Lian schreef op woensdag, 6 april 2005, 13:19:


Er zijn verschillende manieren om samen met je pony een nieuwe manier van leren te ontdekken. Parelli is 1 van die methodes ( kijk maar eens in de site) een ander is clikkertraining http://www.cremebrulee.be/inge/ waar je een perfect boek kunt kopen en eventueel een demo van Inge kunt bijwonen, als begin van een nieuw "hoe ga ik met mijn paard om " leven.
Maar wij willen ook wel graag iets meer weten van jullie.
Kun je veel meer vertellen over je pony? Je zegt dat je niet kunt longeren, wat doen jullie wel samen? Wat bedoel je met respect voor jou en gevaarlijk worden naar je vriend? Hoe heb je dat respect wat je gekregen hebt verdiend? Kortom, zo uitgebreid mogelijke info, dan weet ik zeker dat je goed gefundeerde antwoorden krijgt.
Groeten
Piet

Jaydot schreef op woensdag, 6 april 2005, 21:22:

Mooi stuk, dit onderschrijf ik helemaal. Met hulp van Dorrance en Inge en nu weer het hoofdstel van Egon heb ik het idee daar dichterbij te komen dan ik ooit voor mogelijk hield.

Piet

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 23:45:

Ik denk niet dat ik laatste dit met je eens kan zijn.
Het "gewone volk" zoals je dat noemt, probeert ergens een weitje te regelen bij een boer om kosten te drukken en is zo, misschien wel onbewust, goed voor zijn paard. Het zijn de dure paarden die uit angst voor schade behandeld worden als een prinses in een gouden kooi. Met dure stallen, stapmolens en solaria.
Ik denk dat het vaak zo is, "hoe duurder het paard, hoe slechter het paardenleven"


Hier kan ik absoluut geen chocola van maken. Kun je uitleggen,Peter, wat je met deze laatste zin bedoelt?
Piet

Mijn boek en dvd heb ik uitgeleend aan degene die mijn paarden de laatste tijd bekapt. Op mijn verzoek deed hij dat altijd al met instandhouding van de straal en met de witte lijn mee. De man bekapt al tientallen jaren zijn eigen pony's (10) en veel hopeloos lijkende gevallen van anderen. Altijd naar beste weten en kunnen.
Gisteren was hij er weer, helemaal enthousiast over de methode die uitgelegd wordt in het boek. Plotseling was er ook veel meer aandacht voor het hoefmechanisme in de voeten. kneep er eens, zei "daar had ik nou nog nooit opgelet" en sprak hij over mooie volle straal :) De andere paarden bij ons "we gaan daar langzaam aan naar toe werken, naar de ideale hoef. Want nu weet ik precies waarom je dat vroeg aan me".
Hij was al in discussie met de dierenarts gegaan, had haar het adres van PN en HN gegeven, alles bij elkaar werd het een lange visite van de arts.
Op mijn: " je bent nu wel enthousiast over de paardnatuurlijk methode, maar als je weet hoeveel discussie er in de paardenwereld is, over ijzers en hoe alles soms belachelijk wordt gemaakt!" antwoorde hij: " Vind je et gek, het is maar geen handel waar deze manier van werken de randen afknabbelt, daar gaat miljoenen in om, denk je nou heus dat dat zonder slag of staat gaat? Voor die mensen zijn ijzers altijd de beste en enige oplossing"
Met het advies om toch vooral lekker veel over straat te rijden ging hij naar een bevangen pony een eindje verder in het dorp :)
Ik wou dit verhaaltje eventjes opschrijven omdat het laat zien dat wanneer mensen er met een open geest naar kijken, alles ineens "logisch wordt en op zijn plek valt"
Ik denk dat zijn bestelling al onderweg is .
Piet

Cindy B. schreef op vrijdag, 8 april 2005, 15:15:

je paard :)

viola schreef op zaterdag, 9 april 2005, 17:11:


Als je bij ons in de buurt bent, kom ik op de thee.
Ik zal een zeeuwse bolus voor je meenemen en hoop dat ik je paarden eens mag bekijken.
Werk ze
Piet

Huertecilla schreef op dinsdag, 12 april 2005, 23:32:


Weet je, dat lijkt me nou het voordeel van een trektocht te paard: Je kan overal waar het je wat lijkt en waar een gunstig plekje is stoppen.
En kluisteren: Vind je dat in bekend terrein wel een serieuze optie?

Piet

Huertecilla schreef op woensdag, 13 april 2005, 19:53:


Ik vind dit nogal wel zo tamelijk ongenuanceerd antwoorden. Ik kan me nl niet onttrekken aan het idee dat je in voorgaande bijdragen een droomland voor paarden geschetst hebt, of vergis ik me daar nu in. In ieder geval had ik zo het hetzelfde idee als Nick. Ik had er ook geen benul van dat daar geen grasprietje te zien is, geen boom als bescherming tegen een gortdroge bloedverziekende hitte. Geef mij dan maar, al was het maar uit diervriendelijkheid, een groene wei met beschutting en overal drinkwater. Dan rijd ik wel van het ene pension met weidegelegenheid naar het andere als het niet te heet is en in de wei hoef ik mijn paard niet te kluisteren ook.
Piet

Huertecilla schreef op donderdag, 14 april 2005, 1:02:


Ik begrijp het allemaal niet zo goed meer moet ik eerlijk zeggen Peter.
Je begint dit hele voortgezette verhaal zo 'n beetje met de vraag wat zal ik doen, heeft er iemand een alternatief voor een emmer, weet iemand hoe ik mijn paarden vast moet zetten en dergelijk vragen naar de blijkbaar bekende weg, omdat je later zelf met de oplossingen komt. terwijl je en passant een medeforumlid de grond in boort, die net als ik verkeerde voorstellingen van het door jou geschetste paradijs bleek te hebben.
Ik heb een schitterend afdoende oplossing voor de problemen die je daar tegen kunt komen: Wat dacht je van een pakpaard extra en als dat niet genoeg is, nog een? En bij onvoldoende dragend vermogen , nog een? Dan kan je voor jezelf en co ook pleisters meenemen, lijkt me wel zo safe.!
Piet

Bemesting van je weide met kunstmest kan, buiten het feit dat het te vergelijken is met junkfood voor je gras en moordaanslagen pleegt op het bodemleven (dat ervoor zorgt dat afgestorven plantendelen weer omgezet worden tot plantenvoeding), levensgevaarlijk zijn op het moment van strooien en als het pas opgenomen wordt in het gras.
Naast bekendere zaken als hoefbevangenheid bij mals gras, kan het binnenkrijgen van veel stikstof aanleiding geven tot nitraatvergiftiging.(een van de onderdelen van samengestelde meststof , zoals bv 12- 10 - 18.) Dit kan aanleiding geven tot lever problemen, koliek en zelfs dodelijk zijn.
Pas dus op dat je paard geen kunstmest kan binnen krijgen. Nou vinden ze het niet lekker ,maar je weet maar nooit, als het door regen vastgeplakt aan het gras zit en het branderige is eruit gespoeld, is het binnenkrijgen allemaal niet denkbeeldig.
Houdt je paard (alle dieren trouwens) weg van kunstmeststrooiers en houdt een veiligheidsmarge aan, laat ze de eerste 2- 3 weken niet in de wei.
Dat ze moeten wennen aan de andere voedingsstoffen in het malse gras weten we hopenlijk allemaal wel, houdt de eerste tijd het grazen kort en breidt het langzaam uit. Geef de darmflora tijd om zich hierop in te stellen.
Piet