Niek Kol schreef op zondag 1 januari 2012, 0:55:


Hier brak om 24 uur de hel los. Liltje en Kim hebben samen met mij het vuurwerk bekeken, heel rustig, alsof er niet geknald werd.

Kim raakte even in paniek toen een vuurpijl zo het weiland in schoot en daar een harde knal gaf. Ik heb haar even bij me gehouden, ze kalmeerde vrij snel. Lily was er niet van onder de indruk.

De beste wensen voor 2012!

Monique

Spirithorses schreef op donderdag 5 januari 2012, 13:03:


Ik heb familie in Australie, een tante van mij is half aboriginal, de rest komt oorspronkelijk uit Duitsland en China en woont al jarenlang in Australie. Ik heb nog nooit van mijn familie gehoord dat zij bij moeten supplementeren.

Monique

Een paardenopvang in Neukamperfehn is de afgelopen dagen gebeld door bezorgde mensen omdat hun paarden in de blubber staan en omdat de weilanden onder water staan. Het Veterinäramt is komen kijken en zij kwamen tot de conclusie dat de paarden goed gevoed zijn en over schone inloopstallen beschikken.

Als schuldige werd de Landkreis Leer aangewezen. Zij hadden verzuimd een sloot te onderhouden, waardoor het water niet weg kon. De eigenaresse van de paardenopvang had al meerdere malen contact opgenomen met de Landkreis, maar niemand voelde zich geroepen er wat aan te doen. Toen het Veterinäramt zich ermee bemoeide, kon het schijnbaar wel.

Wie het artikel wil lezen:

http://www.sonntags-report.de/cms/ausgaben/120108/leer/index.php

Het staat op pagina 1 en pagina 7.

Monique

Maru schreef op dinsdag 10 januari 2012, 12:52:


De eigenaresse van deze paardenopvang woont in een heel oude boerderij, het ziet er nergens netjes uit, behalve in de open stallen van de paarden en ponys. Ze schept regelmatig de mest weg, repareert de omheiningen, sjouwt zich een ongeluk met water en heeft altijd emmers met speciaal voer voor de oudjes zonder tanden klaar staan, sommige moeten elke dag medicijnen hebben. Haar dieren zien er over het algemeen goed uit, behalve enkele die erg oud zijn. Ze stopt elke cent in haar dieren.

Mijn vorige paard Indy heeft eens twee maanden bij kennisen gestaan omdat ze bij de pensionhouder beslist weg moest. Erg aardige mensen, volop hun huis aan het verbouwen, overal hopen met hout en stenen. Er moest nog zoveel aan het huis en de rest gebeuren, de stallen waren verschrikkelijk oud, er was geen licht, de weg naar het weiland was bijna onbegaanbaar, de omheining zag er niet uit. Maar wat een goede verzorging. Indy was toen helaas erg ziek, het was erop of eronder (gedeeltelijk verlamd door een trap van een ander paard). Ze is daar bijna doodgeknuffeld door die mensen en had leuk gezelschap aan hun pony. Toen noodweer op komst was en ik er heen ging om haar binnen te zetten, stond ze al in een schone stal hooi te knabbelen. Hij was een half uur met haar bezig geweest, stapje voor stapje om haar de stal in te krijgen. Op het weiland kon ze helaas niet blijven, het weiland liep altijd onder water bij regen. Hij vond het zielig dat ze dan in het water moest liggen, want Indy lag toen nog erg veel. De dierenarts schrok zich dood toen hij het erf op kwam, maar had na een paar minuten wel gezien dat ik me qua verzorging eigenlijk geen betere plek kon wensen.

Indy heeft daar nog de noodverlichting, een oude looplamp opgegeten. Er miste een heel stuk kabel. Gelukkig was de stekker toen niet in het stopcontact....

Maru schreef op dinsdag 10 januari 2012, 12:52:

Zou er dan, op basis van

Hier in Niedersachsen moet je qua huisvestering, als je je paard in Offenstall houdt, je weiland van een deugdelijke omheining voorzien en je paarden moeten droog kunnen staan. Je moet een schuilmogelijkheid hebben.

Trudy schreef op woensdag 11 januari 2012, 9:35:


Mij spreken mensen nog steeds aan waarom ik Liltje zonder bit rijdt. Ze konden zich er nog wel iets bij voorstellen dat ik Indy bitloos moest rijden omdat ze een gat in de tong had, maar ik heb nu immers een gezond paard. Dan kan ik nu toch eindelijk ook met bit, zweep, sporen en hoefijzers rijden.

Laatst kwam ik een fietser tegen die constateerde dat ik dat grote trekpaard zonder bit reed. Nou, dat was toch wel erg gevaarlijk. Hoe moest ik een paard met zoveel kracht tegenhouden.

Ze vroeg mij hoe ik Liltje in draf kreeg zonder zweep en hoe ik haar in vredesnaam weer zou kunnen stoppen zonder bit. Heel simpel, door het haar te vragen. Ze zette grote ogen op: Een paard vragen? Hoe doe je dat dan? Kijk zo: "Liltje, ga je in draf?" En Liltje ging braaf draven. Ze viel bijna van haar fiets af.

Maru schreef op dinsdag 10 januari 2012, 15:44:




De kat van mijn moeder is gek op pleisters en van die grote postbode elastieken. Je moet ze gewoon verstoppen, anders worden ze opgegeten. Pleisters worden eeuwig besnuffeld, afgelikt en ook geprobeerd op te eten. Dat er ook nog een vinger in zit, ach....

Lena schreef op woensdag 11 januari 2012, 12:13:


Ja, ik heb nu eenmaal een multifunctionele Tinker.
Binnenkort leert ze autorijden....

Mest in de staart die op dat plekje schuurt? Liltje had in het begin ook een jeukend bultje, het zag er rood en geirriteerd uit. Nu haar staart schoner is, is ook het bultje en de jeuk weg. Ik heb regelmatig gesmeerd met uierzalf ter verlichting.

Myriam schreef op woensdag 11 januari 2012, 10:56:


Hoezo daar maak je geen indruk mee? Ik vind dat erg knap, dat kan niet met Liltje of Kim doen. Kim ziet altijd van alles en zou gewoon op onderzoek uitgaan en wegwandelen. Lily gaat liever mee en zou achter me aan lopen.

Mensen zijn in dit dorp heel erg traditioneel ingesteld. Paarden worden gewoon met bit gereden en dat gaat prima, dus waarom zou je het anders doen. Op maneges wordt les gegeven met bit en die zullen wel weten wat ze doen.

Toen ze voor het eerst zagen dat mijn paard een westernzadel droeg, was de verbazing groot. Wat dat wel voor iets was, wat een vreemd zadel, of dat iets typisch Nederlands was. Een buurman wist wel wat het was: een John Wayne zadel was, want daar zat die immers ook op in films. En dat ding daar voorop het zadel daaraan konden de slechterikken worden vastgebonden en meegesleept.

Tegenwoordig zie je meer John Wayne zadels voorbij komen, daar kijkt niemand meer vanop. Maar ja, dat bitloze he.....

Ach, als we een paar jaar verder zijn dan zijn ze daar ook wel aangewend.

Gisteren hebben we een wandeling gemaakt met Liltje en Kim. Liltje zat wat nors te kijken toen ik haar halster aandeed. Ze heeft zoveel haar overal dat ik dacht dat er gewoon wat haar klem zat. Overal gecontroleerd en op pad gegaan. Weer thuis aangekomen gooide Liltje haar hoofd met een ruk de lucht in toen ik het halster afdeed. Bleek dat het onder het halster aan de zijkant van haar mond, op de bovenlip wat dik was. Dit werd steeds erger, er werden twee dikke bobbels zichtbaar die schijnbaar verschrikkelijk pijnlijk waren. De zwelling werd binnen een uur 5 cm bij 10 cm en ongeveer 1 cm dik. Toen Liltje haar hoofd liet hangen en begon te zweten heb ik toch maar even de dierenarts geroepen.

Het was een hele toer om in de buurt van Liltje haar lip te komen. Liltje vertrouwde het niet dat een vreemd persoon aan haar lip wilde komen, ze kon geen halster om hebben, dus met “rustig” geprobeerd haar hoofd naar beneden te krijgen en haar te laten stil staan. Dit lukte aardig goed, de dierenarts was ook erg geduldig (een vervangster, mijn eigen dierenarts was vrij) en Liltje liet ten slotte snuivend en kreunend haar mond inspecteren, terwijl ze haar hoofd tegen mij aanlegde. De dierenarts verwachtte eigenlijk een accuut ontstoken tand, maar in haar mond bleek gelukkig niets aan de hand. De twee bobbels leken een insectenbeet te zijn, wellicht een wesp die zich in het hooi verstopt had. Liltje had duidelijk veel pijn en zweette zich een ongeluk.

Ik kreeg het advies de komende dagen niet te rijden, eigenlijk kreeg ik het advies helemaal niet meer te rijden of rigoreus iets aan haar gebit te laten doen. Haar gebit was namelijk niet geschikt voor een bit. Toen ik vertelde dat ik sowieso zonder bit rijd en dat Liltje haar gebit regelmatig door haar collega behandeld wordt, keek ze daar wel even van op. Dat kwam ze nauwelijks tegen, dat mensen zonder bit rijden. Dan kon Liltje haar gebit natuurlijk zo blijven!

Verder kreeg ik het advies de plek in te smeren met kwark. Eerst een vreselijk irritante Kim achter een draadje gezet die er van overtuigd was dat Liltje iets heerlijks kreeg en zij niet. Even laten snuffelen en Kim ging met een vies gezicht in de verste uithoek van de bak staan. Liltje vond de kwark ook gruwelijk en trok met haar oren plat haar neusgaten op.

Vanmorgen was de zwelling iets terug gegaan, ik mocht er nu even mijn hand opleggen.

Toen ik een tijdje geleden een flinke arm vol hooi in het hooinet wilde proppen, ben ik twee keer in mijn arm gestoken. Dit was wel een wesp, ik zag hem nog net onder een plank wegkruipen.

Het lijkt er sterk op dat Liltje nu het slachtoffer was.

Monique

Christel Provaas schreef op maandag 16 januari 2012, 11:43:


Ja, maar die hebben we toen weggehaald.

Martina schreef op maandag 16 januari 2012, 11:14:


Ja..... en met handschoenen. Ik schud het goed uit.

Peter Donck schreef op maandag 16 januari 2012, 15:11:


Vorig jaar woonden ze in een muizenhol in de slootwal. Kwam ik achter toen ik er per ongeluk in harkte. De buren zullen wel gedacht hebben, wat komt dat mens woest met haar hark zwaaiend aanstormen.