De zoon zoekt bij afwezigheid van zijn moeder gewoon gezelschap bij de rest van de kudde. En de moeder geeft geen krimp als ze haar kind niet meer ziet. Echt spenen zal bij hen eerder een formaliteit zijn.

Ik heb het zelf ook zo in mijn hoofd.
Als alles volgens plan verloopt zal Pête haar veulen ook minstens een jaar bij haar blijven en hopelijk regelen ze het dan zelf een beetje?

Trudy schreef op woensdag 12 oktober 2011, 13:33:


Inderdaad gewoon op't gevoel dan.
En t'is een merrietje, wat de zaken nog makkelijker maakt. Dan maakt het al niet uit als ze enkele maanden langer bij moeder blijft lopen.
Mama zal door de eigenaar toch ook soms uit de kudde gehaald worden?
Dan went ze vanzelf al een beetje aan het 'alleen' blijven.
Als je dan merkt dat ze tegen volgend najaar nog steeds te veel blijft drinken, kan je haar nog altijd enkele maanden uit logeren sturen met enkele kuddegenootjes zodat ze stopt met drinken.
Of is moeder opnieuw drachtig?
Misschien nog beter is om de moeder dan even ergens anders bij te zetten zodat het veulen in de vertrouwde kudde kan blijven?

En als je deze hele discussie dan ook nog eens in het perspectief plaatst van een groeiende wereldbevolking, voornamelijk in derde wereld landen, die binnenkort de draagkracht van de aarde en mogelijkheden van voedselproductie voorbij zal gaan...

Zitten wij hier te neuzelen over bioproducten...

Peter Donck schreef op woensdag 12 oktober 2011, 16:20:


Niet dat ik weet.
Geen zin in.


Daar valt over te discussiëren schijnbaar...

Maar t'is wel net zo goed een utopie om aan te nemen dat je überhaupt de mogelijkheid hebt om terug te vallen op dingen als bio-landbouw etc...
Dat brengt sowieso opbrengstverliezen met zich mee. Je maakt het gat tussen draagkracht en belasting alleen maar groter.
Nu kunnen wij daar hier misschien nog weinig mee inzitten.
Maar ik vermoed dat een groot deel van de wereldbevolking daar anders over denkt.
Dat punt van no return zijn we al wel ruimschoots gepasseerd.
Dweilen met de kraan open, maar als je nog enigszins een dweil wil hebben ...
Tja, GGO's maybe...
Maar dat is al helemaal vloeken in de kerk.

Frans nog even een opmerking, als je toch aan je site gaat sleutelen.

De zoekfunctie op het forum werkt niet en linken naar een forum-bericht lukt mij ook niet zomaar.
Ik probeerde net iemand op een ouder topic te wijzen op het forum en het blijkt bijna onmogelijk om die persoon het topic te laten vinden.
Gewoon linken lukt niet, zoeken op termen lukt niet, zoeken op auteur lukt niet en zoeken op nummer lukt niet.
Dus ik heb meerdere berichten nodig gehad met beschrijving waar ze het topic mogelijk moet gaan zoeken.
En uiteindelijk komt het erop neer dat ze het alleen kan vinden als ze doorheen de pagina's gaat bladeren.
Das niet handig

Merel Stoffers schreef op donderdag 13 oktober 2011, 12:36:


Ja,
Ook een Arabierenfokker. Ze spenen pas na de winter. (Omdat de veulens dan beter de winter doorkomen en minder terugvallen)
Als je per ongeluk een Egyptisch of sporttypisch Arabisch merrieveulen zoekt...
Of een oeps-kruisingetje jaarling hengstenveulen, die met 1,5 nog steeds bij de mama loopt.

Frans Veldman schreef op donderdag 13 oktober 2011, 13:52:


Nee Frans, dat lukt niet.
Ik was mij bewust van die balk, en ik had het exact zo uitgelegd aan dat meisje, maar bij haar lukte het ook niet. En toen ik het opnieuw probeerde, ging het bij mij ook niet meer.

En de algemene zoekfunctie die links in het menu staat, die werkt eigenlijk nooit voor het forum. Alleen voor de rest van de site.

En linken?
Ik weet dat sommige mensen dat wel kunnen. Maar mij lukt het nooit. Het is altijd de index-pagina die je dan krijgt.

Mmm, nog eens geprobeerd en nou ging het opeens wel weer als je zoektop nr.
Waar zit nou het verschil dat het de ene keer wel lukt en de andere keer niet?

Suzanne Graauw schreef op donderdag 13 oktober 2011, 15:34:


http://www.kleineheide.com/Mares.html

Mocht je iets zoeken.
De laatste schimmelmerrie op de site is te koop, net als haar merrieveulen van dit jaar.
De andere schimmel heeft ook een merrieveulen (erg stoer dingetje) pas geboren in september. Geen idee of die te koop is, maar vermoed van wel.
En de bruine merrie heeft een jaarling hengstveulen van een warmbloed hengst. (Die had ik zelf nog durven kopen, mocht ik op zoek geweest zijn. Erg gaaf dier namelijk.)
En dan is er geloof ik nog een merrieveulen uit een merrie die nog niet op de site staat.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 14 oktober 2011, 12:46:


Geeft dat vaak juist niet meer stress als moeder en kind elkaar kunnen zien/horen?
Op de melkerij vond ik dat toch altijd een hectisch gedoe als er gespeend werd.
Merries die de draad slopen en overal dwars doorheen lopen, blind zijn voor aanwijzingen en zich proberen los te trekken etc... Merries en veulens die dagenlang naar elkaar blijven roepen en antwoorden van de ene kant van het terrein naar de andere kant.
En zo'n enorm jonge veulens zijn dat nochtans niet... + Dat die veulens vaak al maanden niet 24/24 bij hun moeder lopen. (Ivm het melken van de merries)

Maar ik zou toch geen zin hebben om mijn merrie en veulen dat aan te doen.
Die dagenlange stress tot ze het opgeven.

Met Charly en Jam zag mijn zus daar ook erg tegen op. Ook omdat die 2 zo enorm gehecht waren aan elkaar. Char is een soort oer-moeder die compleet verliefd is op veulentjes. Veel meer dan andere merries. Ze 'steelt' ook veulens van andere merries als ze de kans krijgt.
Jam was nog niet gespeend toen hij stierf. Dus we hadden toen erg veel schrik voor haar reactie. Toen we Jam naar de kliniek brachten hebben Charly en Angel snel op Pête haar stalling gaan zetten. En Charly In Pête haar stal zodat ze zeker niet zou kunnen uitbreken, aangezien we er uiteraard niet bij konden blijven. (Charly weigerde namelijk opeens de trailer op te lopen, anders hadden we haar uiteraard gewoon meegenomen.)
Gek genoeg heeft ze hem zelfs niet gezocht of geroepen en was ze heel kalm.
Het was Angel, een ruin, die hem daarna op de wei ging zoeken en over zijn toeren raakte toen hij niks vond. En Char zelf niet, die heeft geen kik gegeven.
Alsof ze het wist dat hij er toch niet was.
Terwijl we op voorhand er vast van overtuigd waren dat Char een drama zou maken van het spenen. En we ook al hele plannen hadden uitgedacht.

Dit is ook wel interessant trouwens:
http://www.sciencedaily.com/releases/2011/10/111006084028.htm