Spirithorses schreef op maandag, 25 april 2005, 9:45:
> Mensen die 'met hun hoofd' aan het rijden zijn en daarbij de
> hele tijd moeten nadenken, zijn niet in hun hart en centrum op
> dat moment verbonden met hun paard, dat maakt mij niemand wijs.
>
> Pien
Da's fundamenteel verschillend dan Pien; ik rij met het hoofd mijn paard loopt met het hart.
Verder rij ik met gevoel en zoveel mogelijk met alleen 'focus' vanuit 'het centrum van mijn zelfbewustzijn'; mijn hóófd. Ik zit verder op mijn gat, kijk niet naar de sterren en wortel ook niet in de grond.
Bij dat rijden vind ík het erg prettig dat mijn paard niet alleen in de vier windstreken maar ook álle graden ertussen voor- en achteruit, hellingop en -af gaat en ver- en/of hoog kan springen wanneer ik dat vraag.
Net weer een rustige staprit gemaakt met Arabella en dan oefen ik veel zowel voor haar als voor mezelf en het is bár fijn dat we samen vooruit gaan. Dat maakt het allemaal een stuk ontspannender en veiliger als we eens een keer een écht lastige rit maken.
Wat de hulpen betreft: wat is er ingewikkeld aan consequent
wijken-voor-druk? Met combinaties daarvan kan je supersimpel en niet verwarrend letterlijk álle kanten op en zelfs linker- of rechtergalop aangeven.
Op de hals, aan de teugel, met de benen, met gewicht met focus is allemaal in lijn, logisch en op die manier 'natuurlijk' in de zin van instinctief voor paard en ruiter. Voor míj is dat simpel. Dat wil echter niet zeggen dat ik nooit over na hoef te denken.
Onderwijl wacht ik met smart op het boek van Inge; om te lezen, om van te leren, om wéér wat gereedschap voor de praktijk in mijn gereedschapskist toe te voegen.
Ík ervaar theorie 'studeren' als enorm effectief;
- ik heb regelmatig een 'aha'-ervaring waarbij praktijk en theorie puzzelstukjes in elkaar laten passen
- ik heb regelmatig een 'oh-ja'-ervaring waarbij een praktijk-situatie zich als een deja-vu voordoet omdat ik daarover al, verschillende, stukken gelezen had
De uitvinding van de boekdrukkunst, de halfgeleider en het www-protocol geven mij de gouden kans om in een relatieve oogwenk van de levenservaring van anderen te leren.
Het boek van Inge is een goed voorbeeld; kan ik zomaar kennis nemen van een schát aan kennis en ervaring. Tóp!!
Tis maar wat je wil. Zoals ik echter al eerder opmerkte is NH niet zelden een excuus voor ontwijkend gedrag; 'als mijn paard dat niet wil, dan hoéft het ook niet'..... Ok, tis maar wat je wil.
Ík wil dat mijn paard wil wat ik wil en ik wil véél; paardrijden volgens HC namelijk.