Bij euthanasie blijf je maar wikken en wegen om het juiste moment te proberen te vinden. Helaas, het juiste moment bestaat niet, of even juist, het is altijd het goede moment. Dood gaan is niet erg, dood zijn ook niet. Zolang je nog bij de achterblijvers op aarde hoort slaat de twijfel toe en loop je zelfs de kans de rest van je leven te twijfelen of je de juiste beslissing op het juiste moment hebt genomen.
Tijd is een relatief begrip en Eistein zei hierover: mensen zoals wij, die geloven in de natuurkunde, weten dat het onderscheid tussen verleden, heden en toekomst slechts een hardnekkig volgehouden illusie is.

Een paard een normale dood laten sterven zoals een mens in zijn bed kan doen (stoppen met eten, stoppen met drinken en wachten tot het vanzelf afloopt) zou OK zijn mits het paard niet lijdt. Een paard dat niet meer overeind kan komen zou in de natuur allang door een roofdier uit zijn lijden zijn verlost en bij ons kan een paard niks anders dan wachten of door zijn eigenaar versneld naar de andere wereld geholpen.

Veel moeilijker wordt de beslissing bij akelige ziektes, waarbij het juiste moment nog veel vager wordt, wanneer stop je met proberen te behandelen en maak je er een einde aan.

Blijf je achter na de dood van je geliefde dier denk dan aan de liefde die je voor hem voelt en aan de fijne herinneringen. Dan is het allemaal een stuk makkelijker. Na je eigen dood zie je elkaar weer. Tenminste, dat geloof ik, sommige mensen geloven dat er na de dood niks is, maar geloof ze maar niet

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2012, 17:20:


in water kan voldoende zuurstof zitten, bovendien bestaat water uit waterstof en zuurstof. Is water zuurstofarm (bv door aerobe vertering) treedt er anaerobe verbranding op en gaat water stinken (rotten). Bij zuiveringsinstalaties zie je dat er zuurstof aan water wordt toegevoegd (gewoon door water over een barriere te laten stromen, waarbij het vanzelf zuurstof op kan nemen) zodat de aerobe afbraak van organisme weer op gang kan komen. Wat wormen betreft, zij overleven onder water niet, het is dus van belang de composthoop voldoende te draineren zodat het materiaal niet onder water kan komen te staan.

Piet schreef op zondag 1 april 2012, 1:03:


ik reageerde op de opmerking: waar water zit zit niet veel zuurstof. Je zou kunnen zeggen: waar water zit zit niet veel lucht. (Lucht bestaat voor een groot gedeelte uit stikstofgas en zuurstofgas (21%))

graag zinnig commentaar op deze Xray, volgens DA hko.htm">hoefkatrol, paard beetje kreupel sinds een aantal maanden.

e m kraak schreef op maandag 2 april 2012, 11:27:


't is mijn paard niet en mijn DA zou het ook niet zijn, het is het soort DA waar ik helemaal niet mee door 1 deur kan maar wel een van DE paardenDA's in de streek


dat geval herinner ik me ook nog goed


sterker nog: advies: omgekeerd ijzer. Dus ijzer normaal opspijkeren is beslag en omgedraaid opspijkeren is therapeutisch beslag, als het niet zo erg was zou het grappig zijn.


wat zijn we het weer met elkaar eens

Koen Theys schreef op maandag 2 april 2012, 22:33:


retorische vraag? bedankt voor je commentaar. Ik heb dit paard tot ongeveer een jaar geleden bekapt als vriendendienst, maar omdat het nogal ver weg is ben ik daarmee gestopt. De hoeven van dit paard hebben inderdaad de neiging naar voren te groeien en het zou met de frequentie van bekappen te maken kunnen hebben dat ze nu te ver ondergeschoven zijn geraakt, ik zal eens even een foto van de hoeven zoals ze nu zijn vragen. (hopelijk lukt dat, het is nogal ver om zelf even te gaan kijken)

op zachte ondergrond kan je misschien net met de tang die punt eraf knippen of met een bijtel eraf tikken. Soms lukt het bij paarden die moeilijk hun been naar achter geven de hoef voorwaarts te trekken en eventueel voorwaarts op de standaard te zetten zodat je met de tang kan knippen. Of een beetje voorwaarts op een blok hout zetten, ik weet niet wat je allemaal kan proberen om zo'n hoef toch net hoog genoeg te krijgen om het ergste eraf te halen.

Piet schreef op woensdag 4 april 2012, 12:27: