Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 6 april 2012, 22:09:
> bij ons (ook kleigrond) "exploderen" de paarden soms, als ze op een
> nieuw stuk wei mogen, of van hun paddock op de wei... rengalop met z'n
> allen en sliding stops net voor de omheining
de pollen gras (of
> kunnen gaan, maar ze kunnen toch niet berekenen hoever (en hard) ze
> schuiven, als dat gebeurt.
> ik heb ook al vaak mijn ogen dichtgedaan en mijn adem ingehouden .. t'zijn
> zo van die korte paniekmomentjes.
Pête die maakte in haar jonge jaren een soort roetsjbaan in de wei. Dan trok ze een sprintje en liet zich halverwege vallen en schoof op haar zijkant dan de rest van de (natte) weide door. Aan het andere einde sprong ze dan weer recht en deed ze het opnieuw, maar dan de andere kant op.
De eerste keer dat ik haar zag vallen, schrok ik natuurlijk en dacht ik dat het een ongelukje was. Tot ze het 3, 4, 5 keer na elkaar deed en ik mij realiseerde dat het een spelletje was.
Haar inschattingsvermogen liet haar trouwens geregeld in de steek, ze heeft al glijdend menige omheining geramd en gesloopt.
Gelukkig is ze op een bepaalde moment volwassen geworden en gestopt met stomme spelletjes spelen. Nu is ze heel beheerst en saai, zoals een volwassen merrie betaamt.
Warboel
