Misschien moet ik mijn stelling even wat duidelijker verwoorden.
Wanneer TS schrijft dat de smid/stalling zegt dat de oplossing ligt in een "zooltje tussen ijzer en hoef" is voor mij al klare onzin.
Hierdoor heb ik het donkerbruine vermoeden (of zekerheid?) dat het paard in een puur vastgeroeste straditionele omgeving staat met dito omgang met paarden en hierbij horende torenhoge hielen. (zoals al te vaak)
Ik ben absoluut van mening dat een abrupte standverandering het paard onnodig veel pijn gaat veroorzaken.
Vooral dan in de ontstoken zone rond het distale sesamoide.
Ik denk (en hier sta ik open voor alle commentaar) dat een geleidelijke verandering van stand moét samengaan met correct rechtrijden van het paard.
Op deze manier heb je veel meer kans op een positief resultaat.
Ik heb (jaren geleden) eens een paard te ingrijpend bekapt bij
Hoefkatrolonsteking]">HKO en dit heeft (achteraf gezien) het genezingsproces met minstens een half jaar verlengd.
Alles is goedgekomen maar hier heb ik van een klein foutje héél veel geleerd.
Koen Theys
Warboel
