Diestelmans Liesbet schreef op donderdag, 14 april 2005, 9:43:

Geheel en al proza uit eigen pen. Eigen idee, eigen woordkeuze.

Ik heb zo nog een heel setje uit 'De paardenwereld volgens HC'

jan seykens schreef op donderdag, 14 april 2005, 9:55:

Zie twee (of drie) reacties eerder.
We rijden op zich dagelijks aardige tochten en komen op >100 km/week alleen om de paarden en onszelf verder op te leiden en fit te houden.

We zijn nu twe merries aan het voorbereiden op de beklimming van de 1600 meter hoge berg in ons uitzicht. Dat gaat 8 á 10 uur in het zadel worden al is het in afstand niet meer dan een km. of 40.

De tweede rit, daarna, is over twee bergketens van ca. 1300 meter. Dat wordt twee dagen van 45 km.

De rest is wanneer we kunnen; de rest van de beesten en 3-jarig zoonlief blijven tenslotte achter.

De rit naar Granada en terug zal een kleine week zijn.

Afstanden hangen af van de bestemming/zwaarte/lengte en liggen rond de 40 -50 km./dag.
Tempo is in principe ¾ uur draf ¼ uur stap, zoveel mogelijk in aangesloten brokken, doch hellingen en ondergrond bepalen de snelheid en het aantal stops. In principe elke twee uur een korte plaspauze, doch de waterplaatsen onderweg zijn hierbij belangrijker.

Alles binnen de vallei is bekende 'weg', alles erbuiten meestal nieuw, doch ik ken wel de omgeving en het terrein. De exacte route is niet bekend want voor een groot deel niet over wegen of paden dus door het terrein bepaald.
De trip de berg op is voor 50% over geiten'paden' de trip erna voor ruim de helft dwars door de bergen.

Ideaal is een groep van 3 ruiters, doch dat is zelden realiseerbaar, dus het is of met zijn twee of alleen.

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 14 april 2005, 21:27:

Als ik nu een vloer zou moeten aanleggen, dan zou ik die van zgn. 'grastegels' maken zoals die veel op parkeerplaatsen gebruikt worden. Het zijn van die betoncement stenen in een ruitmotief gelegd met vrij grote open tussenruimtes. Die vul je met erg grof zand of fijn grind.
Dit is lekker grof en perfect gedraineerd.

Succes.

Janet Bijsterbosch-Dijkstra schreef op Fri, 15 Apr 2005 09:33:23:


Yep.
Wij hebben zowel puin als van dat 'rode' gruis. Beiden worden als beton en draineren resp. matig en slécht. Prima als afwisseling, pad of bij weidedoorgangen.
Tis bij ons geen punt meer, maar achteraf..... grasstenen.

De paarden grazen wat er is en dat is aardig voedzaam, bovendien prima ruwvoer.
Onze paarden eten bovendien
olijven en olijfblad. Beiden zijn bijna altijd onderweg te verzamelen en héél rijk aan energie en voedingswaarde.
We nemen uiteraard een dagvoorraad krachtvoer mee.
Die dagvoorraad kunnen we altijd wel ergens onderweg bijvullen en ook wat hooi/stro is soms te regelen.
In voorkomende gevallen kunnen we vooraf een hele of halve hooibaal op de route afgeven.

Zelf eten we vroeg of laat uitgebreid onderweg ergens. Bij diezelfde stop is onze leeftocht voor de avond en morgen verkrijgbaar. Op die manier kun je héél goed en gevarieerd lokale kost eten zonder kookgerei mee te hoeven zeulen.
Ook is er onderweg altijd wel wát te verzamelen; cactusvruchten, vijgen, bramen soms appels etc. Niet iets om op te rekenen, maar wel om gebruik van te maken en zálig!

Nogmaals, onderweg overnachten kan meestal ergens bij een gehucht of boerderij en dan is er ook zát krachtvoer, hooi en stro. Dat is de makkelijkste manier. Soms is de streek, zoals de Sierra de Loja, te afgelegen en moét je wel onderweg in de bergen bivakkeren of omrijden via een maatje van onze achterbuurman. Aangezien het niet op wérken moet gaan lijken is dat laatste wel zo makkelijk

Hoewel De Veluwe, Limland en niet te vergeten het Nieuw Land héél fraai zijn is NL niet helemaal vergelijkbaar. Moet je ook niet doen; ook mooi, anders.
Wat de zwaarte betreft kost hier een gemiddelde rit 30% meer arbeid en een bergachtige rit snel 50%. De komende bergklim vét >50%.
Je kunt een paard uiteraard prima trainen en opleiden, doch de benodigde arbeid blijft diezelfde arbeid. De enige mogelijkheid daar wat aan te doen is minder te dragen geven.

Gisteren overigens een rustige 'losmaakrit' gedaan (straks weer een pittiger trainingsrit) en na een eerste helling op een opvolgend tweede steil stukje omhoog als beloning afgestapt. Arabella liep superbraaf zonder haar vast te hebben mee. Stopte wanneer ik even op mijn ega wachtte, ging wat harder als ik versnelde etc.
Ik hoef haar onderweg tijdens plasstops ook nooit vast te houden/zetten en ik vermoéd dat ze op een bivac ook bij ons blijft. Waar zíj blijft, blijft de rest ook.
Je kan alleen het risico voor hezelf en vooral voor de paarden niet nemen.
Ok, koffietijd is over; de hartslagmeter pakken en twee meiden de benen laten strekken.

Arabesk schreef op donderdag, 14 april 2005, 23:07:


Écht wel; een stuk beter te hachelen achterin de aanhanger dan dieselwalm
Hij start er prima op, loopt beter en rookt de helft.

Ze hadden overigens inderdaad een vat voor me klaarstaan. Wel lachen hoor; 'gooi maar vol' bij de frieterie
Enneh...., naast de milieuvoordelen; grátis.

In de Nissan tank ik het bovenste deel uit de bezinktank en niet meer dan 25%. Ook die loopt er merkbaar beter en schoner op.

Kortom; gewéldige lol heb ik daarmee.