Sandra van Bommel schreef :

Hoi Sandra, effe wat anders; ligt er al sneeuw bij jullie?

Eva Saegerman schreef :
Juul (Juuleke, die

Wij zetten er hier echt altijd eerst een draad tussen (of 2). Dat laten we een aantal dagen duren, hooibakken steeds dichter naar elkaar toe aan weerszijden van de draad en pas als we zien dat de paarden niet meer op elkaar reageren gaat het draadje er overdag tussenuit, als wij erbij zijn. Zijn we er niet bij dan wordt het weer opgesplitst. Er zijn hier ook een paar jagers (oa Spirit en die weet dan ook van geen ophouden). Dat moet ik niet hebben. Geeft stress, spierpijn, koude, en meer kans op hoefzweer (nieuw paard moet voldoende kunnen eten) etc. Beter wat langzamer maar goed en rustig dan snel met blessures.

Sommigen gaan heel snel (dagen), sommigen hebben langere tijd (weken) nodig, ik doe dat op gevoel en mijn gevoel heeft me nog nooit bedrogen hiermee. Ik wacht op Het Juiste Moment, net zoals nu we van 3 groepen één hebben gemaakt, daar zijn we in oktober mee begonnen en nu net voordat het slechte weer begon hadden we ze allemaal dag en nacht samen in de paddock (16 paarden). Geen stress gezien, wel twee gescheurde regendekens (naja, als dat alles is....). Op dit moment zijn er 9 voerbakken voor 16 paarden dus alle paarden eten twee aan twee, behalve Amber, die wil niemand naast zich. De hele groep heeft zich inmiddels vermengd, p[rachtoig om de nieuwe vriendschappen te zien ontstaan.

Wat hooi betreft zitten we nu op zo'n 15 á 20 kilo per paard, per etmaal. Juul zal wel veel meer nodig hebben. > Ik zou 'd'r wel een wormkuur inkiepen als ik jou was (hij is jong en nieuw en je kun anderen nou eenmaal niet vertrouwen). Ik dacht ook een 'ruggetje' te zien op sommige foto's.

Christel Provaas schreef op maandag 19 december 2011, 21:23:


Stress geeft verminderde afweer en door opjagen (= teveel bewegen) voor met name paarden die vanuit de stal bij ons komen zien we haast bij elk nieuw paard een hoefzweer onstaan op onze geweldig fijne ondergrond. Heeft dus weinig met koud te maken, misschien kwam het verkeerd over dan.


Maar door te weinig hooi kunnen eten (opjagen) valt een paard wel af en die reserve hebben ze eigenlijk nodig om zich te kunnen handhaven en op gewicht te blijven. Maar dat hoef ik jou niet te vertellen .

Ik wil het niet meer, zo'n paard gelijk de groep in, wel eventueel de eerste dag gelijk met één ander rustig paard. Eerst laten acclimatiseren. Wij krijgen veel stalpaarden hier, de afgelopen week weer 2. En ontwormen tegen bloedworm, doe ik ook standaard nu voordat ze de groep ingaan. Het worden er steeds meer dus we moeten groter gaan denken, er spelen steeds meer belangen mee, gezondheid, eigenaren etc.

Eva Saegerman schreef op maandag 19 december 2011, 21:24:


Annelies (Liesl) van hier op het forum heeft ene prachtig voersysteem bedacht voor haar Shet. Die kan niet mee-eten met de groten dus zich niet overeten. Als het je interesseert wil ik het wel uitleggen, Juul heeft veel meer hooi nodig dan Beereke. Ik weet van Nils dat Woody het dubbele van Olly eet.

Spirithorses schreef :> Stress geeft verminderde afweer en door opjagen (= teveel bewegen) voor
@Christel: en spierpijn van het overmatig bewegen, rennen, korte bochten als ze opgejaagd worden. Dat wil je toch niet voor zo'n dier als je een nieuw paard in je groep hebt? Staat-ie na enkele dagen stokstijf of met een poot in de lucht, weet ik hoe laat het is. Tuurlijk, het gata altijd weer over, maar waarom zou je risico's nemen?

joop schreef :


Juul is pas anderhalf. En ook al is het een hengst, dat hengstengedrag is er nog lang niet. Op dit moment is hij vooral veulen dat rust en stabiliteit nodig heeft....

Martina schreef :


Je kunt het redelijk voorspellen. Als er geen dominante ruinen in het spel gaat en de hele boel is jong en speels zijn er eigenlijk zelden problemen, tenzij eentje de baas wil spelen. Onze bonte merrie Fries Bleike is ook nieuw (van Claudia) en zij kon gelijk die eerste dag in haar groep, dat was gelijk ouwe jongens krentenbrood. Kende de taal van de groep, deed mee, paste zich aan dus no problem.

Veel hangt er ook vanaf hoe zo nieuw paard zichzelf introduceert. Gelijk erop af of de kat uit de boom kijken. Kat uit de boom kijken en af en toe even een waarschuwingsvoetje achter optillen is het beste. Dan weet de rest dat ze niet te opdringerig moeten zijn.

In Juul's geval is Juul gewoon een grote goedzak die met zich laat sollen....

Myriam schreef :


Er schijnt hier in omstreken een of andere Oostblokbende te zijn die allerhande aanhangers steelt. Ik hoor niks anders. Wij zijn een paar jaar geleden een gloednieuwe dubbelasser kwijtgeraakt. De jerrycans hadden ze er netjes naast gezet en zelfs het nummerbord hadden ze eraf geschroefd en erbij gelegd. Las op FB dat er vorige week ergens iemand een heel bijzondere slede-hondenaanhanger is kwijtgeraakt. D's toch ook ene heel herkenbaar ding. Politie zegt dat ze gelijk de grens over gaan.

mirel schreef op dinsdag 27 december 2011, 8:57:


Het is heel reëel om ervanuit te gaan dat ze geen 3000,- kan krijgen voor een niet-werkpaard met een blijvende aandoening. Ondanks het feit dat ik gestopt ben met de TweedeKans Paarden bemiddeling krijg ik hier nog wekelijks gratis en wel veel gezondere paarden aangeboden. De paardenmarkt is volledig ingestort.

joop schreef :



Van mij krijg je een vind-ik-leuk voor deze twee opmerkingen. Vooral die laatste kom ik zoooo vaak tegen....

Sandra van Bommel schreef :


Eens! Want van die paarden die ik wekelijks aangeboden krijg zitten er altijd weer bij met artrose. Het wordt zo te lezen inmiddels heel normaal gevonden dat een 11 jarige artrose aan de benen heeft. Tja, 'niet meer geschikt voor de sport' , zeggen ze dan. En: "mijn paard verdient het beste, de dierenarts raadt me aan om hem op de wei te gooien en ik zou hem jullie graag willen schenken. Intensief rijden gaat niet meer maar recreatief en rustigaan kan hij nog wel en aantal jaren mee". (En dan kan zij een andere kopen).

Na dit jaren aangehoord te hebben kan ik hier nul komma nul begrip meer voor opbrengen!


Dagelijks, echt waar, dagelijks....
Gelukkig drie weken geleden weer een paard uit een ellendig stalleven weten te krijgen. Staat nu hier en begint een heel klein beetje Paard te worden en in z'n lijf tot Rust te komen....

Het gekloot met paarden begint me meer en meer tegen te staan en ik reageer er minder en minder genuanceerd op.

DanielleOxbow schreef :


Wat bedoel je met 'wilde paarden'? Die ex gedomesticeerde losgelaten begrazingspaarden hier of de verwilderde in de USA bijvoorbeeld?

Natuurlijk Bekappen is niets anders dan het nabootsen van een stukje natuurlijke slijtage. Dat is een van de eerste zinnen waarmee wij onze bekapcursus openen. Kregen al onze paarden de kans om ca 30 km per dag over alle soorten ondergrond te lopen dan was bekappen helemaal niet nodig. Met name steenachtige- en rotsachtige bodem houdt de hoefgroei in evenwicht (en oa de steunsels kort) . De ondergrond in NL en België (eo) is veel te zacht waardoor de paarden 'in het wild', die wij tegenkomen in de begrazingsgebieden, onvoldoende natuurlijke slijtage hebben omdat de bodem hier over het algemeen veel te zacht is. Deze paarden zijn dus in feite geen afspiegeling van natuurlijk hoefonderhoud. Tenzij je daar wel genoegen mee zou nemen uiteraard.


Ik hoop toch niet dat je denkt dat het frutseltje bewerkt en voorverpakt ruwvoer in verhouding staat met wat konijnen in het wild eten?


Als al die so called dierenliefhebbers nou eens écht en zonder antropomorfisme]">Antropomorfisme">antropodinges emoties naar die diertjes zouden kijken dan zouden er veel minder keusjes ontstaan.
De kneuzen zijn meestal het gevolg van deze zogenaamde dierenliefde.