Peter Donck schreef op woensdag 5 december 2012, 22:25:


Hangt er dan wel van af of ze keus hebben of dat al het eetbare op is en ze er toch maar aan beginnen. In een goede wei is het nooit 'op', een plak hooi wel.
Daarom denk ik dat equisetum in hooi veel risicovoller is dan in de wei. Ik denk dat intoxinaties veel vaker voorkomen dan herkend wordt. Vooral de slepende vorm.
Wat wellicht ook uitmaakt is het seizoen. Veel planten variëren hun toxinen, bijv. veel prunussen zijn vooral in het najaar meer giftig.

joop schreef op donderdag 6 december 2012, 13:01:


Dat schrijf je nu voor de 2e keer en eindelijk zijn we het dan over iets pertinent oneens!
Pijn went nooit en is doodvermoeiend. Uitputtend.

Maria Delavega schreef op donderdag 6 december 2012, 9:07:


Ik schreef over de verschillende soorten paardenstaarten oftewel equisetum, niet over verschillen naar standplaats hoewel dat ook kan uitmaken maar wat zover ik weet niet onderzocht is.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 december 2012, 13:16:


Als ik het wist had ik het allang georeeerd
Zonder gekheid, er bestaan verschillende 'soorten' pijn en ik weet er te weinig van om onderbouwd medicatie aan te raden en al helemaal niet op een openbaar forum.
Qua behandeling is er een scheiding tussen oorzaak of gevolg (de pijn zelf) of allebei bestrijden. Wat het extra lastig maakt is dat paarden een wezenlijk ander metabolisme dan mensen hebben waardoor 'medicijnen' een totaal andere uitwerking kunnen hebben. En het moet ook nog betaalbaar zijn!
Wat ik zelf misschien zou proberen is codeïnefosfaat, die hoestpilletjes die geen drol kosten. Een paard zet die codeïne meteen in morfine om, vandaar dat het een verboden drug in de wedstrijdsport is. Maar nogmaals, onder het grootst mogelijke voorbehoud want ik ken je paarden niet en overleg het idee met artsen.

Anja Seijn schreef op donderdag 6 december 2012, 15:43:


En dan? Ik kan niets met die website. Ik heb gelukkig geen chronische pijn. Maar wel langdurig ervaring mee in mijn onmiddelijke omgeving gehad.


Ik kan me voorstellen, Anja, dat zelfs "pijn is fijn" geleerd kan worden. Of dat zinnig is... heb ik totdat het tegendeel bewezen is mijn twijfels over omdat pijn een natuurlijke waarschuwing is. Hardwired. Nature, not nurture.
Het is, om terug in te haken op Joop, wel zo dat pijndrempels verhoogd kunnen worden (denk maar aan bitwerking en vervolgens gemenere bitten) maar dat betekent niet dat pijn fijn wordt. De sensoren die pijn registreren hebben immers maar 2 standen: aan en uit. In extrema (voorbeeld: kampioenschap Spaanse pepers eten in Mexico) kun je een pijnongevoeligheid bewerkstelligen door de pijn drempel door álle sensoren heen te jagen. Wat allemaal alleen maar het hardwired zijn van pijn onderschrijft.

Maar we hebben het hier over paarden. Ik heb geen flauw idee hoe je een paard "pijn is fijn" zou kunnen leren.

Anja Seijn schreef op donderdag 6 december 2012, 15:47:


Het kan ook nog dat ze het soms wel weten maar dat het ze niets kan schelen omdat een andere prikkel groter is. Bij mensen niet anders; we eten en doen zoveel waarvan we stellig weten dat we dat beter niet zouden kunnen doen.

4bozzza schreef op donderdag 6 december 2012, 17:03:


Is het dan niet meer zo dat er Europese wetgeving is die zegt dat het geen beschermd beroep is?

Coralie schreef op donderdag 6 december 2012, 16:01:


De natuur leert over miljoenen jaren helemaal niets. Zo werkt dat niet.
Je kunt zelf leren door uit te proberen wat lekker is en waar je ziek van wordt en zo leren selecteren of je kunt dat door overlevering leren bij voorbeeld omdat je moeder je dat leert of omdat de stront van je mamma naar de goede dingen ruikt. Erg flexibel dus en dat moet ook. Juist die flexibiliteit verhoogt evolutionaire overlevingskans.

Maria Delavega schreef op donderdag 6 december 2012, 19:43:


Maar noem nou niet alles Heermoes omdat het erop lijkt. Er zijn zoveel soorten paardestaarten, en de kans op voor NL zeldzamere soorten is in Frankrijk, Roemenië en wellicht ook Portugal veel groter.

joop schreef op donderdag 6 december 2012, 17:41:

Dan kun je in de leer bij de hardcore SMers, o.a. te vinden in de paardenspeciaalzaak bij de zwepen en bitten enzo.
Echte paarden maak je die gekkigheid niet wijs.


Nee. Pijn is pijn. Helaas pindakaas. Gewoon sensoren in een levensvorm die ter bescherming dienen. Dat zou je als biologe moeten weten

Als ik ernaast zit moet je het maar zeggen maar ik heb de indruk dat wat jij bedoelt meer over de subjectieve filters gaat waardoor pijn beleefd wordt. Dus niet de pijn zelf.
Ik denk dat de meeste soorten, w.o. paarden veel minder van die subjectieve filters gebruiken. Als dat geldt voor bijv. leren en hun omgeving beleven, zie ik op voorhand geen reden waarom het niet voor pijn zou gelden.
De grotere objectiviteit hoeft zich denk ik niet te vertalen in een "o wat erg nu heb ik pijn"-gedachte maar wel in een zich in een levensbedreigende situatie denken te bevinden.


Dat weet ik welhaast zeker. Voor een heleboel soorten, m.n. vluchtdieren, geldt dat de shockdrempel een pak hoger ligt dan bij mensen (maar dan is de shockdrempel ook veel scherper). Maar dat wil nog niet zeggen dat het plezierig en een aangename levenskwaliteit is.

Spirithorses schreef op donderdag 6 december 2012, 23:21:
[knip]

Ik zie de mogelijkheden en het streven daarin wel bij mensen maar bij paarden kan ik mij er nog weinig bij voorstellen....