Merel Stoffers schreef op woensdag 17 oktober 2012, 23:08:


Schrijf jij ons dan eens een onderbouwd, lekker pepverhaal over hoefsmeden anno nu, de titel heb ik voor je: "Hieperdepiep hoera voor de echte hoefsmid".
Volgens mij kan dat niet maar het woord is aan jou!

Nils Vellinga schreef op donderdag 18 oktober 2012, 20:21:
.................. . . . . . . . . . . . . .

Ik zat net te bedenken dat we die rothoeven veel beter kunnen amputeren. Afhakken. Het is toch een stom ontwerp, gaat alsmaar stuk, en ze kunnen best zonder. Of, maar dat duurt natuurlijk wat langer, knollies zonder hoeffies fokken.
Dan lopen ze gewoon op hun vier stokkies zoals altijd al maar dan zonder hoeffies eraan, dus. Het ruimt gewoon een heleboel ergernis, ellende en leed op zonder dat ze er iets aan missen zoals bijvoorbeeld lekker neuken of met je staart zwaaien.

Talitha schreef op zondag 21 oktober 2012, 19:46:


Een extreem schaargebit is een extreme fokfout. Genetisch. Kom je niet vanaf. Dat paardje had dus eigenlijk maar beter hond moeten worden, zelfs al is het schaargebit van honden net zo goed een evolutionaire miskleun aangezien hun vermoedelijke wolfachtige voorouders netjes een tanggebit hadden.
Ik vrees dat je paardje niet erg oud gaat worden, maar totdan zit je regelmatig aan die tandarts vast. Ik ben nogal tegen paardentandartsenij als nieuwe mode omdat het gebit van paarden van een heel ander concept is als dat van ons en alles wat eraf gevijld en geslepen wordt de levensduur verkort, maar dit is dan dus typisch een aangewezen geval.

Talitha schreef op zondag 21 oktober 2012, 21:59:


Dat snap ik, in dit geval. Daarom ook dat je nooit van die tandarts af komt.


Daar ben ik het niet mee eens in geval van slecht aansluitend gebit zoals je beschrijft. Het probleem is dat de tanden en kiezen constant doorgroeien, niet netjes op elkaar passen en daardoor steeds weer langs elkaar heen blijven groeien ongeacht het soort voedsel.

[knip]

Typerende combinatie voor dwergfok/domesticatiekenmerken


Ze heeft geluk gehad. Heb er al hele rijen op de markten zien klaar staan voor transport richting salamifabriek.

Talitha schreef op maandag 22 oktober 2012, 15:37:


Daar snap ik niets van. Paarden horen tangbijters te zijn maar je vertelde dat jouw pony een schaargebit heeft. Nou, dat verandert dus niet zomaar in een tanggebit omdat daar vooral de vorm van de kaken voor verantwoordelijk is.


Ik neem echt wel aan dat er flink wat ellende recht gezet is en dat het veel mooier is dan het was. Maar daar ging het mij en je vraag niet om. Je vraag was, zoals ik het heb opgevat: "weten jullie een alternatief voor tandarts waar ze zo'n hekel aan heeft".
Mijn antwoord: "in dit geval, vanwege schaargebit wat een onoplosbare oorzaak van een probleem is, niet". Een schaargebit ontstaat niet door verkeerd voedsel.

Piet schreef op dinsdag 23 oktober 2012, 11:56:

[Knip]

Ik meen dat ik al eens eerder met wat bedenkingen gereageerd heb op de aanwijzing van esdoorn als de schuldige (dus niet spaanse aak volgens de paper hier). Ik heb er een paar vragen bij:
- Ik vraag me nog steeds af of het wel zo simpel ligt. Esdoorns hebben immers tijden lang bestaan zonder deze problemen te geven en ook in begrazingen komen ze probleemloos voor. Zou het zo kunnen zijn dat de toxine te maken heeft met een verandering of ziekte in esdoorns?
- Esdoorn is een algemene soort, ook in verscheidene begrazingen maar ik weet niet van problemen ermee in begrazingen. Daarentegen heb ik wel gehoord van zieke paarden zonder esdoorns langs of in hun wei... maar of die info betrouwbaar is heb ik geen idee over. Zou het zo kunnen zijn dat de toxine te maken heeft met een verandering meer in het algemeen bedoeld in het leefmilieu, zoals bijv. het ontstaan van een nieuwe microflora(variant)?
- esdoorn is desalniettemin niet zeer giftig bevonden, in de zin dat er toch zoals aangegeven honderden tot duizenden van de zaden gegeten moeten worden (hoewel ik daar toch graag niet alleen een lichaamsgewichtseenheid maar ook een tijdseenheid in verdisconteerd zou willen zien). De kans daarop is uiteraard exponentieel groter wanneer een paard niet anders te knabbelen heeft hetgeen zou verklaren waarom dit probleem in begrazingen niet speelt. Eenzelfde feitelijk vertrokken beeld kan overigens bij eiken (Quercus spec.) ook overkomen om maar wat te noemen. De statistische kans op een en ander lijkt ongezien groter omdat de laatste tijd het aantal particulier gehouden kleinbehuisde paarden enorm is toegenomen, maar de driehoekscorrelatie tussen paarden-postzegels, esdoorn en voorkomen van de ziekte zou vrij gemakkelijk onderzocht kunnen worden of al ergens in protocol te vinden zijn want ik meen me te herinneren dat die al gemaakt zijn.

feby van den hoven schreef op woensdag 24 oktober 2012, 20:32:

[knip]

Of verveling. Knabbelzucht. Daar is niet persé honger voor nodig, alleen maar een ontbreken van iets aantrekkelijkers.


Poepoe, die uitspraak zou ik niet aan durven! Veel waarschijnlijker werkt het wel of niet eetbaar vinden van zaken bij paarden via een imprint op een of andere manier; via moedermest is min of meer onderzocht/beweerd maar staat niet zeker vast. Lang bekend feit is daarentegen wel dat paarden weg gehouden moeten worden bij (moes/sier)tuinen waarin vaak veel ongezonds voor ze groeit en waar de praktijk helaas uitgewezen heeft dat ze daar toch echt geen verstand van hebben, dus....

Even ter aanvulling voor de duidelijkheid, voor niet botanisch geschoolde poowniehobbelaars :
samara = de 'vleugeltjes' waar het esdoornzaad in verpakt is.

Waar ik toch het meest mee blijf zitten is dat dit ziekteverschijnsel zo recent opgekomen is in tegenstelling tot het voorkomen van allerlei esdoorns (species, subspecies, cultivars whatever). Ik heb het gelukkig nog niet zelf mee mogen maken maar het ziektebeeld lijkt me toch te spectaculair verlopen om onopgemerkt te blijven.

Wil schreef op vrijdag 26 oktober 2012, 23:39:


Ja, neem een voorbeeld aan rationeel Nederland en subsidieer de export van bio-industriële concentratieschuren! We krijgen goddomme zoiets hier aan de Duitse kant van de grens omdat het hier aan onze kant niet mag, maar wél daar met Bleker's subsidiekraan wijd open
Maarruh, kan ik die Portugese subsidie ook hier aan Knoaldiek aanvragen? 1200 pleuroos belastingvrij naar ik hoop is een lekker inkomen voor m'n poownies
En snapperniksvan? Snapperookniksvan maar vragen jullie dat niet aan dan?

Wil schreef op zaterdag 27 oktober 2012, 1:14:


Natuurlijk bestaat er niets beters dan mijn poownies subsidiëren, maar in ongebruikte gaten en bruggen zie ik ook wel wat, beter dan wanneer ze wel gebruikt worden. Die A7 hier was prachtig de eerste jaren toen het nog niet of nauwelijks gebruikt werd. En mits van een goed model zijn die palen zeer geschikt voor ooievaarsnesten enzo.


Heb ik toch al. Vooral oppassen voor de holbewoner ter plaatse

nescio schreef op maandag 29 oktober 2012, 22:59:


Leuk onderwerp. Het ontlokt echt waar schaterlachen hier
Tussen de regels door hoop ik dat herkend wordt dat we het hebben over een blijkbaar niet zeldzaam gereedschapsgebruik, zelfs over twee schijven (gereedschap a gebruiken om gereedschap b te kunnen gaan gebruiken), door páárden! Ik vind het vooral zo leuk omdat paarden die niet in een zo relatief verrijkte omgeving leven als mijn huispony Elska toch ook zo duidelijk blijk geven dit soort grappen onder de knie te kunnen krijgen. Helemaal zelfstandig. Heel duidelijk in mijn geheugen zit nog dat het destijds ontdekte gereedschapsgebruik onder chimpansees als een soort wereldwonder werd gepresenteerd in de biologie.
Nog even verder lachen? Er zitten hier 2 kindersloten op de koelkast, al jaren: een van I**A en een andere van een naar beweerd dure heel goede soort... het duurde even voor ze de 'truuk' door had maar Els heeft sindsdien met geen van beide enige probleem. Ze heeft ze overigens niet stuk gemaakt (ze maakt zelden of nooit iets stuk en als al per ongeluk) en ook de goedkope plastic I**A variant werkt nog steeds al wordt het allang niet meer gebruikt omdat het geen nuttig effect heeft.
De enige foolproof oplossing weet ik uiteraard ook: zorg voor een stap in de bediening waar een paard mechanisch niets mee kan (bijvoorbeeld een gaatje waar alleen een vingerbediening in kan maar geen neus- of hoefbediening, zoals goede 'varkensgrendels', of de sleutel van de ouwe kluis van Nescio)

Christel Provaas schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 11:24:


Bedoelen we dezelfde? Er zijn verschillende soorten en merken.
Dit en allerlei soortgelijk gaat ook door voor 'geborgde' varkensgrendel maar zijn niet die ik bedoel http://www.cavalo.nl/stallen/deuren/hang-en-sluitwerk/stalgrendel-1.html want het lijkt mij op eerste gezicht duidelijk dat dit soort modellen juist wél uiterst paardvriendelijk in de bediening is.
Wat ik bedoel ziet er ongeveer uit als maar dan met een valblokje erachter als borg. Je moet dus het valblokje optillen hetgeen alleen lukt door aan de onderkant je vinger er tegen te duwen zodat de pen door een gaatje in dat valblokje kan om te openen; bij sluiten valt het blokje als borg vanzelf weer op plek. Het model van de greep lijkt hetzelfde dus misschien een oud model van dezelfde fabrikant?
Als je ergens een vinger in een gaatje moet duwen kúnnen ze dat fysiek stomweg niet totdat er uitgevonden wordt dat je er met een stokje ofzo in kunt duwen maar dan nog kunnen ze niet gelijkertijd de grendel schuiven
Het feit dat moeilijker te bedienen stalgrendels 'varkensgrendels' genoemd worden zegt trouwens ook wel iets denk ik: dat varkens minstens zo 'slim' zijn in het open maken van dingen.

Met kastladen eenzelfde soort verhaal hier. Alles waar een 'greep' aan zit of waar je eventueel een hoef achter kan haken, of wat je met je neus optillen of wegduwen kan, kan Els openen, echter waar een sleufje in zit waar je vingers in moet stoppen kan ze helemaal niets mee. Heeft ze zeker wel geprobeerd maar is gewoon fysiek onmogelijk tot haar tijdelijk grote frustratie. De stalen 'kantoorkast' waar haar snoepjes in zitten is zoiets hetgeen ook nog altijd duidelijk aan die kast te zien is, maar ze heeft de oplossing allang gevonden: gewoon naar mij toegaan en om een snoepje zeuren. Hoe dat gaat staat een paar jaar terug al op PN want dat was de start van mijn experimentje over hoeveel schijven ze daar initiatief toe wil nemen en mij trainen. We zijn tot 7 gekomen.

Graag ook even een plaatje van het model waar jij geen goede ervaringen mee hebt, met uitleg over hoe paardlief de bediening voor elkaar kreeg als je dat tenminste gezien hebt. Voor mij is juist alles wat ze bewezen wél kunnen en hoe ze het doen interessant.

Christel Provaas schreef op dinsdag 30 oktober 2012, 14:47:


Ja dat lukt precies. Ik vind het enig!
Toch veel leuker dan dat suffe dressuurmutsengedoe
Fillempie, fillempie, fillempiee

Nils Vellinga schreef op zondag 4 november 2012, 18:06:


Lijkt me nogal wiedes maar is het ook nodig? Net alsof hooi dat gegeten is nog even een paar dagen op kweek staat Onderzoek gefinancierd door een hooistoommachinefabrikant?

Nils Vellinga schreef op zondag 4 november 2012, 18:53:


Dan is de eerstvoorliggende oplossing dus uit de stal verlossen en er niet meer in.


Voor een hele dag... ok, maar meerdere dagen lijkt mij niet. Maar da's toch zo gepiept?
Ik zie de zin van weken niet, het gaat toch alleen maar om natmaken en evt. stof/zand uitspoelen? Het lijkt mij dat dat veel beter lukt met een groot bad en een flinke waterstraal dan met stomen eerlijk gezegd. Ik zie het onderscheidende nut van stomen niet.


Ik vind het vrij normaal dat over enkele dagen genomen er bacteriën groeien op kweek. Echt niets bijzonders in de zin dat je dat overal wel mee lukt.
Ik vind het even normaal dat die groei niet of veel minder plaats vindt nadat iets gestoomd is, op grond van voldoende lang blootgesteld te zijn aan voldoende hoge temperaturen waar die bacteriën niet tegen kunnen... moet je wel verrekte grondig stomen. Maar allemaal niet zo terzake doend eerlijk gezegd, lijkt mij.

ReneePK schreef op maandag 5 november 2012, 21:24:

[knip]

Houdt er rekening mee dat het een week of zes voeren duurt eer er echt veranderingen merkbaar worden.