Een update over onze kleine dondersteen Arco. Een tijd geleden schreef ik dat die zich absoluut niet liet pakken, moeilijk liet halsteren, etc., etc. Ik had plannen om met hem te gaan clickeren, maar ben daar niet aan toe gekomen door allerlei drukte en ongemakken. En uiteindelijk zijn Lotte en Arco er vorig jaar bij ons ook bijgekomen om een klein kuddetje te vormen met Boully en Willem, waardoor de noodzaak om met de paarden "te werken" wat minder zou worden, ze vermaken elkaar wel.
We zijn met Arco gewoon verdergegaan zoals we bezig waren. 's Morgens voor het voeren halster om, dat liet hij toe en 's avonds bij de laatste voerbeurt halster af, dat ging ook goed, terwijl het niet lukte als hij net van het land kwam. Verder zoveel mogelijk (lichamelijk) contact met hem maken. Aaien, kloppen, manen frutselen, maar alles op vrijwillige basis. Wil je niet? Loop je weg? Dan geen aandacht.
En nu laat hij steeds meer met zich doen. Vanmorgen waren we vergeten tijdens de eerste voerbeurt zijn halster om te doen. Een paar uur later ging ik hoeven raspen, pakte vier halsters en deed bij alle vier, dus ook bij Arco, zonder enig probleem de halsters om. (We kunnen zijn halster nu ook op willekeurig welk tijdstip weer afdoen, trouwens) De drie anderen vast gezet, eigenlijk wilde ik Arco niet doen, maar die kwam naar me toe, dus ook hem aan een touwtje gezet. Hoefjes voor geraspt. Tussendoor schrok hij even van John, die de luchtslang aansloot, dus even zijn been losgelaten, maar daarna weer rustig verder gewerkt. Achter lukte vorige keer niet, maar deze keer kon ik ze optillen, uitkrabben en schoon borstelen. Raspen nog niet gedaan, was ook niet heel nodig, dat ga ik volgende keer proberen, voor vandaag vond ik het ruimschoots genoeg.
Verder loopt hij voortdurend in de weg, bij alles wat we doen. We kunnen hem opzij duwen, moeten hem opzij duwen. Ik kan hem wegjagen als hij het balletje van het staart-omhoogbind-elastiekje van de andere drie probeert uit de staart te trekken, hij verblikt of verbloosd er niet van en komt zo weer terug.
Hij maakt de stal van Boully open, als die rustig zijn rantsoen (hij is de enige magere van de vier en hij heeft wat extra nodig) staat op te eten. We hebben de sluiting aan moeten passen. Hij laat zich aaien en borstelen door een voor hem wildvreemde mevrouw die hij voor het eerst ziet en die bij me op visite was. Hij haalt de borstelbakken leeg, smijt met emmers en is overal als de kippen bij.
Enige keer dat hij werkelijk onbenaderbaar was, was toen mijn oude hoefsmid, die ik 8 jaar niet had gezien, eens kwam kijken hoe het met mij en mijn paarden was. Daar moest Arco niks van hebben, van zo'n vreemde man, terwijl de andere paarden gewoon naar hem toekwamen.
Met andere woorden; het gaat momenteel prima met Arco!
Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)
Warboel
