Eén van onze vzw-paarden (27 jaar oud) heeft een hernia en staat al een jaar op duivelsklauw (te verkrijgen bij de apotheek). Soms, bij een erge aanval, krijgt hij een cortisonenspuit, maar dat is nog maar 2x geweest op anderhalf jaar, het is ook nogal belastend dit continu te gaan geven.

Ondertussen zijn we al even verder, en heb ik een update-fotoserie geplaatst bij 'natural horsemanship'. Prinses heeft haar opvanggezin heel goed leren vertrouwen en kan ondertussen terug rustig bereden worden. De eerste keren ging het nog aarzelend, ze wou wel graag maar het blijkt toch lastig om je oefeningen te rijden als je niet ziet waar je naartoe gaat Zolang ze in haar vertrouwde paddock wordt gereden kan ze echter goed uit de voeten.

Het is nog steeds niet gemakkelijk, leven met een blind paard, maar we hebben al veel vooruitgang gemaakt. Op dit moment staat Prinses in een kudde met vier andere merries, kan ze de hele dag op de paddock, en kan ze onder toezicht ook mee op de grote weide. Eén van de merries heeft de taak als 'ogen' van Prinses op zich genomen.

De 'ogen' zijn houdt eigenlijk gewoon in dat het andere paard Prinses laat aanplakken, niet alle merries zijn zo vriendelijk tegen haar en durven haar gerust wegjagen als ze vinden dat ze teveel plakt.

Niet alle blinde paarden zullen zich zo goed kunnen redden, Prinses reageert heel goed op het woordje 'ho' en weet dat ze dan meteen in de rem moet. Anders was ze al vaak de omheining ingevlogen vrees ik

Hier nog een leuk, recent filmpje van hoe het nu gaat, Prinses bitloos al dravend door de paddock: http://www.youtube.com/watch?v=RDsqxIwyp1A

Haar hoofdhouding is wel typisch, ze scant de omgeving continu op geluid en soms zie je dat ze ook even aarzelt. Op de achtergrond nog af en toe een glimp van haar kuddegenootjes te zien!

@Koen: je hebt Prinses idd al een paar keer bekapt!

Hier nog een leuk, recent filmpje van hoe het nu gaat, Prinses bitloos al dravend door de paddock: http://www.youtube.com/watch?v=RDsqxIwyp1A

Haar hoofdhouding is wel typisch, ze scant de omgeving continu op geluid en soms zie je dat ze ook even aarzelt. Op de achtergrond nog af en toe een glimp van haar kuddegenootjes te zien!

@Koen: je hebt Prinses idd al een paar keer bekapt!

Prinses heeft natuurlijk ruime ervaring als manegepaard, dus braaf is ze inderdaad de ruiter heeft niet super veel ervaring, enkele paardenkampen en manegelessen, en sinds kort ook veel op de eigen paarden (ook allemaal adoptiepaarden via de vzw). Maar ze heeft vooral geen schrik en een goeie zit :)

Anja, de reden is zeker niet, gewoon laten zien dat het kan, daar zijn we eerlijk gezegd niet mee bezig en daar hebben we het ook net iets te druk voor...

Prinses is geadopteerd en gezond, waarom zou ze niet bereden kunnen worden als ze niet aangeeft het daar moeilijk mee te hebben? Het meisje dat haar berijdt is de dochter van haar adoptiegezin, die gewoon plezier heeft met 'haar' paard. Op geen enkele manier is dit paard ooit geforceerd of gedwongen geweest, integendeel, we hebben steeds gedacht dat ze het fijner vind aan de slag te zijn dan heel de tijd niks te doen. En daar hoort niet enkel rijden bij, maar ook grondwerk, en voorbereiden op wandelingen etc.

Voor mijn luchtzuiger (ex-manegepaard, oudje) heb ik curcuma besteld bij de apotheek, weet er iemand wat de dagelijkse dosis is? En hoe lang je het ong. moet geven om een resultaat te zien? (als kuur, continu,...) Alvast bedankt.

Ik gebruik jodium tinctuur (blauwachtig vloeibaar spul). Hoeven goed uitkrabben en droogmaken en in de groeven spuiten.

Hier is het eerder omgekeerd, mensen zijn stomverbaasd dat mijn ene paard ijzerloos de straat opkan, zeggen aarzelend 'dat is toch zoiets natuurlijk bekappen ofzo he' en vragen dan het telnr. van mijn smid

Mijn ene paard is echt levende reclame voor paard natuurlijk... hij is tot zijn 20ste jaar manegepaard geweest. Helaas hoorde daar dus bij: veel op stal. Hij werd dampig en toen heb ik hem overgekocht om hem een mooi pensioen te bieden. Al die jaren ervoor reed ik veel met hem op de manege en ik kan beamen: hij kon gewoonweg niet zonder hoefijzers de straat op. Het arme beest klom nog liever in een boom dan één pas op z'n blote voeten op straat te zetten. In al die jaren is hij ook altijd met bit gereden, bitloos kende hij dus niet.

Eénmaal hier op de wei Koen Theys de hoefijzers er laten afhalen, hij werd toch weideversiersel. 24/7 weidegang deed wonderen voor zijn longen en het hoesten verdween volledig. Wat ook enorm opvallend was, was zijn mest. Die ging van lichtbruin met stukjes en brokkels, naar mooie stevige egale ballen ( ). Af en toe deden we een wandelingetje aan de hand over de straat. Dat ging opvallend goed! Nu zijn we een jaar verder, hij is er 21 geworden, en het gaat super. We rijden terug buiten, ijzerloos, ook over steentjes en hij gaat super! Mensen die hem van vroeger in de manege kennen vallen echt achterover, Sol en geen ijzers en buiten, da's niet normaal!

Omdat ik mijn ene paard al bitloos reed, heb ik Sol ook maar een bitloos hoofdstel aangeschaft. Hij reageerde er meteen erg goed op en ons eerste ritje met halsring (in de piste hoor) is ook al een feit. Enkele weken geleden reden we de paardenprocessie in Werchter mee: 2 uur rondtoeren in het dorp, daarna paardenwijding, met nog zo'n 100 andere combinaties. Een snelle blik leerde dat we de enigen waren die bitloos reden. Beide paarden hebben zich erg braaf gedragen, niet altijd even gemakkelijk met de woeste paarden van de trekpaardvereniging achter ons aan Sol heeft de rit bitloos, ijzerloos en zonder een centje pijn of ademhalingsmoeilijkheden volbracht. Ik ben dus alleszins dik overtuigd

http://www.mijnalbum.nl/Album=MK4WQWBN

Ik zie dat ik per ongeluk een heel album gepost heb, oeps. Foto van ijzerloze opa helemaal van onder te vinden

@Monique: haha, bedankt

@Jacqueline: vreemd dat de mensen bij jou zo aanvallend zijn. Hier wordt wel eens een opmerking gemaakt, in de trant van: 'oh je rijdt bitloos, of je paard heeft geen ijzers' maar als je daar gewoon heel normaal op reageert (meestal zo van 'ja, klopt' en weer verder haha) dan hoef je je verder toch niet te verdedigen? Moet wel zeggen dat ivm bitloos de meeste mensen hier wel altijd zeggen: goed dat het voor jou werkt, maar ik doe het toch niet. Sjah

De oplossing van stro, potstal, of eigen mest zou ik afraden voor een COPD'er (of zoals in jouw geval ademhalingsmoeilijkheden, laten we hopen dat Billy geen COPD'er wordt!), door het stof en ammoniak niet geschikt. Aan grind had ik zelf ook al zitten denken maar ik denk dat dit met uitmesten best moeilijk kan worden, als de paarden de mest door de grind gaan lopen...

De opgezwollen speekselklieren, het kan zijn dat dit niet meer wegtrekt. Mijn paard (COPD'er) heeft langs beide kanten net achter zijn kaak twee harde bollen, waarschijnlijk overgehouden aan eerdere infecties. Hij heeft er verder geen last meer van.

Voor Billy (als hij zich wat beter voelt natuurlijk) is stapsgewijs bewegen ook het beste, met lichte arbeid hou je de longen aan de gangen. Het slijm in de longen mag niet indrogen/dikker worden, dus een slijmoplosser en lichte arbeid zijn dan het beste.

Wel heel spijtig voor je, en Billy, dat hij waarschijnlijk COPD heeft. Mijn paard heeft het dus ook en je blijft toch altijd dat tikje extra bezorgd, het weerbericht goed in de gaten houden, op koude natte dagen een regendeken omdat ik zijn longen niet extra wil belasten (verkoudheid...). Als het lukt zal ik de dikke klieren van mijn paard eens op de foto zetten, kan je vergelijken...

Wel fijn dat je een oplossing voor de stal hebt gevonden!

Het is maar een gok, maar het klinkt alsof hij eerder reageert op een insect(ensteek)? Een druppel water onverwachts kan hetzelfde gevoel geven als een landend insect (?) en misschien werd hij geprikt terwijl je met het dekje bezig was? Misschien zit ik wel compleet fout hoor, maar er zijn wel meer paarden die compleet door het lint gaan van horzels, dazen etc.