@ Marie-Ella:


Wat is er wezenlijk veranderd in jouw zorg?

-Ben je op een andere vorm van voer overgegaan?
Deze verandering kan bij somminge paarden veel te weeg brengen.

-Heb je de ijzers er misschien nog maar sinds kort vanaf gehaald?
Als hij heel lang op ijzers heeft gestaan dan duurt het wel even voor zijn voeten niet meer zo gevoelig zijn (hoefschoenen zijn dan voor de eerste tijd een uitkomst.

-Staat hij niet te "kort" op zijn voeten?
De gevoeligheid wordt vanzelf minder zodra de voeten weer langer worden.

Als zijn/haar voeten warmer aanvoelen dan normaal dan geeft goed koelen heel veel verlichting van de pijn als een paard bevangen is.
Ik heb in mijn schuilstal geen stenen maar zand liggen en dat heb ik toen helemaal zeik-nat gemaakt zodat tijdens het eten (4 maal per dag zo een 2 uur) zijn voeten gekoeld werden door het natte zand. En voor en na het wandelen koelde ik zijn voeten goed af met de tuinslang. Het koelen zorgt voor terugdringen van ontstekingen in de voeten door het bevangen zijn.Mijn veearts vertelde me dat het koelen 80% van de genezing geeft.

Op dit moment loopt mijn paard weer helemaal goed.
Ik vermoed achteraf gezien dat het bij hem ook een combinatie is geweest van een aantal dingen die voor problemen zorgden.


Spierbevangenheid weet ik niet, maar dat mijn paard ook last had van zijn spieren is ook wel zeker. Maar dat ontstond bij hem denk ik ook door krampachtige lopen door de (waarschijnlijk toxische) bevangenheid (op 4 benen!).
Ik heb hem ondanks dat toch in beweging gehouden door hoefschoenen aan te trekken en te wandelen op de weg.
Bij iedere wandeling werd hij na 10 minuten dan ook altijd beter en losser met lopen.
Mijn paard had veel baat bij het smeren van Fluidium op zijn rug voordat ik ging wandelen, dan werden zijn rugspieren lekker warm en ontspannen.


Ik kan me zo voorstellen dat jouw paard snachts wat verstijfd door de kou en minder beweging dan overdag waardoor hij dan wat stijver loopt (minder doorbloeding lijf/voeten).

Dus als jouw paard overdag wel wil lopen ondanks dat het niet van harte gaat, adviseer ik je om hem/haar toch geregeld wandel beweging te geven. Want stilstand brengt over het algemeen geen verbetering, zowel bij bevangenheid als bij spierproblemen.

Als je het helemaal niet vertrouwd is het misschien een optie om bloed te laten prikken door je veearts, vaak kom je dan door de bloed/leverwaarden wat meer te weten dan je vanaf de buitenkant kunt zien.

Succes

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

Mijn ervaring is dat het wel of niet met een bit rijden vaak niet eens de issue is...

Uiteraard bepaald de optoming vaak het wel mee in het comfort voor het paard maar ik ben zelf overtuigd dat de onbalans van een ruiter het meest vervelend is voor een paard.
Een ruiter die, bijvoorbeeld zonder bit rijd, maar niet in balans is, kan toch zo oncomfortabel zijn voor een paard dat het pijn op levert.

Hoeveel mensen kunnen bijvoorbeeld tijdens het lichtrijden i.p.v. sta-zit-sta-zit, ook het ritme zit-sta-sta-zit soepel uitvoeren?
Negen van de tien mensen waar ik het aan vraag bakken er niets van en rollen bijna uit het zadel of stuiteren rond op de rug van hun paard als een beginneling...

Als je balans dus niet 100% is, met bit of zonder bit,
je stoort het paard in zijn bewegingen waardoor legio problemen (kunnen) ontstaan of aangewezen worden.

En die oorzaak ligt dan voor het gemak bijna altijd bij het paard of de optoming en vreemd genoeg dus bijna nooit bij de ruiter...

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

@ Coralie:


Dus je bedoelt te zeggen dat als je dan zonder bit rijdt je belabberde zit dan minder erg is? Omdat je dan niet in zijn mond aan het harken bent?
Ik ben van mening dat het gesjor en getrek aan een paarden hoofd waar geen bit in hangt net zo veel dieren mishandeling is hoor
Ik denk dat met bit of zonder bit niet zo veel uitmaakt, het is de ruiter hand die de pijn veroorzaakt niet per definitie het bit.
Maar goed dat is mijn mening


Ik ben nieuwsgierig, maak mij wijzer want hier weet jij meer dan ik...
Ik zelf merk niet zo veel van verbetering van mijn houding als ik zonder bit rijd of met,
Ik werk aan mijn houding/balans met mijn evenwicht en oefeningen, niet met mijn handen...

Maar weinig ruiters zoeken de oorzaak bij zich zelf en schuiven het op de "middelen", terwijl de ruiter diegene is die de middelen bediend.
Als je maar ver genoeg terug gaat dan gaat je ook beseffen dat een paard niet bedoelt is om op te gaan zitten en dat zelfs dat "mishandeling" is....

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

Nee, maar daar wordt zo hier en daar nog wel eens anders over gedacht en met een hele stellige overtuiging...



Angst is een slechte raadgever, en als je daarbij dan ook nog het idee hebt dat je een prima zit hebt dan kom je er bekaaid af denk ik

Beter is om zo te rijden als dat jij je veilig voelt en prettig vind, paardrijden leer je niet in 1 mensenleven dus blijf leren en heb respect voor zoals een andere manier.
Kun je dat niet,.. dan moet je de rest van je leven maar gaan spenderen met redden van al die paarden met te veel ijzer aan het lijf maar wees gewaarschuwd: je zal daar zo druk mee zijn dat je je eigen dieren vergeet

Verbeter de (paarden) wereld, maar begin bij je zelf

Confucius zei het met andere woorden:

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

@ marie-ella:

Toxisch bevangen wil zeggen dat het paard bevangen is geraakt door toxische stoffen in het lichaam. Toxines = gifstoffen.
Gifstoffen op dat moment kunnen zijn: te veel voer, te veel fructaan in het ruwvoer, een hoefzweer die maar niet weg gaat enz.
Zelfs door een zware koliek aanval kan een paard bevangen raken hoe dat precies werkt weet ik niet maar het gebeurt...

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

Ik vraag me af WIE er nou op zijn teentjes getrapt is hier....?
(Ik hoop overigens voor je paard dat je beter rijd dan dat je leest...)

Dus probeer eerst eens een bericht van iemand "begrijpend te lezen" net zo makkelijk als het rijden zonder bit..


Best Monique, mijn eerste rijervaring was zonder bit en zonder zadel en dat was in 1975 dus waarom duurde het bij jou nog 27 jaar om dat te leren?
Gezien je antwoorden denk ik dat je jezelf eens moet afvragen waarom jij jezelf klaarblijkelijk zo geweldig vind omdat je zonder bit rijd...
Waarschijnlijk omdat je 'BANG' bent om voor dierenbeul uitgemaakt te worden?
Ik respecteer een ieder die het doet op zijn "eigenwijze" en verwacht dan ook dat een ander mij respecteert.
Alleen diegene die niet zeker genoeg is van zichzelf verwijt een ander, omdat dan de aandacht verlegd wordt van zichzelf.

Ik vergelijk mezelf nooit met anderen (zeker niet met jou) maar ik zeg je dat ik niet in mijn zadel zit te bibberen omdat het paard een in bit heeft of niet...

Mocht je nog denkstof willen dan heb ik wat voor je:
Wat is naar jouw mening de reden van een mens om op een paard te klimmen?
Ben erg benieuwd naar je antwoord!

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

@ coralie:

Ik heb de paarden die ik ingereden heb altijd zonder bit beleerd.
De reden waarom ik soms met en soms zonder bit rijd is vrij simpel: ik ben een wedstrijd ruiter en bij het knhs zijn ze nou eenmaal heel conservatief en zien ze liever dat je met een bit rijd.
Ik leer mijn paarden dus beide en ondervind daar profijt van omdat ze dan dus niet overstuur raken als er ineens een stuk ijzer in gehangen wordt multitasking dus.
Voor mij wel een extra uitdaging om voor de jury het beeld te geven van een normale aanleuning aan het bit want die is er eigenlijk niet .
Tot nu toe geen probleem dus, maar zodra ik in de Z2 kom zal het erop aan komen dat ik niet meer promoveer omdat ik het vertik om er een stang & trens in te hangen.
Een stang & trens vindt ik zo een vreselijke ijzerwinkel in zo een mond dat ik dan kies voor het paard ipv de winstpunten.

@ Nils:
Je schreef:

Ik vertrouw erop dat iedereen zijn eigen verantwoording neemt, van je mede weg gebruikers mag je er ook vanuit gaan dat iemand zijn rijbewijs heeft maar daar heb ik af en toe ook zwaar mijn bedenkingen over maar ik leef nog steeds...


Bijzonder weinig, ik zie vaak hooggeschoolde ruiters/amazones waarbij ik me afvraag of ze überhaupt wel weten waar ze mee bezig zijn en of ze enig idee hebben wat ze een paard aandoen.
Daarin tegen zie ik ook geregeld ruiters die rijden "met gevoel" en dat lees ik meestal af aan het paard niet aan de ruiter zelf.

Jammer genoeg geld bovenstaand ook voor ruiters die zonder bit rijden, het is geen van beide namelijk zaligmakend denk ik.
En een ieder maar een etiketje op plakken gaat er bij mij gewoon weg niet in, ik probeer het van 2 kanten te zien.(misschien eet ik wel van 2 walletjes: MET bit EN ZONDER bit)

@ Trudy:

Je slaat de spijker op zijn kop!!!

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

@ peet:

Nou blijkbaar ben ik dan idd niet helemaal op de hoogte van de reglementen (ben dus minder een wedstrijd ruiter als ik dacht ) , en als ik jouw bericht zo lees kan ik dus rustig door gaan met wedstrijden rijden tot het Z2 of zelfs verder.
Toch fijn te lezen dat het knhs steeds minder conservatief aan het worden is.

@ christel: laat ik nou net niet die ruiter zijn die het prefereert om zijn hele gewicht aan de teugels te hangen. Ik rijd op mijn benen en gelukkig niet op mijn handen, ik heb nog steeds meer kracht in mijn benen dan in mijn handen...

De discussie zal wel altijd blijven bestaan over het wel of niet bitloos rijden net als het geloven in god ben ik bang...

Zolang ik het gevoel heb dat mijn paard zich prettig voelt zoals ik hem rijd moet er wel iemand komen met erg veel overtuiging dat ik het volledig fout doe.
Ik geloof tenslotte al 43 jaar niet in god, en ik ga ook niet naar de kerk omdat de meerderheid dat wel doet. Noem het eigenwijs maar what you see is what you get...
A journey of a thousand miles, begins with a
single step...

Is het trouwens ook niet zo dat een paard met artrose meer last heeft als het koud is?
Dan zou je dus verschil moeten merken tijdens de zomer en de winter...

@ Marie-Ella:
Ik heb zelf verder geen ervaring in bijvoorbeeld een totale scan met een infrarood camera , maar wellicht een optie om in gedachte te houden als je er niet meer uitkomt?

(misschien zijn er lezers die hier wel ervaring mee hebben?)

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

@ Marie-Ella:


Niet vreemd hoor, ik zelf heb die gedachtes ook meerdere malen gehad toen de problemen bij mijn paard speelden.
Bij de uitleg in dit forum over hoefbevangenheid kun je een stukje lezen over wat de "veranderingen" in het menu kunnen veroorzaken klonk toen voor mij net zo logisch...

A journey of a thousand miles, begins with a
single step...

Door het zout van het zweten trekt de vacht juist vocht aan waardoor het lijkt dat hij niet drogen wil.
Zeker nu de paarden een dikkere vacht krijgen/hebben hoopt het zout zich op in de vacht vaak helpt het dan al als je hem afsponst na het rijden zodat ie het zout op zijn vacht kwijt raakt.
Gewoon sponsen (dan blijft zijn ondervacht gewoon droog)met wat lauw water en dan het zweet mes erover, gegarandeerd dat je paard wel weer droog wordt .

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

ja maar je je kunt natuurlijk wel een vochtige spons over een paard halen zonder het dier helemaal doornat te maken. Ik bedoel dan ook het oppervlakkige zweet weg vegen met een spons en daarna een zweetmes gebruiken.
Als je een zweetmes gebruikt met rubber dan haal je ook nog eens extra vuil en zweet weg.

A journey of a thousand miles, begins with a single step...

De spanning waar je het over hebt klinkt ook mij niet vreemd in de oren. Ik zag bij mijn paard denk ik het zelfde.


Ik geloof ook zeker dat het tijd nodig heeft, als ik reken hoelang het in feite bij mijn paard heeft geduurd kan ik zeker wel spreken van 2 tot 3 maanden...


Je moet maar zo denken; zolang hij niet verslechterd is het de moeite waard om het aan te zien,en kost het "herstel" gewoon tijd. Maar omdat je er iedere dag met je neus opgedrukt wordt is dat soms moeilijk en ga je twijfelen.
Kijk naar de verbeteringen dat helpt om die tijd door te komen .

A journey of a thousand miles, begins with a single step...