Nils Vellinga schreef :


Helaas wel ja.
Daar is niks aan te doen want je krijgt het er op een gegeven moment niet eens meer afgeborsteld.

joop schreef op maandag 20 februari 2012, 10:02:


Hahahaha, toevallig dat Jack en ik hierover gisteren nog stonden te grappen, we zagen ze al door de blauwe draaiborstels heen lopen.

Nee, de modder wordt een soort van harde plak, met name onder de singel, die je niet weggeborsteld krijgt en met water ook niet, het moet eerst weken.
Het is niet zo dat onze paarden niet gepoetst worden, daar heeft het niks mee te maken. Ze worden voor elke les geborsteld maar daaronder heeft het gewoon geen zin meer.

idd, Met de rui verdwijnt het pas. Of als het een tijd droog gaat vriezen.
En wat dacht je van de tingeltangel klei- of ijskralen in staarten en vetlokken?

e m kraak schreef op dinsdag 21 februari 2012, 16:45:


Dan vind ik dit een heel mooi voorbeeld, Egon.

e m kraak schreef :

Als je ons belooft dat je dan af en toe wel even je lichie komt laten schijnen....

Els Kleverlaan schreef :


Ach, aardig of niet, ik krijg hier ook wel eens de pip als er zich één van de 23 niet laat halsteren op cruciale momenten terwijl het op dat moment gewoon effe een 'ik-wil-nu-effe-zeuren' verhaal is. Er kan vanalles aan ten grondslag liggen en ik heb er niet altijd zin in om het psychedelisch aan te gaan lopen pakken, lokken, wachten, belonen etc terwijl we elk met 4 stuks paard in onze handen staan. Ik heb wel eens een niet meewillend paard 10 minuten in z'n/haar eentje op de weide achtergelaten terwijl we met de rest terug naar huis liepen. Dat was altijd maar eenmalig dan. De keer erna dook die dan gewoon weer mee in het halster.

Rubio heeft dat ook een keer of twee gedaan toen hij pas hier was, effe testvraag stellen. Heb ik zijn grote vriendin Amber eruit gehaald, stond hij zo aan het hek. Halster aan, snoepje erin en hij was alweer vergeten dat hij eigenlijk van plan was om zich niet te laten vangen.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 20:22:


Ik zou het ook zo doen als ik zeker wist dat er verder nks aan de hand kon zijn. In geval van angst etc zou ik dat natuurlijk nooit doen.
'Ga je niet mee? Doei, bekiek het maar even'....

Piet schreef :

Ach ja, soms gaan dingen net even wat anders dan je het zelf gepland had, toch?
Maar meestal zie/weet je wel van je paard als er echt iets aan de hand is als-ie normaalgesproken wel gemakkelijk met dat halster is en nu ineens niet. En soms is er gewoon niks aan de hand. Dat schijnt ook nog eens te kunnen....

e m kraak schreef :

Ja dat kan natuurlijk ook zo zijn (zie verhaal Piet).
Wat anders zou jij denken dat het zou kunnen wezen, Egon?

e m kraak schreef :


Mijn Alegría deed ook een tijdje wat moeilijk met halster aan- en uitdoen. Ze was toen aan het groeien en het halster werd snel te klein en ze kon het niet hebben als je het over haar oren schoof. Ze is zowiezo heel iebelig met aanraking aan haar oren en maantop. Nee, er zit niks raars in/op want eigenlijk mag je er zo aan, alleen niet in combinatie met het halster. Dus heeft het daar iets mee te maken.
Ik had te laat gezien dat stagiaires het op de weide snel uitdeden terwijl ze niet stilstond en al half weg aan het rennen was. Dan krijg je van die gehaaste uittrek toestanden en een hoofdschuddend paard. Dat hoeft maar 3 keer te gebeuren en het wordt al een patroontje.

Is nu weer opgelost hoor, gewoon omdraaien met kont in de richting van het open veld, wáchten, arm rustig om het hoofd houden, halster omlaag laten glijden, belonen, snoepje en rustig achteruit stappen.

Dus, Els, mag je wel aan zijn hoofd zonder halster en niet met? Dan is de reden idd het halster, lijkt mij. Tja, hij heeft zich er ook aan vastgezet schreef je.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 17:31:


Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem heeft en een nog grotere trukendoos.

Als je nou gewoon eens contact gaat maken zonder de intentie om hem aan te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten doen....

(moet je natuurlijk geen haast hebben, net bezoek krijgen, boodschappen moeten doen, om 4 uur een afspraak hebben en en en want dan lukt het niet. )

Nils Vellinga schreef op woensdag 22 februari 2012, 22:27:


Ben je nou serieus?
Weetikveel of dat een PP oefening is. Het werkt gewoon.
Als Parelli daar een oefening van gemaakt heeft vind ik hem een verdomd goede commerciele jongen (want hij laat nogal graag blijken alsof hij dat allemaal heeft uitgevonden).

e m kraak schreef :

Hierop inhakend en in het algemeen; waarom moeten mensen toch altijd tuttelen met paarden? Knuffelbehoefte? Zorgdrang? Substituut? Gunstig stemmen?

Christel Provaas schreef op donderdag 23 februari 2012, 7:52:


Rubio en ik zijn twee weken geleden naar een cattle workshop geweest in Goch, Duitsland. Deze was georganiseerd door Louis van Kerkhoff van Vacquero. Eens zien wat Rubio met die koeien kon.

Karin vB was er ook. Meer foto's staan in mijn weblog.

Els Kleverlaan schreef :


Proficiat! Het hoedje links heeft je verraden.
Geniet van je verjaardag!

Kirsten Van Camp schreef op donderdag 23 februari 2012, 13:36:


Wij rijden alle paarden in met een Barefoot boomloos totdat ze wta verder zijn en dan krijgen ze hun uiteindelijke zadel.
Zadel passen is nooit moeilijk, je kunt beginnen met een dekentje, dan een barebackpad, dan een boomloos. Of gelijk van een westernpad naar westernzadel. Waarom niet? Je hoeft er niet persé op te gaan zitten om te zien of een zadel correct ligt. Als je bang bent dat je paard bokt tijdens het zadelpassen is-ie nog niet klaar genoeg voor (lees; genoeg gewend aan) een zadel.