Sandra van Bommel schreef op woensdag 4 januari 2012, 10:27:

Ben het met je eens, maar hetgeen Jantien beschrijft heb ik ook al gezien. Carmen heeft heel haar leven in een stand in een manege gestaan met haar neus op een blinde muur. Ze heeft de neiging gehouden wanneer ze in de schuilstal ging staan, om dan met haar neus in een blinde hoek geduwd te gaan staan.... heel raar en eigenlijk triest. het was hetgeen dat ze kende en dat vertrouwd was geworden blijkbaar. Player stond en staat altijd met haar hoofd naar de opening.
Wil eigenlijk zeggen dat ingebakken gewoontes soms blijvend kunnen zijn.

Elk paard heeft recht op een staart

Ik heber al eens over geschreven, de kieskeurigheid van onze Player. Heb zelfs van de zomer een hele partij heerlijk geurig vers hooi dat met veel gezweet was opgeslagen weer doorverkocht omdat die troela haar neus ervoor ophaalde, ok, ook Nayra moest het in dit geval niet....De paarden waar het naartoe is gagaan hadden er overigens geen enkel probleem mee....die eten wel altijd alles...

Maar het probeem blijft wel, Palyer was een goei maand geleden echt wel te mager geworden, ik dacht dat Nayra misschien teveel en te rap at, zij blijft eten en is lekker rond. Heb ze dan sindsdien 's nachts apart en ik voer Player bij met bietenpulp (met beetje slobber door anders eet ze ook dat niet) ze is weer beter op gewicht nu maar nu lust ze ineens het hooi niet meer, eet te weinig, haalt haar neus weer op....Nazyra eet gewoon als vanouds. Wel smikkelt Player haar bietenpulp met enthousiasme naar binnen en vuur genoeg in dat lijf....
Kan nu toch moelijk een terchter in haar mond houden en vloeibaar hooi erin gieten he.
En ik haat het als ze mager is. Mager is ribben zien en invallen achter de ribbenkast. Niet mooi. Beetje zielig ziet ze er dan uit.

Elk paard heeft recht op een staart

In de natuur staan geen omheiningen natuurlijk maar zelf zou ik er wel huiverig voor zijn.
Onze gedomesticeerde paarden staan wel omheind en hebben geen onbeperkte ruimte om hun zotte kuren kwijt te kunnen. Player heeft met haar 2 lentes nog steeds niet geleerd wat wel en niet kan en schuift nog al eens onderuit en glijdt dan wel even door op rug of buik om dan weer recht te staan om weer vol gas te geven. zo is ze vorig jaar ook eens onder de draad door bij de buren beland om dan in paniek dóór de draden, onderweg paaltjes afknappend terg naar haar eigen wei te rennen.
Ik zou haar dus zeker in de rivier zien belanden en nooit gerust zijn.
Kunnen ze er makkelijk uit moest dat gebeuren trouwens? Ook wel belangrijk.

Elk paard heeft recht op een staart

Mijn engelse volbloed heeft zo op het oog niet veel wintervacht maar heb haar nog nooit zien rillen. Vorig jaar liep ze zelfs met een laag bevroren ijs en sneeuw op haar rug, zo goed isoleerde haar vacht dus haar lichaams warmte. Wel heeft ze het kwaad gehad met die meer dan strakke ijswind bij 10 en meer graden onder nul die recht op de opening van de schuilstal stond (oost) Dan stond ze met haar gat tegen de achterkant van de stal geplakt, zoveel mogelijk uit de wind en kwam daar niet meer vandaan.
Wel zal ze zonder twijfel haar stal opzoeken als het weer haar niet aanstaat.

Mijn VB arabier heeft een enorme wollige wintervacht en is echt een beertje. Nergens last van. Heb haar wel maar sinds sepetember dit jaar en we hebben samen nog niet veel meegemaakt dus

Elk paard heeft recht op een staart

Anne Maria schreef op donderdag 12 januari 2012, 20:17:


20 lentes inderdaad

Elk paard heeft recht op een staart

Cools Ruben schreef op dinsdag 17 januari 2012, 8:50:


De meningen lopen uiteen hierover.
Ik zou zeggen dat de aanmaak van endorfines een reactie is op de pijnprikkels die veroorzaakt worden door de praam.
Ik ben er niet voor. Bij Player is het één keer toegepast geweest en ik moest haar lip heel hard afknellen omdat ze zich los wrong anders. Ze stond stokstijf ,zo gespannen als een veer en durfde zich precies niet bewegen van de pijn. Of dat zo was, weet ik niet - het leek zo iig - ontspannen was ze zeker niet, ik vond het een rotervaring. Ik had ze toen maar pas en er was nog geen vertrouwens band tussen ons. Sindsdien is het nooit meer nodig geweest.

Elk paard heeft recht op een staart

Myriam schreef op dinsdag 17 januari 2012, 12:34:


hmm, een lip is heel wat gevoeliger dan een vinger... die DA heeft dat vast nog niet aan zijn eigen lip geprobeerd.
Heb liever een roesje.
Natuurlijk, in een kliniek waar meerdere onderzoeken per dag gebeuren, kun je moeilijk elke keer drogeren en zal zo'n praam wel moeten. Leuk is anders maar dan is het ongemak van een praam wel van ondergeschikt belang natuurlijk.

Elk paard heeft recht op een staart

Nils Vellinga schreef op woensdag 18 januari 2012, 19:54:


oei, dit klinkt bijna idyllisch zoals je hier praamgebruik beschrijft. Het gaat nochtans helemaal altijd niet zo. Heb er hier een voorbeeld van....knokken tegen de pijn. Met beleid zeg je? zoals teugelgebruik?? Dan zou ik de teugels dwars door de kaakmoeten trekken en dan nog zonder het gewenste resultaat. Zo hard moet de praam worden opgedraaid en nog zal ze vechten of op den duur met rollende paniekogen blijven staan. Het levende bewijs dat het pijn doet en veel pijn. Er zullen paarden zijn die zich eraan overgeven - zoals prooidieren dat doen als ze machteloos zijn - en er zijn er die vechten of hun leven ervan afhangt. Dus dat endorfine verhaal, ik lust hem niet. Wij maken trouwens ook endorfines aan bij pijn maar of je hevige pijn dan effectief minder beleeft?

Elk paard heeft recht op een staart

Elk paard heeft recht op een staart

Monique Meijer schreef op vrijdag 20 januari 2012, 7:12:


heb hier ook zo'n exemplaar hoor. Player kent haar volk, kent de DA...en draait ook het lichaamsdeel met het probleem naar je toe. Zo weet ik altijd direct of ze pijn heeft en waar....dan is het nog raden wat er precies aan de hand is natuurlijk maaar dat wordt dan vanzelf duidelijk, al of niet met DA. Ze laat ook de vervelendste behandelingen toe omdat ze weet dat het is om haar beter te maken. Van zodra ze bijna genezen is, is dat geduld ook op en vindt ze het wel welletjes en staat ze te klieren als ik haar haar behandeling wil geven.

Elk paard heeft recht op een staart

Hèt middel bij rotstraal is Egyptische zalf.
Verkrijbaar in de apotheek, ze moeten het wel bestellen. Kost een euro of dertig maar je hebt er niet veel van nodig. Het sluit de boel niet af, er kan nog zuurstof bij en het doodt de bacteriën. Heb er heel goede ervaringen mee, rotstraal gaat er gewoon mee weg. Het is verschrikkelijke rommel maarwaarschijnlijk zal je het niet lang moeten gebruiken omdat het zo effectief is.

Elk paard heeft recht op een staart

Maru schreef op vrijdag 20 januari 2012, 12:31:


Player krijgt al een aantal jaren gelatinaat van primeval en ze doet het er uitstekend op.
Ikzelf, ook atrose sinds mid dertig pak sinds een paar maanden NC2 (collageen) voor de pijn in mijn heupen vooral en het helpt fabuleus. Ik kan weer op Player klimmen zonder verschrikkelijke pijn

Elk paard heeft recht op een staart

Maru schreef op maandag 23 januari 2012, 10:20:


Collageen werkt anders.
Vind het moeilijk om in een paar woorden uit te leggen maar in onderstaande link staat veel nuttige info.
Het is wel een natuurlijk produkt (niets chemisch) en wordt gewonnen uit het borstbeen van kippen.

http://www.pro-active-medicine.nl/Ongedenatureerd_collageen_type_2_bij_gewrichtsaandoeningen.pdf

Elk paard heeft recht op een staart

Er is gewoon niets aan toe te voegen.
Heb het een ster gegeven en gezwegen.

Elk paard heeft recht op een staart

Christel Provaas schreef op woensdag 25 januari 2012, 16:07:


aaaaahhh die endorfines....ik voel ze al

Elk paard heeft recht op een staart