Je kunt de overgang beter geleidelijk aan inzetten om koliek en hb-narigheid te voorkomen. Dus bijvoorbeeld twee weken lang dagelijks een uur in de volle wei, de volgende twee weken dagelijks twee uur en zo geleidelijk aan opbouwen.
Check de hoeven dagelijks op warm worden en check de ponies op gevoelig lopen op het harde.
En anders stripbegrazing: zet een stroomdraadje in de volle wei dat je dagelijks een halve meter verplaatst, waardoor ze geleidelijk aan meer gras krijgen ipv in één keer tegelijk alles.
Zeker als een pony een hb-verleden heeft, is het zaak uiterst terughoudend te zijn met blootstelling aan het volle gras, want de gevoeligheid voor hb blijft.
Het voeren van wortelen is sowieso niet nodig en bij een hb-gevoelig paard zelfs gevaarlijk; wortelen bevatten suiker.

Piet schreef op maandag 9 april 2012, 13:31:


Vóór warmer voor dan achter. Of links warmer dan rechts.
Als je regelmatig voelt weet je wat de normaalwaarde is.

Dat klinkt alsof er een associatie ruiter-stress-rechtergalop is. Ik ken een paard dat dat heel sterk had en alleen maar met gepast geweld in de rechtergalop gezet kon worden (mét ruiter, aan de longe niets aan de hand). Paard was ervan overtuigd dat dat niet kon met een ruiter op zijn rug en het gepaste geweld hielp natuurlijk niet echt aan de ontspanning die nu eenmaal nodig is om goed aan te springen.
Ook dit paard was linksgebogen, die kant is gewoon ook moeilijker, zeker als de ruiter er ook nog stelling en buiging bij vraagt, want dan trek je extra aan die kortere spieren.
Wat hielp was een andere ruiter, eentje die van de hele problematiek niets wist en gewoon de hulp voor de rechtergalop gaf. Als je die niet bij de hand hebt, kun je het punt verleggen en er bv je buurjongen (was het toch?) op zetten en het paard aan de longe nemen. Buurjongen doet niks, zit alleen maar 'mee'. Jij laat het paard heel naturel linksom en rechtsom aanspringen, belonen. Vaak aanspringen, rondje galop, dan draven, stappen, aanspringen. Later mag de ruiter de standaard galophulp geven, terwijl de longeur dat op hetzelfde moment ook doet. De galophulp die de ruiter geeft, moet eenduidig zijn, bv alleen buitenbeen iets naar achteren verleggen. Of -net welke methode je aanhangt- de binnenbil aanspannen. Verder niets aan het paardenhoofd doen, de eerste keren mag compleet in contrastelling met weggedrukte rug, als er maar in de gewenste galop wordt aangesprongen. Nog weer later haal je de longeerlijn eraf, maar blijf je staan en blijft het paard op de cirkel. Oefening herhalen, waarbij je eigen commando steeds zachter wordt en de ruiterhulp het gaat overnemen.
Zodra het paard gestresst raakt of het weer even kwijt is, ga je terug naar de veilige aanvangssituatie van jij in het midden en de ruiter als pop erop.

Neemt ze in het bos ook altijd de linkergalop? Of is het alleen een punt wanneer ze gebogen (in een baksituatie) loopt?

Marlies Sanders schreef op dinsdag 10 april 2012, 22:26:


En hoefschoenen?
Wat is-ie stout! Goed om te zien, die wil nog lang niet dood.

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 11 april 2012, 12:02:


Hoe is de bodem in zijn paddock, stenig? Of zand? Als hij gevoelige zolen heeft, is een stenige bodem erg pijnlijk en het vlakke asfalt van de straat niet. En het koele natte zand van het strand ook niet.

Praat ons/mij nog eens bij over het schildklierprobleem? Hangt samen met het hoevenprobleem?