Ook even een link naar een blog die ik nu al een tijdlang met veel interesse lees. Rockley Farm is een hoeven rehabilitatie onderneming. Ze zijn voorstander van de 'celery trim', maw: niet aan die hoef komen met meer dan een bosje bleekselderij.
Ze hebben een track systeem en ze laten de paarden veel lopen dmv buitenritten. Vind de foto updates opzienbarend! Ongelooflijk hoe de hoef zelf z'n weg vind als je 'm laat, en soms in bijzonder weinig tijd!

Hierbij de link naar de de pagina 'key posts' op de blog, hierop staan dus de belangrijkste blog entries, scroll stukje naar beneden voor 'trimming and "celery"'. Of lees gewoon van alles, er staat echt heel veel interessants op. Vind ik. :)

http://rockleyfarm.blogspot.co.uk/p/key-blog-posts.html

e m kraak schreef op woensdag 28 november 2012, 13:27:


Soms is iets een naam geven best handig. Positief taalgebruik maakt mensen wat minder vijandig, dus ipv telkens te herhalen dat je er met je fikken af moet blijven, kunnen ze nu op een humoristische wijze mensen herinneren dat soms een bossie bleekselderij meer dan genoeg is.


Ik snap de 'toch' hier even niet, bedoel je nu dat ik de link net zo goed niet had kunnen geven omdat jij hetzelfde al jaren zegt?
Fijn dan toch om te lezen dat er meer mensen het serieus met je eens zijn? :)
En foto series te kunnen bekijken over hoeveel hoeven veranderen kunnen als ze een paar weken op goede ondergrond losgelaten worden?

Ben op het moment Temple Grandin's Animals in Translation aan het lezen. Daarin staat een stukje over pijnbelevis wat mij aan dit onderwerp deed denken. Temple Grandin is een autistische professor in de dierenwetenschap. Geen zin om het hele hoofdstuk over te tikken en kan het niet op internet vinden, dus ik geef een korte samenvatting. Alvast excuus voor het belabberde half engelse taalgebruik, ligt geheel aan mij :).
Geen idee of er iets in zit, ik ben geen neuro wetenschapper, maar wil toch even delen.

Oke gaan we, Grandin vraagt zich om verschillende redenen af of dieren pijn hetzelfde beleven als mensen. Tijdens onderzoek hiernaar stuit ze op een studie waarin vermeld wordt dat chronische pijn geassocieerd wordt met wijdverspreidde prefrontal hyperactivity. Dit verbaast haar aangezien ze tot dan toe had aangenomen dat pijn zoiets fundamenteels was dat het vast ergens lager in het brein zat. Van daar uit ontstaat de hypothese of dieren dan mischien pijn minder waarnemen / anders beleven, aangezien hun frontaalkwab kleiner is dan die van mensen. Verder zoekend stuit ze erop dat de frontaal kwab connecte in de psychiatrie al langer bekend is. In de veertig- en vijftiger jaren werden er verschillende mensen met ernstige niet aflatende pijn behandeld met leucotomies. Dat zijn minder invasieve lobotomies. Lobotomies hallen de frontkwab weg, leucotomies knippen de connectie tussen frontkwab en de rest van het brein. Patienten die voorheen niet meer konden functioneren vanwege de pijn bleken na deze operatie weer van alles te kunnen doen (er zijn wel neven effecten, don't try this at home). Maar desgevraagd bleek dat de pijn er nog wél was, alleen de belevenis van de pijn was volslagen anders.
Voor ons is het onmogelijk voor te stellen verschrikkelijke pijn te hebben, maar er geen last van te hebben. Grandin geeft hier een voorbeeld wat mij hielp: het is een beetje als met stereo visie: je kúnt niet de visie van je linker oog en je rechter oog scheiden terwijl je beidde ogen open hebt. Voor normale mensen is intense pijn en lijden onlosmakelijk met elkaar verbonden, voor patienten die een leucotomie hebben ondergaan is dat niet meer zo.
Grandin vervolgd dat dieren dan wellicht minder lijden van hun pijn dan normale mensen. Hun frontaalkwab is wel verbonden met de rest van het brein (dus niet hetzelfde als na leucotomie) maar omdat deze minder ontwikkeld is is er wellicht een kans dat pijn niet hetzelfde ervaren wordt als bij mensen.
Bij autistische mensen wordt ook vaak ongevoeligheid voor pijn (al zijn er duidelijk gradaties in) opgemerkt. En de meeste afwijkingen in het autistische brein ten opzichte van een normaal brein komen voor in de frontaalkwab.

Het hoofdstuk gaat verder over de connectie tussen de frontaalkwab en angstbelevenis. Ook interessant :).

Nou, ik hoop dat er een beetje uit te komen is. Het staat hier allemaal erg onwetenschappelijk neergeschreven (en toegegeven, in het boek zelf staan een aantal erg interessante punten, maar ook wat onzin), maar mischien vinden sommigen van jullie het interessant.

Dank je Wil, en Tineke voor de nederlandse vertaling, wist niet dat die er was.

Nogmaals excuses voor taal, wat erg, ik kan het echt niet he? Schrijf beter Engels dan de Engelsen zelf, kan op zich ook best Nederlands schrijven, maar als ik in het Engels lees kan ik met geen mogelijkheid goedlopende Nederlandse zinnen schrijven of zeggen. Draadje verkeerd in m'n brein dunkt mij . Dees en tees regels vergeet ik keer op keer. En spelling checker was ik even te lui voor, stom stom stom...