Wat een lastige situatie!
Allereerst: Ik zou proberen een adoptiemerrie te vinden! Er zijn meerdere dierenklinieken die adoptiemerries te beschikking hebben. Ik denk dat dit de enige kans is voor dit veulen om
een gezonde manier op te groeien.
Een adoptiemerrie geeft ook genoeg melk want ik vrees dat de moeder dat momenteel niet doet. Na zo'n zware operatie is de melkgift sterk gedaald. Van een merrie kan je normaal gezien 1 à 2 liters aftappen (hangt een beetje af van de grootte van het paard natuurlijk), zo'n 4 keer per dag. Kijk dus uit dat het veulen genoeg melk krijgt! Geef desnoods kunstmelk bij.

Het veulen bij de ruinen zetten vind ik persoonlijk niet zo'n goed idee. Mijn ruinen waren in het begin absoluut niet vriendelijk tegen een adoptieveulen! Een veulen heeft een merrie nodig die het beschermt en die ruinen op afstand houd. Vanaf dat bij ons het adoptieveulen en mijn merrie aan elkaar gewend/gehecht waren, ging het super samen met de ruinen en de andere merries.

Let ook nog op met de moeder, een keizersnede is voor een paard 1 van de zwaarste operaties, ik weet meerdere merries waar het na een aantal weken toch nog helemaal fout is gegaan en ze de merrie uiteindelijk hebben moeten laten inslapen.

Veel succes met je veulen!

Judith

Soraya85 schreef op zaterdag 7 april 2012, 20:02:





Ow het gaat over een mini-tje. Dan is het natuurlijk wel wat ingewikkelder!
Voor een mini is het idd normaal dat ze dan zo weinig melk geeft , 20% is idd zeker voldoende!

Voor een mini ga je waarschijnlijk geen adoptiemerrie vinden die al klaar staat met melk. Maar het is zeker wel de moeite waard om een kleine merrie te zoeken die ooit al geveulend heeft. Met de juiste hormonen kan ze na een dag of 4 voldoende melk geven! En dan kan je veulen het volgende jaar opgroeien met een eigen moeder. Het aanvaarden van het veulen lukt in de meeste gevallen wel bijzonder goed. Mijn DA geeft net voor de adoptie bepaalde hormonen waardoor de merrie denkt dat ze moet werpen. Daarna wordt het veulen erbij gezet en dan gaat bijna altijd goed!
Ik weet niet waar je precies woont maar mijn DA (in België) is zeer vertrouwd met adoptiemerries ed. www.katona.be

Mijn ruinen, trouwens wel zeer sociale en rustige dieren, begonnen het veulen van minuut 1 op te jagen. Ze probeerden het veulen echt weg te krijgen, zagen het als een indringer. Dit veulen was al 4 maanden maar toch accepteerden de ruinen het niet, op 1 moment was het veulen in een hoek gedreven en werd het gebeten en geslagen. Toen heb ik meteen het veulen weggehaald en apart gezet bij één van mijn merries die het na een dag al geadopteerd had. Ze hebben nog een week ofzo apart gestaan en daarna gingen merrie en veulen bij de rest van de kudde en was er geen enkel probleem.
Ik denk dat de ruinen gewoon een veulen zonder merrie als een bedreiging zagen omdat dit gewoon niet hoort? Ze hebben trouwens nooit zo gereageerd met eender welk nieuw paard dat in de kudde kwam.

Soraya85 schreef op maandag 9 april 2012, 1:18:

Het belangrijkste is meestal dat de merrie weinig beweegt, door te veel beweging, een bokje of eens een sprintje, kan ervoor zorgen dat de wonde terug openscheurt. Er zit namelijk ongelooflijk veel druk op de wonde, een paard heeft véél darmen + darminhoud wat wel wat weegt en omdat een paard bijna de hele tijd rechtstaat zorgt dat voor een constante spanning op de buikwand. Ik heb 2 merries gekend met een keizersnede, allebei operatie goed gegaan, geen ontstekingen,... maar na een aantal weken kregen de paarden meer ruimte. En dan teveel bewogen (ook natuurlijk omdat er zo'n super happy veulen ligt rond te springen) waardoor de buikwonde weer openging en de darmen eruit kwamen. En dan is er niet veel meer aan te doen natuurlijk
Bij een mini valt dit gelukkig iets beter mee omdat de kilo's heel wat minder zijn.

Mijn DA heeft hier zeer veel ervaring mee, ze heeft een tijdje geleden een heel programma opgestart van adoptiemerries. Het verschil is dat zij andere hormonen en medicatie gebruikt dan de meeste dierenartsen. Vooral het gebruik van de hormonen die het "veulen" veroorzaken lijkt het succes op accepteren enorm te verbeteren. Daarvoor was de kans op adoptie inderdaad gering. Natuurlijk zijn er nog altijd gevallen dat het niet lukt.


Ik zou het toch niet proberen, mijn ene ruin is ook een rustig en zeer sociaal paard, zou nooit een ander paard bijten of opjagen en ik was ook zeker dat het goed zou gaan, maar dat was dus niet. Misschien reageren ze zo omdat dit een volkomen onnatuurlijke situatie is?


Dit zou een goed idee kunnen zijn maar melk gaat ze waarschijnlijk niet geven aan het 2e veulen omdat ze daar gewoon niet genoeg voor heeft. Het zou wel kunnen dat ze het veulen wel mee gaat beschermen en verzorgen. Maar voor het zelfde geld verjaagt ze het gewoon. Ik heb daar geen ervaring mee.

Als je echt niet aan een adoptiemerrie kan geraken, zou je gewoon nog een andere merrie met een goed moedergevoel bij het veulen kunnen zetten. Ik heb een merrie die elk jong paard meteen bemoedert, ze zelfs aan haar uier laat komen ookal komt er geen melk uit. Bijvoorbeeld een ex-kweekmerrie ofzo, die hebben al veel ervaring met veulens.

Hey

Wanina, een merrie (BWP, 13 jaar) die bij ons op pension staat mankt. We zijn begonnen met 4 weken rust (als in geen werk maar wel op de wei uiteraard) maar dat gaf geen beterschap. Daarna nog 2 weken rust en ontstekingsremmers, ook geen beterschap.

Daarna hebben we een mankonderzoek laten doen door onze DA, na uitverdoven bleek de pijn uit de voet te komen. RX-foto's laten maken maar op de foto's is niets te zien. De pijn kwam dan wrsch uit het hoefgewricht, dus hebben ze dat laten inspuiten met cortisone. Opnieuw 10 dagen rust, daarna zeer weinig verbetering.

Gisteren zijn we dan naar de kliniek geweest, opnieuw een heleboel foto's laten nemen maar geen diagnose. Aanbeveling: speciaal beslag.

Ijzers doen we dus niet, maar wat nu??

Wanina is vorig jaar hoefbevangen geweest, daarna een diepe hoefzweer thv de kroonrand. Het einde van die hoefzweer is nu uitgegroeid. Ze is insulineresistent maar met magnesium en graasmasker en normaal gezien veel beweging is het goed onder controle. Ze blijft wel een beetje aan de dikke kant en zeker nu ze al bijna 2 maanden stilstaat is ze weer wat aangekomen.
Ze wordt al jaren natuurlijk bekapt. Ongeveer 4 maanden geleden zijn de eigenaars begonnen met rechtrichten, daarvoor enkel veel buitengereden (meerdere uren aan een hoog tempo, ong 3 à 4 keer per week).

Hoe gaan we dus nu verder???

Alvast bedankt!
Judith