>Nu heb ik les van iemand die er

Ik snap dat je onzeker kan worden, dat is heel menselijk.
Maar juist door bewust te trainen, wat je meerdere keren per week kan doen, kan deze onzekerheid weg nemen.
Maar alleen met bewust trainen, want dan weet je wat je doet wanneer en wat de uitwerking is.
Door klakkeloos rond te rijden niet.
Focus zorgt ervoor dat ook je paard zich gaat focussen. Hoe je zelf op het paard zit werkt dubbel zo hard door op het paard.
Voel je fijn op het paard, focus werkt daaraan mee, helemaal met een sensibel paard.
Train wat je aan kan en wat het paard aankan. Dan kan jouw trainer met meer druk het wel in goede banen leiden, maar jijzelf misschien (nog) niet, jezelf niet gaan vergelijken met andere.
Je "eigen" plan trekken aan de hand van wat je voelt, elke combinatie is anders. Meld wat je voelt tijdens de les, soms is het niet goed te zien dat het paard zwaarder in de hand wordt .
Ik zou bijna zeggen dat als je zo'n flijtig paard onder je hebt, dat het door teveel stress/spanning komt dat hij zwaarder in de hand wordt. Als dat zo is, is hem niet duidelijk wat de bedoeling is, een bewuste training kan di allemaal oplossen.

We schrijven langs elkaar heen. Je zegt dat je een opleiding hebt gevolgt als instructrice. Maar mijn vraag was wat heb je daar geleerd dan?. Dat is geen kritiek maar interesse.
En ook nu scheer ik niet iedereen over 1 kam, maar ik vind dat een opleiding, een papiertje niet zo heel veel zegt. Het zegt niks over wat diegene heeft onthouden wat zijn instelling is en wat wordt er daadwerkelijk geleerd.
Ik heb geen Orun opleiding gevolgt, maar vind les geven bijzonder leuk en verdiep me volledig in wat ik tegenkom.
Voorbeeld; jongetje zit bijzonder extreem met een holle rug op het paard. Nu is mijn vraag na de les aan de moeder, hoe functioneerd hij in het dagelijkse leven, hoe zit hij in de school banken, doet hij aan sport, geef wat dingen om over na te denken. Bij mij houdt het niet op na een les, als deze jongen een slechte houding heeft zal deze herstelt moeten worden. Het rijden zal met een houding die niet soepel is nooit voor vorderingen kunnen zorgen en het paard is daar meestal het slachtoffer van.

Nu is mijn vraag of je aan sport doet, en jouw antwoord is Z2 sport , maar dat bedoel ik niet. Doe je aan sport naast paardrijden.
Ook dat maakt van ons een betere trainer. Door zelf te weten hoe het is om te lang door te gaan, om te voelen hoe het is als je gespannen hebt gelopen/getraind. Wat een opbouw daadwerkelijk is en hoe dat voelt. Hoe het is om conditie traininig te doen en wat voor gevoel daarbij komt kijken, hoe we moeten anticiperen op situatie's die onszelf overkomen tijdens het uitvoeren van sport en hoe we kunnen zoeken naar een passende oplossing.
Ook al is paardrijden intensief, je kan het niet vergelijken met trainingen voor spieropbouw duur training en kracht.
Het zijn trainingen die we nodig hebben om te realiseren hoe het is, om goed op het paard te kunnen zitten, balans en vandaaruit kunnen we goed functioneren op het paard, gecoordineerde hulpen en meebewegen.
Een buitenrit in het bos is heerlijk en lekker genieten, maar een paard trainen naar steeds meer aktiviteit, naar steeds meer souplesse, naar steeds meer begrip, is intensief zowel voor ruiter door bewust te zijn van de handelingen en erg intensief voor een paard. Dan praten we ook over duur en kracht training (in veel grotere mate voor het paard).

Als ik tijdens hardlopen niet genoeg bewust ben van mijn houding (ik heb nog wel eens onbewust gespannen schouders) dan voel ik daar de gevolgen al snel van. Als ik te lang in een zelfde tempo houding blijf lopen ga ik mijn spiergroep die daarvoor het meest aangespannen is voelen. Verandering in training is daarom hier letterlijk gevoelt belangrijk. Bij een paard voelen we dat niet " letterlijk" ( gedragsverandering, verandering in beweging)), maar ook daar moeten we het voorzijn/ op inspelen.

Als ik mijn training wil uitbouwen, ga ik met meer "druk" trainen, ik heb meer afzet om tot weer wat betere prestatie's te komen.

Meer druk hebben we nodig om steeds wat verder te komen, om steeds wat sterker te worden, soepeler te worden, langere spieren te ontwikkelen, kortere spieren.
Het is nodig om een opbouw in de training te bewerkstelligen.

Is daar nog uitleg voor nodig dan......
Simpelweg heb je meer druk/afzet nodig omdat je anders die heuvel niet op komt, meer spierkracht.
Als je verder wilt ontwikkelen zal je of dat nu jezelf is of je paard er meer toe moeten aanzetten (letterlijk en figuurlijk) om meer kracht te gaan ontwikkelen. Dat is mooi via heuvels, rij je in de bak, zou je dat middels een trainingsopbouw kunnen doen.
Het paard zal het zelf tijdens een oefening niet gaan doen, daar moet degene die traint hem toe aanzetten.

Marianne Schuursma schreef op donderdag 16 februari 2012, 22:14:


Sjorren?
Enig idee hoe je een spiertraining moet opbouwen en waar dat uit bestaat?
Ontspanning, begrip, achtergrondinformatie, uithoudingsvermogen, interval, en dit alles in een opbouw trainingsprogramma.
Als jij je paard via onbegrip en teveel druk en met spanning in zijn en jouw lijf gaat trainen komt er inderdaad niks van terecht.
De mensen die sjorren, weten simpelweg niet waar ze mee bezig zijn.

Ik ben het met Cristel eens dat als je het paard afleid het het beste werkt. Daarnaast zou ik als je dat voor elkaar kan krijgen samen met een ander gaan rijden en oefenen op wat het paard eng vind. Maar dan van grote afstand. Als dat goed gaat, jij b.v middenlijn en de tegenligger hoefslag, daarna bij ontspanning iets dichter naar elkaar toe.
Op deze manier ben je stap voor stap richting je doel aan het werken, je overvalt je paard niet. Doe het in combinatie met afleiding.
Ik heb vandaag met een jong paard over een balk gereden in galop. Als je heel gefocust erheen gaat rijden kunnen ze wel eens meer reageren dan wanneer je losjes vanuit een volte de balk neemt.
Ook richting de spiegel zou ik in combinatie met afleiding en toch steeds een halve meter dichter nabij gaan rijden. Niet gefocust recht erheen, maar b.v. een slangevolte of vanuit een volte hoefslag aanraken en weer steeds richting spiegel eraf. De kunst is om steeds weer de grens te zoeken, waar het net nog wel kan en dat uitbouwen.

Miranda_x schreef op maandag 20 februari 2012, 17:01:


Als hij wegspringt ben je al te ver gegaan.
Wat ik bedoel is zoek de grens op zodat je paard ontspannen blijft. Dat heeft te maken met geconcentreerd rijden anders mis je de helft van de signalen van je paard. Leidt hem af terwijl jij allerlei figuren rijdt. Is hij niet afgeleid dan ga je verder weg bij het enge, leidt hem af door verschillende dingen te vragen stap halt wegdraven, en dan niet te traag, maar dat je zijn aandacht vasthoud. Als je zijn aandacht hebt kan je weer wat dichterbij de spiegel of een tegenmoet komer rijden.
Wegspringen heb je eigenlijk je paard al geforseerd".
Als je dat kan voorkomen zit je goed. Dan houd je de ontspanning in grote mate en krijgt en blijft het paard een goed gevoel houden, gaat jouw meer vertrouwen en de overdreven hersenprikkel wordt vermeden en dat is de enige manier waardoor het zal verdwijnen.
Als je het blijft opzoeken en spanning blijft houden, heb ik mijn vraagtekens of je het wel goed krijgt. Niet op een manier die ik prefereer iniedergeval. En dat is een opbouw vanuit rust

Zeker doe ik het ook voor de gezondheid van het paard.
Het is ontzettend goed om te sporten, ook voor een paard is het mentaal en fysiek bijzonder goed om structeur te hebben in de omgang maar ook in een trainingsprogramma.
Als we sporten zijn we bezig om ons lichaam in een goede houding te trainen, de juiste spieropbouw op de juiste plaatsen, zodat we in balans in een houding kunnen lopen die ons lichaam door de spieren eromheen ontlast wordt. Dat is bij paarden niet anders.
Een paard met wat ontwikkeling van spieren door een training heeft net als wij een betere stofwisseling, zijn bloed vloeit beter door zijn lichaam, zal daardoor beter afvalstoffen verwijderen en voedingstoffen toevoeren. Nou zoek maar op waarom lichamelijke beweging zo goed voor je is. Daarnaast komt nog bij dat het stofje wat vrij komt tijdens sporten ons een goed gevoel geeft, het zorgt ervoor dat we ons zelfverzekerd voelen een blij gevoel geeft.
Nee. het is zeker goed om te gaan sporten met je paard.

Daarnaast is het trainen van de hersenen tijdens bewuste training een groot goed.
Wat kan je daarmee veel bereiken. Je krijgt een goede band met je paard en het paard gaat je steeds beter begrijpen. Het paard waarvan de hersenen bewust getraint worden, zal zich steeds verder gaan ontwikkelen. Hij gaat daardoor ook steeds sneller een link leggen.
Als ik aan het paardrijden ben, ben ik bezig met hersengymnastiek.
Het lichaam volgt.

En een paard op druk rijden heb je gewoon nodig.
Zodra het paard iets niet begrijpt houd je druk, zodra er een reaktie de juiste kant op komt geef ik vrij/minder druk.
Ook tijdens een nog niet taktmatige draf houd ik druk, het is een begeleiding naar hoe ik het wil. De druk of de ophouding blijft totdat het paard nageeft op been, daarna is er een lichte verbinding. Het paard moet niet bang worden van druk, maar zijn lichaam loslaten en zich willen strekken / ontspannen, ook wel naar de hand toe rijden genoemd.
Op die manier leer je het paard zich steeds een stapje verder te ontplooien. Door consequent je druk en relaese te gebruiken tijdens het leerproces of dat nu ernaast of erop is, ben je zijn hersenen aan het trainen, het lichaam komt vanuit begrip naar een goede houding. Hij gaat de ophouding, de druk van het been en je zwaartepunt van je bovenlichaam steeds beter opvangen en de hulpen worden steeds minder groot.

Negeren is dan idd het beste. Als hij aan jouw voelt dat er niks aan de hand is kan het ook verminderen, hij zal daardoor eerder weer ontspannen.
Heel erg bewust zijn van je eigen aktie's en denkwijze en gemoedstoestand zorgt ervoor, (als dat voor elkaar is), dat je het overbrengt op het paard.

Het blijven blaffen heeft juist te maken dat alles weer weg gaat. Dus ze hebben "succes" .
Net als dat de postbode eraan komt, hond blaft en postbode die post gedeponeerd heeft loopt door, vervolg van zijn werkzaamheden. Zou de postbode elke dag blijven aaien snoepje rust moment, dan zouden honden lang niet zo op de postbode reageren.
Maar dat jouw probleem op te lossen is weet ik zeker van wel.
Maar dat kost geduld, tijd en aandacht.
Als er iets of iemand aankomt zou jij al de aandacht moeten hebben en zo interessant moeten zijn dat ze liever bij jouw blijven. Vandaaruit kan je pas op moeilijkere momenten toch aandacht opvragen, of het verwatert helemaal.
Timing en beloning wat ervoor zorgt dat ze bij jouw willen zijn en de voorbijganger helemaal niet interessant meer is.
De rust die dat teweeg brengt in de hersenen zorgt ervoor dat je de hond kan / gaat veranderen. Nu komt er een gigantische prikkel opzetten bij een voorbijganger.

Het lijkt mij niet meer dan normaal dat dressuur/training invloed heeft op luchtwegproblemen.
Als er een luchtwegprobleem is, moet je daar secuur mee omgaan. Dat betekent een training aangepast op het gestel. Dat kan ook per dag of daggedeelte verschillen.
Als je met te weinig kennis en opservatie klakkeloos gaat trainen, is dat natuurlijk niet bevordelijk voor de luchtwegen.
Het forseren kan problemen opleveren, tot chronisch aan toe. Teveel kracht vergt teveel energie wat net teveel kan zijn voor de luchtwegen om goed te verwerken.

Waarom zouden gezonde luchtwegen beschadigen door de ruiter?
Tijdens een training, conditie en spiermassa opbouwen werkt op alle fronten bevordelijk. Ook bij een paard met een luchtwegaandoening.
Maar aangepast, zodat het er niet slechter van wordt en misschien wel beter, hangt van de aandoening af.

Het lijkt mij dat een training waarin we het paard niet belemmeren zich positief te ontwikkelen, dus niet teveel of te lang kracht opvragen als hij daar nog niet aan toe is, niet te lang doorgaan, maar echt een duidelijk opbouw in je training hebt, het paard niet in een houding dwingen, dat er wat dat betreft niks mis is.

Daarnaast is het belangrijk dat we het mentale aspect aanvoelen, als het paard b.v. getalenteerd maar de oefeningen in spanning toont, werkt dat fysiek door, daar kan ook een luchtwegprobleem door ontstaan of verergeren.

Er staan mij teveel woorden in die ik niet kan plaatsen dus het verhaal wordt voor mij te onsamenhangend.

Waar ik op doel is dat sporten/ trainen met het paard ook voor het paard een goed gevoel kan geven, mits je het paard goed kan aanvoelen.
Endorfinen wordt in de hersenen aangemaakt wat een verkwikkent gevoel geeft. De warmte van het lichaam stijgt wat door actie, wat ook een fijn gevoel geeft. Adrenaline het actie hormoon zorgt ervoor dat zowel organen hersenen als spieren efficienter kunnen werken, ademhaling verbetert.....
Alfagolven worden geproduceert door de hersenen, wat ook weer een gevoel van ontspanning met zich meeneemt. De dopamine neemt toe in de hersenen, bij correcte training zorgt dit voor zelfvertrouwen, innertlijk evenwicht.


Zie boven.

zie boven.

Ook hier geldt weer, hoe ga je met het paard om.
Goed kunnen trainen heeft alles te maken met bewust te zijn van jezelf, in balans met jezelf. Ben je dat niet kan je nooit goed opserveren, je mits doordoor veel. Zowel in het gevoel als opservatie.

Ook hier geldt weer, hoe ga je met het paard om.
Goed kunnen trainen heeft alles te maken met bewust te zijn van jezelf, in
balans met jezelf.

Geef er maar een draai aan. Je leest alleen wat je wilt lezen en bekijkt het alleen vanuit een negatief standpunt.
Voor mij is het wel duidelijk dat er niet daadwerkelijk ondervonden wordt wat fysieke training met het lichaam doet.
Dat het mentaal ook kan zorgen voor een stabiele basis.

Het probleem" ontstaat simpelweg omdat wij ons met de natuurlijke houding van het paard gaan bemoeien tijdens een training. Het paard zal van nature juist in de bocht wat naar binnen vallen zodat hij het zwaartepunt zo kan houden dat hij in balans blijft loopt. Wij willen weer een hele verandering door buiging op te vragen en het paard zal daardoor anders moeten leren zich te dragen en in balans te leren lopen in die houding en wending.
Deze verandering heeft tijd nodig en het paard zal daarin weer sterker moeten worden.
Als we een paard lekker in eigen houding laten lopen zonder vanalles op te vragen denk ik niet dat we het dier veel schade aan doen. Hij zal daarin ook handiger worden met deze balast. En hierin door de bossen etc. zal hij leren om zijn lichaam vanuit oneventerrein efficient te gebruiken.
De problemen beginnen als wij ze vanalles gaan vragen middels hulpen en rondjes rijdende in een bak. Voor het paard totaal niks leuk aan.

Nu we dat wel willen gaan doen zou dat mede in het belang van het paard moeten gaan. Er voor zorgen dat we het paard daar ook plezier in bezorgen.
Als je in de bak het paard niet dressuurmatig zou gaan trainen en wel hulpen gaat gebruiken die niet gehoord/begrepen worden zal het paard daar ergenis aan ondervinden en langzaam de vernieling in gereden worden.
Ga je die bak in, dan moet je je er van bewust zijn dat je met een levend wezen te maken hebt, die vanuit zijn standpunt er het nut niet van inziet om rindjes te gaan lopen en verveling klieren ongemak ligt op de loer.

Nu is het zaak om het in de bak op te leuken/afleiding. Hulpen gaan gebruiken die het paard leert begrijpen. Het begrip zorgt ervoor dat hij het leuker gaat vinden. Maar om het leren te bevorderen hebben we een goede stemming nodig. Die hangt erg af van onze stemming.
Als het paard vanuit een harmonieuze samenwerking, is hij gespannen en de ruiter blijft rustig en begripvol, is hij verveeld de ruiter gaat met variatie te werk, Is er geen begrip en de ruiter zorgt voor rustige makkelijkere hulp, dan zal het paard, wat een sociaal dier is, graag met ons samenwerken.
Het leren inspringen op het karakter is de essentie van goed trainerschap.

Het paard wat vanuit deze basis langzaam wend, zal zijn lichaam tijdens deze rondjes door de baan, steeds soepeler, volgens onze standaarden gaan gebruiken. Hij leert zijn zwaartepunt te verleggen vanuit begrip. Het paard zal daardoor zich los in lichaam (en geest) ons leren dragen. Als dat aspect er is zal hij het niet vervelend vinden om daar rondjes te lopen.
Het lichaam wat soepel en los en steeds wat sterker word (waardoor alles steeds wat makkelijker gaat), zal als plezierig worden ervaren.
De hulpen die duidelijk worden door consequent te zijn worden steeds kleiner. Het lichaam wat vrijwillig voorwaarts wil bewegen, aan de hulpen is zal zorgen voor een nagevelijk paard, wat een groot plezier is om te rijden, en voor het paard zelf steeds makkelijker wordt om in deze houding voort te bewegen. je voelt een kracht en souplesse die zich erg goed en op hele kleine hulpen reageert. De allertheid die hiermee samengaat, adrenaline, zorgt daarvoor. Een paard wat niet aan de hulpen is is traag en zonder begrip of plezier.
Het lichaam/de hersenen zorgen tijdens deze benadering voor de aanmaak van plezier.

In de praktijk maak ik mee dat paarden het leuk vinden om samen te ondernemen, ik zie dat paarden er beter uit gaan zien, dat is niet alleen de spieropbouw, maar ook de vacht die er beter, glimmend uit gaat zien.
Ze gaan ons steeds beter begrijpen, de samenwerking wordt alleen maar beter.
Voor mij is het duidelijk dat door bewuste training afgestemd op het paard het paard veel goeds brengt. Zolang er niks geforseerd word, kan het er bij mij niet in dat we het paard schade aan doen. Ik zie heel wat anders, wat het dier zelf aangeeft en laat zien.