Voor de stal liggen tegels met daarop gedeeltelijk rubbermatten omdat mijn dames daar graag gaan liggen. Het pad rond het weiland heb ik gedeeltelijk verhard met kleine steentjes. Ik kan er met al die regen gewoon met een volle kruiwagen met mest over, de ondergrond is heel stevig geworden. Volgend jaar verhard ik ook de rest van het pad met steentjes.

Myriam schreef op zondag 18 december 2011, 11:50:


Ik heb mijn eigen "natuurlijke" stamper. Liltje.

Mijn dames hebben een pad uitgesleten rond het weiland en daar heb ik gewoon de steentjes ingestort, minstens 10 cm dik. Het zijn ronde steentjes, de goedkoopste soort siergrind. De steentjes blijven ook niet in de hoeven zitten, ze vallen er bij een volgende stap gewoon weer uit.

Monique

joop schreef op dinsdag 20 december 2011, 10:29:


Dit had ik ook in gedachten toen we Kim kregen. Achter een draadje zodat beide rustig konden wennen.

Toen de formaliteiten afgehandeld waren en we bij de dames gingen kijken, was Kim tot onze stomme verbazing verdwenen. Ze stond gezellig dicht naast Lily op het weiland te grazen.

De dames vonden het draadje schijnbaar overbodig. Zo probleemloos kan het ook gaan.

Monique

Ik las ergens (stom, maar kan het niet terugvinden waar) dat iemand zijn blubberpaddock met behulp van kalk verstevigd heeft: kalk vermengen met het natte zand in de paddock, aantrillen en klaar. Verschillende stoffen (vraag me niet welke.... Frans?????) gaan een verbinding met elkaar aan, er wordt warmte geproduceerd waardoor de paddock in de winter niet bevriest maar toch stevig blijft en daardoor ook niet blubberig wordt.

Het berichtje was erg onhandig met weinig kennis van zaken geschreven, ik geef het hier nog onhandiger met nog minder kennis van zaken weer, sorry, ben helemaal niet thuis in dit soort dingen.

Het klinkt te eenvoudig om waar te zijn, ik vraag me echter af wat doen die verbindingen die gevormd worden met paardehoeven, wat als er wat van de zand met kalk gegeten wordt? De persoon in kwestie was er zeer tevreden over, had nooit meer blubber en schijnbaar ook geen problemen met de hoeven van zijn paarden.

Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen?

Monique

Maru schreef op donderdag 22 december 2011, 12:21:


Ik ben ook op zoek naar een oplossing voor onze paddock/rijbak. Dit vond ik ook nog:

http://kokovezels.nl/kokosvezels.html

Mijn dames eten alles, vooral Lily, dit wordt gegarandeerd ook geprobeerd. Niets voor ons, denk ik.

Monique

Ik laat elk jaar mijn visite in de steek om bij mijn dames te zijn. Het is welliswaar maar enkele meters, want ze staan achter mijn huis, maar hier wordt behoorlijk stevig geknald. Hopelijk zijn ze net zo rustig als vorig jaar.

Monique

Suzanne Graauw schreef op woensdag 28 december 2011, 21:26:


Maar wel met sporen.

Koen Theys schreef op woensdag 28 december 2011, 22:36:


Gewoon terugtellen Koen.
Gefeliciteerd!

Frans Veldman schreef op donderdag 29 december 2011, 19:31:


Vanmorgen hebben Klaas en ik boodschappen gedaan in Papenburg: mensen renden door elkaar alsof er morgen niets meer te krijgen viel. De deur van de Aldi was op slot, er mochten pas weer mensen in als een aantal naar buiten gegaan waren.

Een meute was bij een tafel aan het graaien alsof hun leven ervan af hing. Ik kreeg spontaan beelden van een hulporganisatie die voedsel uitdeelde in een rampgebied.

En waar ging het om: vuurwerk. Hier in Duitsland mag vandaag al vuurwerk verkocht worden. Nauwelijks buiten aangekomen moest er ook al wat afgestoken worden.

Martina schreef op vrijdag 30 december 2011, 10:39:


Het knalt hier gestaag door, de carbidbussen zijn ook te horen. Onze straat heeft zelfs een carbid vereniging. Enkele keren per jaar gaan ze door de straten in hun verenigingstenu met hun carbidkanon op wielen en proberen drankjes los te weken bij elk huis. Laat in de middag zie je ze wat slingerend weer huiswaarts gaan, hun hoedjes scheef op hun hoofden. Erg hilarisch om te zien.

Mijn dames staan momenteel in het zonnetje te slapen, het was afgelopen nacht noodweer, windstoten, enorme regenbuien. Echt bizar dat het nu bijna windstil is en de zon schijnt. Onze rijbak was al weer zo mooi droog, nu alleen nog betreden met zwemring en snorkel. Mijn dames kijken al niet meer op van de knallen, zo wennen ze er langzaam aan en hopelijk zijn ze met oud en nieuw net zo rustig als vorig jaar.

Monique

Nils Vellinga schreef op zaterdag 31 december 2011, 0:16:


Nils, zij geeft die signalen met haar sporen.
Voor het paard verandert er dan niet veel.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 31 december 2011, 11:34:


Als dat te simpel is, waarom draagt ze dan eigenlijk sporen? Als ze zonder zou kunnen, dan zou ze het toch zeker doen, ter verheerlijking van haar eigen kunnen.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 31 december 2011, 12:54:


Kun je als mens met een ijzeren onderdeel heel zachte signalen geven? Waarom zou je dat met een ijzeren onderdeel willen doen? Dat nodigt toch uit om er misbruik van te maken als je een rotdag hebt gehad op je werk, ruzie met je man/vrouw en dan doet je paard ook nog niet dat wat je wilt? Wie heeft zijn emoties zo onder controle dat je je er niet door laat leiden? Je zou dan niet eens moeten gaan rijden, maar goed.

Nils, natuurlijk laat ze nu geen misbruik zien. Dat heeft al wel plaatsgevonden tijdens trainingen thuis.

Ik heb maar een keer iemand zien rijden tijdens een reining die haar paard werkelijk helemaal zonder hulpmiddelen reed - een kind. En haar pony werkte enthousiast mee, geen tot machine gereduceerd sportattribuut.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 31 december 2011, 13:25:

Waarom zou je ijzer gebruiken als het ook met een veertje zou kunnen?

Christel Provaas schreef op zaterdag 31 december 2011, 14:51:


Nee, gelukkkig niet.

Maar helaas genoeg trainingen gezien van mensen die zo ontzettend paardvriendelijk zouden zijn.