Christel Provaas schreef op zaterdag 31 december 2011, 13:15:


Nee, het is anders: Ik heb zelf besloten dat ik BD geen zwaar werk meer wilde laten doen omdat ze nou eenmaal niet sterk in rug en bekken is maar ze had geen blessures in die zin dat ze niet meer gereden kon worden.
Ik heb haar nu min of meer permanent uitgeleend aan Evy die de opleiding Rechtrichten met haar doet bij Marijke de Jong en het gaat heel goed met BD.

Ik ben nu enorm opgelucht dat ik Cindy Helms mij de bevestiging gegeven heeft van wat ikzelf al lang voelde. Het is nu helemaal goed zo en BD zal toch altijd gewoon lekker bij me zijn.

Nils Vellinga schreef :

Naja, we weten allemaal wel dat het er in de showring altijd prachtig uitziet. Maar bij de trainingen hebben ze niet voor niks liever geen toeschouwers....

e m kraak schreef :


Ik ben het (nu) volledig met je eens!
Als je op een bepaalde manier met je paarden gaat samenwerken wíl je op een gegeven moment niet meer dmv druk werken. Het meeste hierin leer ik van mijn nieuwe paard Rubio. Raar misschien dit te horen over een paard dat notabene in de machocultuur van Argentinië is opgegroeid. Ach, misschien juist wel daaróm.... Omdat ik zie wat druk met levende wezens doet en het gaat altijd ten koste van je samenwerking of op z'n minst van je gevoel van gelijkwaardigheid.
Alles wat ik totnutoe met Rubio bereikt heb is zonder druk gegaan. Veel grotere uitdaging en veel meer beloning, niet alleen voor hem maar ook voor mezelf!

Christel Provaas schreef op zaterdag 31 december 2011, 16:34:


Waardoor heeft die hond angst? Waarom reageert hij zo? Ook dat kan aangeleerd gedrag zijn. En dan moet je het ook weer kunnen afleren. Toch?!

Piet schreef :

Piet schreef :


Naja, het is natuurlijk ook de nieuwe start die je maakt.
Bij BD was ik altijd veel 'strenger' op haar en mezelf; zij moest het als mijn paard en voorbeeld natuurlijk perfect doen. Maar daar vaarde zij ook wel bij, zij wílde geleid worden, vroeg altijd 'wat wil je dat ik nu ga doen?', wachtte, volgde....

Rubio is een heel ander paard; van karakter een veel sterker paard met een heel eigen mening. Die moet je niet in een keurslijf willen, dat zit je hem in de weg.
Van hem leer ik 'losheid'. Hoewel dit dus niet betekent dat hij zijn zin mag doen. Maar het betekent wel dat je meer in onderling overleg gaat en af en toe dingen die zo heel belangrijk niet zijn door de vingers durft te zien. Want dat gaat helemaal niet ten koste van je leiderschap.

Ik heb een paar keren met hem geparellied maar het werkt niet met hem, of misschien wel niet met mij (dat kan ook nog). Ik wil niet met een stick tussen ons in de druk opvoeren en op die manier iets gedaan krijgen. Je ziet zo'n paard echt veranderen en in zijn oude modus gaan. 'Oké, we doen het wel weer....'. Ik wil hem daar juist úít halen....

Benweg nu, de veulens terug naar huis halen (we hadden de hele club bijeen gezet tijdens het vuurwerk).

rini schreef :


OK, en wat doe je dan?
Deze angst negeren en doen alsof er niks aan de hand is of de hele tijd geruststellen, aaien en zeggen dat het zo erg niet is?

Jelle heeft het vuurwertk prima doorstaan trouwens, die is samen met Jelle niet uit de hooibak gekomen met z'n hoofd.

Nils Vellinga schreef :


Ja, Nils. dat denk ik dus wel. 100 %. Je zou bij wijze van spreken eens een rondje op mijn Holly moeten kunnen rijden.
Vanochtend nog deed ze ongevraagd een spin met de angst nog in haar ogen....
Dit paard rijd (naja, 'reed', ze is met pensioen ondertussen) je zonder ook maar iets van een optoming. Maar dat is haar wel anders aangeleerd in haar vorige leven....
Het is herinnering en gedrildheid waar zo'n dier op teert.

Piet schreef :


Natuurlijk is het ook zo, Piet, dat de paarden die vanuit Argentinië komen, hier een cultuurshock ondergaan. Gepoetst worden, voetjes geven, grondwerk, een stal, deken, krachtvoer etc kennen ze allemaal niet. Maar dat is wel zoals 'men' hier over het algemeen met paarden omgaat. Een Criollo die supersociaal met zeeën van ruimte en vrijheid op de pampas opgegroeid is in een stal zetten, dan wórden ze toch ook getraumatiseerd.

Bovendien is de manier van rijden heel anders, dat moeten ze ook maar begrijpen. En het getut, de gehotseflots, engelse zadels, en bijbehorende totáál verschillende hulpen en attributen. Het gegeven alleen geeft mij als mens al spanning en ellende.....

Spirithorses schreef :

Dat moest natuurlijk Mellow zijn....

e m kraak schreef :

Ja, absurd he. Idioot gewoon. Echt helemaal belachelijk.
Wees jij maar blij dat er ooit iemand vóór jou Ijslanders uit Ijsland geïmporteerd had, anders had jij er nu geen gehad. Of Shetlanders van de Shetlandeilanden, Tinkers uit Ierland, Arabs uit Arabië, Andalusiërs uit Spanje etc.

Je komt een paard tegen, de klik is er en dan wil je niet meer terug.|Geen nood, Rubio was al in NL toen ik hem tegenkwam, de heb ik gewoon in Drenthe gekocht .

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 0:09:


En voor de rest vind ik dat ik wel voldoende paarden gered, cq een nieuw leven gegeven heb in de afgelopen jaren waarbij ras of herkomst nooit van belang waren.

Nu ben ik voor het eerst eens heel bewust voor mezelf naar een Criollo op zoek gegaan vanwege de raskenmerken. En ik zou het zó weer doen.

e m kraak schreef :


Ja, ik weet nog heel goed hoe je hebt moeten zoeken.

Wat Criollo's betreft zijn er in Europa gewoon niet zoveel. En die er zijn vind je uitsluitend in Duitsland gefokt voor prijzen waar je niet blij van wordt plus het nadeel is dat ze vrij klein zijn, en dat wilde ik niet meer.

De geïmporteerde Criollo's zijn groter en steviger en, gek genoeg, betaalbaarder.


Het is niet zo dat ik hier nergens een klik kon vinden want da's natuurlijk onzin. Maar ik stond wel heel erg open voor een paard als deze en nu nog bij het zien van foto's van andere Criollo's ben ik heel blij met mijn keuze. Mede om wat hij kon en waarvoor ik hem nodig had. Ik hoefde hem niet te trainen maar kon zo op hem wegrijden en daar schort het ook wel eens aan. Dat had ik gewoon effe nodig om mijn werk voort te kunnen zetten nadat BD uitgevallen was.

Hier in de buurt was een ontieglijk leuke KWPN merrie waar ik de klik ook mee voelde maar zij was pas 4 dus te jong om gelijk in te zetten met werken. Even oud als mijn Alegría, tja, dan had ik die net zo goed kunnen nemen en dat wilde ik dus niet. Ik heb er wel over nagedacht, ook omdat de prijs de helft was van wat ik voor Rubio betaald heb, maar had wel echt een 'eisen lijstje' en daar heb ik me aan gehouden.

Gisteren kreeg ik van een Ijslanderliefhebber nog de opmerking dat Rubio er op dit moment met zijn coole karakter en dikke vacht uit ziet als een uit de kluiten gewassen Ijslander.

Nu is het wel zo dat wij niet alle paarden opnemen die op ons pad komen (kwamen). We 'selecteren' toch ook wel uit welk paard er in onze bestaande groepen past en wat we ermee kunnen (grootte, karakter, temperament, instelling ed). Maar dat is wat ons aangeboden wordt, we zijn zelden zelf op zoek gegaan naar een paard, ze kwamen nog altijd op onze weg.

Na 10 jaar zorgen en onzekerheid over BD's gezondheid eerst het besluit om nooit meer op BD te stappen en daarna het zoeken naar een nieuw paard voor mij was echt een heftig proces. Want ik had BD als vergelijkingsmateriaal. Hoewel ik me ook zeer bewust was van haar tekortkomingen want die heeft ze echt wel. Ik heb zelfs bewust een hele maand niet paardgereden om 'los' te komen van BD en niet steeds te gaan zitten vergelijken op elk paard waarop ik stapte want ik krijg er natuurlijk genoeg onder m'n kont en iedereen komt met ideeën. Het is goed dat ik dat zo gedaan heb, daardoor had ik een meer open instelling naar een ander paard toe. Voordat ik naar Rubio ging kijken had ik wel echt een lijstje gemaakt en ik heb me eraan weten te houden ook, daarna kwam pas de emotie (naja, toen ik hem al vanaf de weg in z'n weitje zag staan kwamen alle emoties want ik wist; 'dát is hem') ....
Rubio is dus totaal anders dan BD, dat is heel goed voor mij. En we zijn er nog láááng niet, maar we zijn wel op weg samen. En dat is leuk en leerzaam. Ik heb met dit paard (onverwacht) een totaalswitch in denken gemaakt, jeetje, wat werkt dat bevrijdend!


Ja, zo had ik het zelf nog niet eens bekeken.

rini schreef :

Egon, Piet, Karin en Letje komen met goede tips. Maar wat ik er tevens aan wil toevoegen; het gaat ook om de energie waarmee je 'erin' staat. Dat is wat zo'n dier leest, en dat gaat verder dan lichaamstaal alleen.
Ik heb het gisteren nog met mijn jonge merrie Alegría lopen uitproberen tijdens het overbrengen:

Met een 'blanco mind' (van mij dus) stapt ze zó de plassen door, gaat ze voorop etc.
Op een gegeven moment ben ik me gaan voorstellen dat er ergens een veld-spook zat en zij ging gelijk op de rem, onzeker lopen en snorken he. Ik heb er geen woord erover gesproken. Het viel gewoonweg op en we hebben er daarna hardop om lopen lachen hoe je dus je paard kunt beïnvloeden.

Zelfde met de dierenarts; sommige pensionners maken zich al druk voordat hij er überhaupt is (en dan heb ik het over iets simpels als een inenting). Resultaat: een onhandelbaar paard dat zich niet laat enten. Wij erbij, blanco, hop, prik gaat erin.

Nog een over energie-overdracht: gisteravond was er een programma op TV, iets met operaties, waarbij Jack zat te gruwelen op de bank en hij uitte zich door zo'n krampachtige gadverdarrie-achtige geluiden te maken. Onze hond ging hélemaal in de pia-modus, kroop naar hem toe, janken, onderdanig, alsof er godweetwat aan de hand was.

Als je zo'n angstige hond bij je op de bank roept, het gedrag aandacht geeft ; 'is niks, kom maar hier, ik aai je wel' beloon je dit gedrag onbewust. De een is daar natuurlijk gevoeliger voor dan de ander.