Isabel van der Made schreef op vrijdag, 8 april 2005, 18:52:
> Maar het zal vast een toegevoegde waarde hebben als je t vast
> blijft houden, verder niet belangrijk.
Ik kom ook door elk hek, maar de toetsingswaarde van het vasthouden lijkt me voldoende duidelijk.
> En ik kan zeker niets van de grond oprapen, ook daar zie ik het
> nut niet van in, overigens, behalve handig als je iets hebt
> laten vallen.
Tis gewoon een voorbeeld van goede verstandhouding met mijn paard en lenigheid. Zoú een prima toets zijn ook.
> Word ik een betere ruiter als ik niet meer verdwaal?
Euh.... het is een vaardigheid die bij terreinrijden bepaals essentieel is lijkt me. Wellicht is het in NL moeilijk voor te stellen, maar hier komen binnen een straal van 100 kilometer nog jaarlijks mensen om door verdwalen en verkeerd navigeren.
>.... en ik vind het slecht
> voor de rug van mn paard om via stijgbeugel op te stappen, al
> doe ik het nog zo soepel en zonder aan zadel te hangen.
Wat je doét is vers twwe; je moet het echter wel veilig en vlot overal zelfstandig kunnen van links én rechts.
> Het zal allemaal wel een uitdaging zijn, vind het prima,
Kijk Isabel, jíj zal nooit aan een wedstrijd mee doen en ik ook niet, maar het blijft dat TREC de beste georganiseerde toets is van goed kunnen paardrijden die ík kan vinden...
> trouwens niet vreselijk onder de indruk van de
> paardvriendelijkheid op de foto's, veel open monden.
Zucht.... Kijk, ik rij zonder bit, dus het lijkt me duidelijk hoe ik over dit soort dingen denk. Dat ligt echter aan de hand van de ruíter, niet aan de opzet en uitvoering van de sport.
In míjn definitieboekje is elke vorm van competitie met een paard onder het zadel of voor de kar niet inherent diervriendelijk. Blijft dat TREC een heel elegante poging is waarbij ik wel eens gevestigde namen uit andere disciplines zou willen zien deelnemen. En PN-ers trouwens
)
Iets anders; zondag is de endurance-rit in Austerlitz; écht een fraaie rit over superpaden waar je anders een half dozijn vergunningskaarten voor nodig hebt. Van zo'n 100% luxe bosgrond-rit kunnen wij en onze paarden hier alleen maar drómen: daar hebben we hier nog geen méter van.
Op zich doet me zo'n wedstrijd niets en het is onrealiseerbare onzin, maar het lijkt me wel humor om met Arabella te starten; die zet er gelijk zo'n pittige galop in dat we op zeker overal langs vliegen. Knoop ik zo'n knijptoetertje aan het zadel; dat doet haar niets en reken maar dat we dan 'miep, miep' dóór kunnen
Buiten mededinging uiteraard, want anders moeten we onderweg telkens stoppen voor die controles: dóórrrrRRRRR!!!!!
Tis komend weekeinde toch koel; bak water na die 26 kilometers en ze is in een minuut of vijf weer helemaal 'fit-to-continue'.
Nâh, daar is het helemaal geen paard voor; beter berg-'boemel'ritten hier