Nils Vellinga schreef op zondag 18 december 2011, 13:28:


De nieuwe roosters, die ik bij de hooibak heb liggen, zijn niet opgevuld. Ik was benieuwd of de pony's er wel op zouden willen staan - doordat ze al lange tijd geen droge voeten hebben gehad, dacht ik dat de randjes van die roosters misschien pijnlijk zouden zijn voor hun zachte stralen. Maar ze lijken er geen last van te hebben. Thyler stond er al triomfantelijk bovenop toen we ze nog aan het bevestigen waren (het had niet veel gescheeld of mijn vader had een paar vingertopjes gemist...). Dibble is nogal een muts met dingen die anders dan anders zijn, maar na haar eerste reactie ( ) en onder luid gesnuif stapte ook zij erop. Vanochtend stond ze ook op die roosters te slapen.

http://billingsgazette.com/news/local/great-great-grandmother-rides-again-thanks-to-hospice-program/article_260d24e8-9aa7-54d9-9370-96fd68e8d828.html?mode=story

En de video:

http://billingsgazette.com/news/local/great-great-grandmother-rides-again-thanks-to-hospice-program/article_260d24e8-9aa7-54d9-9370-96fd68e8d828.html?mode=video

Hihi, denk dat het luchtbed nu wel lek is...

Op de voerplaats blijken de rubber roosters zonder speciale opvulling/ondergrond niet handig. De voerplaats ligt wat lager dan de grond er omheen, en met de extreme hoeveelheid regen van de laatste weken is de ondergrond nu ongeveer vloeibaar geworden. Door het gewicht van de paarden komt er dus steeds weer drab op de roosters te liggen, en ook het water en de drab van de grond er omheen komt nu op de roosters te liggen. Het zal ook schelen dat er op die plaats nog geen gras groeide in de roosters, anders hadden de wortels de boel waarschijnlijk nog redelijk bij elkaar gehouden (op andere plaatsen, waar wel gras groeit, houden de roosters zich prima).

Met het pad ben ik nog wel erg blij, want anders was er nu helemaal geen doorkomen aan geweest om met de kruiwagen de track rond te lopen . Bij belasting komt er op het pad ook wel wat prut naar boven op plekken waar geen gras groeit, maar de wei staat nu dan ook voor een groot deel blank...

Komend jaar wilde ik sowieso een stuk van de wei laten verharden en waarschijnlijk ook aangrenzend een rol-/ligplaats van zand + roosters maken. Dat stuk zal wat breder worden, en daar zal dus wel een goede ondergrond van puin o.i.d. moeten komen, die afloopt in de richting van de sloot. Volgend jaar zal de voerplaats dus naar dat deel van de wei verhuizen. De roosters van de huidige voerplaats kunnen dan dus mooi gebruikt worden voor de ligplaats van zand.

Weet iemand of het engiszins betaalbaar is om een relatief klein deel van een perceel te draineren?

Ik las er deze week ook iets over, maar dat ging meer over tuingrond.

Heb na jouw berichtje even op internet gezocht en kwam dit document tegen:
http://www.lime.org/documents/publications/free_downloads/fact-mud.pdf

De tekst onder het kopje 'Care recommended' doet vermoeden dat het niet bepaald gezond is, maar misschien dat dit alleen betrekking heeft op de losse kalk, en niet meer geldt als het eenmaal is aangebracht?

Ik ga nog even verder zoeken. Bedankt voor de tip!

Ik zal deze oudejaarsavond ook in de blubber doorbrengen. De pony's staan voor het eerst niet op stal, dus ik heb geen idee hoe ze zullen reageren. Hoop dat een flinke portie hooi voldoende zal afleiden, maar ze staan net buiten het dorp en zullen dus flink wat herrie en spektakel te verduren krijgen.

Het enige voordeel is dat de wei er na alle regen toch al niet meer uitziet, dus een rondje meer of minder in galop door de wei zal niet veel meer uitmaken

Hier is het gelukkig ook goed gegaan. Twee van de paarden hebben even gedraafd, maar dat was alles. Mijn pony's vonden het wel erg spannend, maar konden dat kanaliseren door extra driftig het hooi uit de netten te trekken

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 januari 2012, 14:29:


Waarschijnlijk bedoelde ze 'flooding' ( http://en.wikipedia.org/wiki/Flooding_(psychology) )

Ik zou bij het leggen van tegels gewoon eerst een laag puin gebruiken en dan zand en tegels. Dan heb je wel even wat meer werk en kosten, maar dan weet je tenminste zeker dat alles jaren goed blijft liggen.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 19 januari 2012, 7:43:


knip


Ik ben ook erg benieuwd hoe je dit in de praktijk kunt toepassen. Mijn pony is echt panisch als ze het idee krijgt dat er iets wordt afgedwongen. Als toch wordt doorgezet gaat ze steigeren. Verdoven voor de tandarts ging de laatste keer niet (zelfs in de box waarin ze toen nog stond kon de veearts haar niet benaderen) en pramen ging alleen als ik dat ding vastmaakte. Maar ook met de praam kwam ze nog omhoog, en ze was nog zo gespannen dat er geen ader te voelen was in haar hals, waardoor ze nog steeds niet verdoofd kon worden. Er zat waarschijnlijk al zoveel adrenaline in haar lijf dat eventuele endorfinen daar niet tegenop konden. De tandarts raadde aan om Domosedan (in gelvorm) te proberen. Dat schijnt beter te werken dan Tranquigel, al zou het van paard tot paard verschillen hoe ze daarop reageren. Ik heb het nog niet geprobeerd.

Ik weet niet goed wat ik van pramen moet vinden. Soms denk ik dat het voor m'n pony het minst stressvol zou zijn als ik zelf zou oefenen met een praam en die dan zou kunnen gebruiken voordat de dierenarts bij haar in de buurt is. Op die manier zou ik niet afhankelijk zijn van het geduld of de aanpak van de veearts, en voorkomen dat m'n pony zo gestrest raakt. Maar ja, is het wel fair om zoiets te oefenen? Het blijft natuurlijk een pijnlijk iets (al hoef je bij het oefenen de praam niet vast te draaien). Al heb ik het idee dat een bepaalde mate van pijn voor mijn pony beter te verdragen zou zijn dan al die stress (plus dat de stress vaak voor niets is, omdat ze nog steeds niet behandeld kan worden).

Ontwormen liet ze eerst ook niet toe (was daarvoor gewaarschuwd door de vorige eigenaar), maar door te oefenen met een lege spuit en de clicker pakt ze nu gewoon zelf de wormenspuit in haar mond terwijl ze los in de wei staat. Ze vindt de pasta natuurlijk wel vies, maar doordat ze gelijk wat lekkers krijgt en we daarna weer tig keer oefenen met een lege spuit, neemt ze de incidentele vieze op de koop toe. Het is dus niet zozeer het daadwerkelijke ontwormen (en injecteren) waarop ze zo heftig reageert, maar de manier waarop het gedaan wordt. Bij de meeste dingen kan je dat zelf in de hand houden en oefenen, maar bij medische handelingen ben je toch voor een groot deel overgeleverd aan de dierenarts.

Ik blijf het dus lastig vinden. Ben daarom heel erg benieuwd naar de lezing van Conrad tijdens het Boostcamp van Inge Teblick. De titel is "Clickeren werkt als training prima, maar niet bij de dierenarts. Of toch?".

Sandra van Bommel schreef op donderdag 19 januari 2012, 11:45:


Tja, toch heb ik het idee dat het niet zozeer de handelingen van de dierenarts zijn, maar meer puur de aanwezigheid van de dierenarts. De handelingen kan ik oefenen wat ik wil (heb vaak genoeg injecties e.d. gesimuleerd met haar), maar zodra een ander het wil doen, wordt het echt een andere pony. Ze gaat dan echt in de paniekmodus, nog voordat ze daadwerkelijk is aangeraakt.

Dibble is dus vooral heel argwanend naar anderen. Ik probeer wel te oefenen met 'vreemden', maar dan moet je diegenen eigenlijk precies instructies kunnen geven voor wat ze wanneer moeten doen. Denk niet dat veel veeartsen daarvoor openstaan (ook als je voor de extra tijd zou betalen) . Al lijken we er nu wel een gevonden te hebben die snapt dat meer druk bij haar averechts werkt en alleen maar meer tijd kost.

Ze heeft ooit een keer koliek gehad (dat was volgens mij de eerste keer dat ik merkte dat ze zo heftig reageerde, terwijl de veearts toen alleen nog maar haar slijmvliezen wilde bekijken), en die dierenarts zei toen dat het inbrengen van een sonde veel te gevaarlijk zou zijn bij haar (was toen gelukkig ook niet nodig). Dat vind ik toch wel een heel eng idee, dus ik hoop dat we het wel kunnen verbeteren.

Ben wel heel blij dat haar zoon (hier geboren) heel anders is. Die kunnen ze gelukkig gewoon los enten .

En voor het geval een praam ooit nodig is, dan is oefenen voor mij toch echt wel nodig! Met mijn oog-handcoördinatie had ik vaker mijn eigen pols of hand te pakken dan de bovenlip van m'n pony...

joop schreef op donderdag 19 januari 2012, 10:50:


Fijn om te lezen dat je daar goede ervaringen mee hebt.

joop schreef op donderdag 19 januari 2012, 10:55:


Hihi, zou ook best balen als de conclusie van de lezing zou zijn dat je niets hebt aan clickertraining, en maar gewoon de kop van je paard stevig moet vasthouden

Je kunt voor vrij weinig geld een touwhalster op maat laten knopen (of zelf maken). Ik heb geen trekpaard, maar wel een ponyformaat koubloed met 'lastige' maten (smalle neus en grove kaak). Standaardhalsters passen meestal niet goed, en dan is het erg fijn als je gewoon de maten kunt nemen en een halster op maat kunt laten maken.

Even via Google zoeken op 'touwhalsters' en je ziet gelijk een hoop aanbieders.

Bij http://equiplay.eu/-c-32.html maken ze sowieso halsters in maat XXFull voor trekpaarden.

e m kraak schreef op donderdag 26 januari 2012, 22:53:



Ik zou ook wel heel graag een voorbeeld willen zien als dat kan. Die handeling zou prima (en zonder schuldgevoel ) te oefenen moeten zijn!