Ik heb een tijd als vrijwilliger op Rijtven in Deurne geholpen bij het rijden met gehandicapten (paard leiden terwijl een client erop zat -zonder zadel, maar met beugel om vast te houden- huifwagen (zo'n soort bed op de rug van twee paarden) en echte huifwagen(feestelijke uitjes) Het paardenbestand van Rijtven bestond voornamelijk uit haflingers. Deze paarden waren hun naam in goud waard.

Een kennisje van mij, hier in zweden, organiseert buitenritten, grotendeels voor toeristen, maar ook een keer in de week voor gehandicapten. Ook zij werkt uitsluitend met (overigens zeer gehoorzame) haflingers.

Mijn toontje was ook een haf,. Heb hem veel te kort gehad, maar again... toppaardje.

Trulsa had hier binnen tien minuten geleerd dat ze kon doen wat ze wilde, als kinderen met haar wandelden.
Had hier kinderen op bezoek die met de kleine pony's wilden wandelen (alweer een tijdje geleden) Ik ging zelf regelmatig met allebei wandelen en dat ging prima.Ze luisterden perfect. Zelfs trulsa, die nooit iets had geleerd, had ik het netjes meelopen bijgebracht.
Toen ik samen met de kinderen ging wandelen, ging het ook nog goed.
Toen ze alleen gingen wandelen had het slechts korte tijd nodig voordat trulsa van de ene berm in de andere dook, zigzaggend, kinderen (8-10-12) achter zich aan slepend. Ze wist in een mum van tijd hoe ze hen te snel moest af zijn door gewoon voor hun door te lopen en de andere kant uit de stomen, waardoor de kinderen uit balans raakten. (tja, met slechts 80 cm moet je slim zijn)
Ze was daar binnen 10 ,minuten zo handig in, dat de kinderen daarna niet meer met haar konden wandelen., zonder als een kleurige slinger over de weg te gaan. Ze had nieuw gedrag geleerd
Opvallend genoeg probeerde ze het truukje bij mij maar even en beperkte zich daarna (vanwege gebrek aan succes) tot vreemden, die haar vast hielden,.