Hallo,
Tot op heden heb ik op al mijn paarden onmiddellijk na aanschaf van de ijzers laten halen en de hoeven op natuurlijke wijze onderhouden. Dit naar volle tevredenheid en al vele jaren en nooit hoefproblemen gehad. Ook mok lost zichzelf op door de beter doorbloedde benen.
We zitten hier echter op kleigrond en helaas heb ik al heel wat keren met paard en al op de grond gelegen omdat we uitgleden op de klei of in het natte gras (met verschillende paarden).
Met mijn huidige paard heb ik de ambitie samengestelde wedstrijden te gaan rijden. De cross-trainingen gaan erg goed, maar ik lig op het moment wel voor de tweede keer in de kreukels na een glijpartij. Dit keer is het behoorlijk ernstig.
Iedereen verklaart mij voor gek dat ik geen ijzers met kalkoenen onder de hoeven laat slaan, het gaat immers om mijn eigen veiligheid. De kwaliteit van de hoeven is echter erg belangrijk voor mij, ik zou heel graag willen voorkomen dat er ijzers onder moeten.
Nu is mijn vraag of iemand een tip heeft om toch meer grip te hebben op natte klei / gras.
Veiligheid van paard en ruiter is namelijk ook belangrijk en ik merk ook bij dit paard dat hij het lopen op gras steeds spannender gaat vinden.
Alle tips zijn welkom!

Ik vrees inderdaad dat de noppen onder deze hoefschoenen wel erg klein zijn, voor op ijs heb je hele andere noppen nodig dan op klei. Maar ik houd het zeker in mijn achterhoofd.

Heeft iemand ervaring met hoefschoenen in combinatie met rijden door water? Ik kan me voorstellen dat je de hoefschoenen erg makkelijk kwijt raakt in de waterbak.

Naar mijn mening is het een beetje kort door de bocht om het direct over een onveilige wedstrijddiscipline te hebben. De meeste crossen zijn op een zandbodem en dus niet glad.

Regelmatig zie ik dressuur- en springwedstrijden op klei / gras, hier kan het dus best glad zijn als het heeft geregend.
Een tijd terug reed ik tijdens een ontspannen buitenritje langs een kanaal (op een natte ondergrond van gras op klei) toen er onverwachts een vogel uit het water opsteeg. De normaal gesproken bomproeve Fries schrok er zo van dat hij probeerde te vluchten. Na de eerste pas lag hij op zijn buik in het gras, zo glad was de klei dus.
Je bent het toch met me eens dat we niet alle wedstrijden alsook buitenrijden als schadelijk voor "gezondheid van uw paard en een blijkbaar overvraagde, onveilige wedstrijddiscipline" kunnen bestempelen? Dan zie je hier in de regio binnenkort alleen nog paarden in de dierentuin en in de stoffige binnen maneges.

Het probleem is dus de natte kleibodem hier. Misschien moet je wel helemaal geen paarden willen houden op een kleibodem, maar dat is een hele andere discussie.
Ons eigen oefenterrein ligt nu eenmaal op een kleibodem en ik heb werk hier in de buurt, dus heel veel keuze hebt ik niet.

Mocht iemand de gouden tip hebben dan hoor ik het heel graag!

Goed om te lezen dat er blijkbaar tijdens het bekappen wel degelijk iets gedaan kan worden om wat meer grip te hebben op een wat gladder bodem. Al weet ik nu nog steeds niet precies hoe. Misschien dat je een tipje van de sluier op kan lichten?

Zoals ik al eerder aangaf: Ons oefenterrein ligt nu eenmaal op klei, daar kan ik helaas niets aan veranderen.

Al vele, vele malen heb ik uit moeten leggen waarom er geen ijzers onder mijn paarden zitten. Al gauw wordt je dan uitgemaakt voor een soort "Jehova's getuige van de anti-ijzer sekte". De toon waarop Kraak reageert zal wel mede de reden zijn waarom men dit beeld van natuurlijk bekappen heeft. Erg jammer.
En direct met "Fucking" gaan lopen smijten getuigt ook niet van veel fatsoen.

Voor degenen met een opbouwende reactie zijn gekomen: Heel erg bedankt!

Marlies Sanders schreef op zondag 12 augustus 2012, 10:07:
Dit paard een jaar nu. Wellicht dat dit er wel mee te maken heeft, volgens mij is het opgegroeid op zandgrond, misschien dat de klei nog wat moet wennen.
Voor zo ver ik weet heeft het weinig binnen gestaan, maar het paard is ook pas 5 jaar.
Helaas is hier in de buurt geen mogelijkheid om ze 24/7 buiten te hebben, dat zal te maken hebben met de vette klei hier. Wel staan ze 365 dagen per jaar buiten, ongeacht het weer. 's Zomers van zonsopgang tot zonsondergang op de weides. 's Winters de hele dag in een zandpaddock + een verhard deel met hooiruiven. Ik ben me er zeker van bewust dat een hele nacht binnen staan zeer onnatuurlijk is, maar dit is in de omgeving het meest acceptabele compromis. Helaas heb ik zelf geen land namelijk. Mogelijk komt er hier in de buurt binnenkort een hit-actief stal. Ik zal me eens verdiepen of dat wat is.
Ze staan in een kudde van 35 paarden waar een duidelijk hiërarchie bestaat, die af en toe opnieuw bepaald wordt. Er wordt zeker veel gespeeld en gerend.
Natuurlijk probeer je als ruiter je paard zo min mogelijk in de weg te zitten, toch is een paard stabieler zonder ruiter. Spelen op de wei is dus niet helemaal hetzelfde als onder het zadel,