Katrien Imbrechts schreef op maandag 5 december 2011, 15:58:


Hier nog zo iemand met van die dromen ... Ooit hé ...

Soms denk ik ook dat dat voor ons niet weggelegd is, maar stapje voor stapje kom ik er misschien wel. Dit jaar al enkele daguitstapjes gemaakt, samen met manlief. Zelfs helemaal naar Vlaams Brabant , en meegedaan aan een tocht van de Laakdalse menners die hier in de buurt was. En aan de paardenzoektocht van de Poedertoren.
We moeten nog veel leren, maar het vertrouwen groeit.
Dus ooit hé ...

En je moet ook kunnen blijven dromen, niet?
Als 5 jarige wilde ik een paard, op mijn 30ste had ik er eentje. Toen begon ik te dromen van een buitenrit op mijn eigen paard. Op mijn 32ste kwam het er van. Toen begon ik te dromen van samen met mijn echtgenoot te kunnen rijden. Op mijn 34ste kwam het er van. Ergens tussenin begon ik te dromen van alleen een toerke te doen. Op mijn 35ste kwam het ervan. Dit jaar ben ik te paard helemaal in mijn uppie naar mijn man zijn werk gereden, zo'n 35km, op plaatsen waar ik nog nooit eerder was geweest. Ik dagdroom hier soms nog van...
Dus wie weet doe ik ook wel eens een Trek of Trec...

Alles begint begint met een droom...
Lena

Wij zijn met ons gat in de boter gevallen.

Mijn vader zorgt voor de paarden. Aangezien hij ook overtuigd is van NH principes, werkt dat perfect. Het allereerste jaar heeft hij blijkbaar wel wakker gelegen (eerste strenge winter in jaren) en ging om 5u 's morgens al naar de wei om toch maar te controleren. ALLES moesten we tot in de details uitschrijven... maar met een scenario van -17 hadden we geen rekening gehouden. Hij heeft dan maar op eigen initiatief een eigen bietenpulpschema opgesteld: voor elke 5 graden dat het vroor een extra portie. Ik moet zeggen: op 15 dagen dikt dat serieus aan... .
Touwens: onze hond wordt daar ook altijd een stuk dikker...

Nu zou hij beledigd zijn als we het iemand anders moesten vragen.
Voor dit jaar heeft een goede vriendin die "onze" ideeën respecteert al gezegd om wat te langeteugelen als haar toestand het toelaat (we zijn samen op cursus geweest). Dus ook in haar handen kan ik mijn viervoetertjes met een gerust gemoed overlaten. Verder hebben we nog een koppel die dat wel zouden willen doen (wij zorgden ook al voor hun paarden), maar dan gaan onze paarden toch wel heel wat wortelen krijgen, denk ik. Want het is toch wel zielig dat die van ons op een rantsoen van hooi (en evt. pulp) staan. Nu ja, toen wij voor de hunne zorgden, kwamen die ook véél meer buiten dan normaal...

Dus wij hebben hier wel wat back-up en daar ben ik zéér dankbaar voor. De winter wordt dankzij hen een stuk korter en beter te verdragen...

Alles begint met een droom...
Lena

Hallo,

Het valt me op dat als ik in vrijheid dingen doe met één van de paarden, dat hij zijn oren heel vaak plat legt alsof hij echt boos is. Nochtans is hij voor zulke dingen echt wel enthousiast en ondernemend. Hij heeft het heel fel als ik actieve dingen met hem doe, zoals mee rennen met mij.
Als ik filmpjes op youtube bekijk, zie ik vaak hetzelfde.
Ik denk als je dat beeld zou fotograferen en tonen buiten de context, dat iedereen dit een aggressieve aanblik zou vinden. Zeker in het begin heb ik vaak gedacht dat het hem niet zinde, en schrok in van die aanblik, maar hij bedoelt het niet zo.

Waarom doen ze dit?

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos )

Moniek schreef op dinsdag 13 december 2011, 1:47:


Ja, dat is wel zo, vanaf het moment dat hij weer voor me staat staan die oren weer netjes rechtop.

Martina schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:07:


ja, dat is het moment om actie te vragen.


Daar moet ik eens op letten

Spirithorses schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:42:


Hier hetzelfde, en de ouwe rotten leren de nieuwelingen dat er niks aan de hand is... Frodo vond het laatst toch wel boeiend hoe een hond een doodgeschoten konijn (of haas) naar zijn baas apporteerde. Je zag hem aan Nexor en Pav vragen of het geen tijd was om te gaan lopen, maar die hadden nog wat grasplukjes gevonden en negeerden hem compleet, waardoor hij ook maar bleef staan...


Mooi is dat! Als wij vertrekken voor een ritje, wachten ze ook tot we op de baan zijn... Voor ons is dat ook oké.

Soms denk ik dat het handiger is om iemand te vragen die niks van paarden weet. Als je dan begint over de gevaren van hoefbevangenheid of weet ik veel, dan denk ik niet dat ze zo snel op eigen houtje gaan "doen wat het beste is".

Ik heb ook al enkele keren op paarden van kennissen gepast, en ondanks dat ik het niet eens ben met een aantal dingen waarop zij hun paarden verzorgen, doe ik het wel zoals zij vragen. Ik vraag wel altijd of ik ze zo lang mogelijk samen buiten mag laten, en dat mag wel (zij weten hoe ik er over denk). Maar als zij 's nachts hun paarden binnen willen, dan doe ik dit ook, hoewel de buitentijd dan zo lang mogelijk gerekt wordt . En dat weten ze ook, van de buren die zien dat ze veel meer in het weitje staan.